آغاز: بسمله. خير المبادي ما زين بالحمد لواهب العقل علي حمده... و بعد فان الله سبحانه و تعالي قد خلق التجويف الايسر من تجويفي القلب خزانة للروح معدناً لتوليده و خلق الروح مطية للقوي النفسانية...
انجام: من الکلام في الادوية القلبية علي اقصي ما يمکن من الاختصار و قد جان لنا ان نختم هذه المقالة حامدين لواهب العقل عل يتتميمها بمنه و کرمه و حسبنا الله و نعم الوکيل و الصلوة علي محمد و آله. تمت.
رسالهاي در چند فصل و آميزهاي از طب و فلسفه و روانشناسي است که به رابطه جسد يا قلب و منشا لذتها و دردها و سلامت قلب پرداخته و درمان بيماريهاي رواني را آورده و در ديباچه آن از ساختمان دل و نيروهاي روان و حواس ياد نموده، سپس در چند فصل از زندگي و خوشي و اندوه و ترس و خشم و کينه و داروهاي سرخوش کننده گفتگو کرده آن گاه داروهاي قلبي را شناسانده و در اينجا داروهايي که از کان و گياه جانور به دست ميآيد و خوش کننده و دل را سودمند است برميشمرد. سپس داروهاي آميخته را ميآورد. مولف آن را به درخواست شريف ابي الحسن علي بن الحسين حسيني در حدود 405ق. در همدان نگاشته است. (الذريعة 1/403؛ مصنفات ابن سينا 23)
نوع خط: نسخ
جلد: تيماج قهوه¬ای، جدولدار
مهر مربعيشکل در انتهاي رساله اول و آغاز رساله دوم با سجع "علي" و مهر مربعيشکل با عباراتي ناخوانا در انتهاي رساله؛ عناوين و نشانيها شنگرف؛ در حاشيه تصحيح شده است.