جامعه المصطفی (ص) العالمیه، مدرسه عالی فقه و معارف اسلامی
۱۳۹۴
د، ۱۶۸ ص
کتابنامه: ص. ۱۶۴ - ۱۶۸؛ همچنین به صورت زیرنویس
کارشناسی
فقه و معارف اسلامی
خرداد ۱۳۹۴
نکاح به معنای عقدی است که به وسیله آن زن و مرد به قصد زندگی مشترک و کمک به یگدیگر قانونا باهم متعهد میشوند؛ و نتیجه گرفتهاند که اولا نکاح عقد است و ثانیا هدف آن شرکت در زندگی است و ثالثا از وحدت و اتحاد قانونی حاصل میآید. البته در موردی اینکه نکاح را به معنای عقد بگیریم میان علماء اختلاف نظر وجود دارد و تعابیر دیگری مانند وطی، جماع و همخوابگی نیز به کار رفته است که هر کدام در جای خود بحث خواهد شد. ازدواج مصدر ثلاثی مزید از باب افتعال و زواج مصدر باب مفاعله است. این دو واژه در اصطلاح فقهی و قانونی به معنای رابطهای است حقوقی که لازمه آن جواز کامجویی بین زن و مرد میباشد. هرچند از نظر لغت ازدواج به معنای متعهد شدن دو انسان و نکاح به معنای همخوابگی است. بیگانه نیز اصطلاحی است که در فقه اسلامی به معنای فرد یا افرادی است که آیینی غیر از آیین اسلام دارند و دین آنها متفاوت است اما در حقوق معاصر تعاریف گوناگونی شده است که جامعترین آن شخصی است که در یک کشور زندگی میکند ولی تابعیت آن کشور را ندارد و اشخاص بدون تابعیت، بیگانه محسوب میشوند. این افراد در مورد احوال شخصیه خود مانند ازدواج، تابع کشور متبوع خود هستند و کشورها در این امر اختلافی ندارند. ازدواج با بیگانگان از جمله عواملی است که در عرصه بین المللی مورد حمایت تمام کشورها بوده و به این امر پرداخته اند و قوانین خاصی را برای آن در نظر گرفته اند. ما در این تحقیق به بررسی مبانی فقهی و حقوقی ازدواج با بیگانگان پرداخته ایم. کلید واژهها: بیگانه، عقد، ازدواج، فقه، نظام حقوقی.۲
زناشویی (فقه)
Marriage (Islamic law)
اتباع بیگانه
Foreign Nationals
<الجالیات=جالیات> الاجنبیة
a03
a03
a05
a05
a05
سعادت
احمدی، سید مصطفی
استاد راهنما
فلاح، جعفر
جامعه المصطفی (ص) العالمیه، مدرسه عالی فقه و معارف اسلامی