عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۲۴۵/۷
عربی
المناسبة بين اللفظ و المعني = اصول الفقه
[نسخه خطی فارسی]
عبدالله بن محمد حسيني خراساني کدکني
1256ق.
63ص. (109-171)(19 سطر)
15×5/20
فهرست استادي: 715
آغاز: بسمله. الحمد لله رب العالمين... اما بعد فيقول العبد الجاني الفاني کاظم بن القاسم الحسيني الرشتي ان بعض اجلاء الاصحاب بلغه الله اقصي مقاصده في المبداء و الماب...
انجام: مع انه يواخذه عن التحقيق لم يحصل هذا التدافع الکثير في کلامه سلمه الله تعالي و ما ابري لنفسي ان النفس الامارة بالسوء الا ما رحم الله و لا حول و لا قوة الا بالله...
پاسخ يکي از گفته‌هاي معاصرين رشتي است در بحث مبادي لغويه و اينکه آيا بين لفظ و معني مناسبت ذاتي هست يا نه. اين بحث به ترتيب متن و شرح و با عناوين "قال – اقول" تنظيم شده و در روز شنبه بيست و نهم شوال 1234ق. به اتمام رسيده است. (مرعشي 30/551؛ آستان قدس 6/42)
نوع خط: نسخ
جلد: تيماج قهوه¬اي، سوخت، ضربي، جدول‌دار، با نقش ترنج و سر ترنج و نقش گل و بوته داخل آنها
نشانيها شنگرف؛ عناوين مشکي؛ در حاشيه تصحيح شده است؛ حواشي با امضاي "منه".
اصول فقه شيخيه
رش‍ت‍ی
، کاظم بن ق‍اس‍م
، ۱۲۱۲-۱۲۵۹ق.
ایران
لیبلیبل
MF
87856
a
Y
