عنوان

تاثیر توانبخشی مبتنی بر توجه فضایی شنوایی بر پردازش فضایی و دایکوتیک شنوایی در بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی نیمکره‌ی راست

۳۷۲۱پ

فارسی

تاثیر توانبخشی مبتنی بر توجه فضایی شنوایی بر پردازش فضایی و دایکوتیک شنوایی در بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی نیمکره‌ی راست

[پایان نامه]

The effect of auditory spatial attention training on auditory spatial and dichotic processing in subjects with right brain stroke

زهرا اسحاقی

علوم توان بخشی و سلامت اجتماعیUniversity of Social Welfare and Rehabilitation

۱۴۰۲

۱۶۹ص.

پیوست

20

10

۱۴۰۲/۱۰/۲۷

مقدمه: اختلالات شنوایی در غفلت فضایی یک‌طرفه شیوع بالایی دارند که بر مهارتهای ارتباطی و کیفیت زندگی تاثیر قابل توجهی میگذارند. با اینحال تاکنون کمتر به توانبخشی این نقایص پرداخته شده است. هدف از مطالعهی حاضر بررسی اثرات توانبخشی مبتنی بر توجه فضایی شنوایی بر نقایص فضایی و دایکوتیک شنوایی در بیماران مبتلا به غفلت فضایی یک‌طرفه ناشی از سکتهی مغزی نیمکره‌ی راست بود. روش بررسی: مطالعهی حاضر از نوع کار‌آزمایی بالینی شاهد ‌دار بود که روی 15 فرد مبتلا به غفلت فضایی یک‌طرفه ناشی از سکتهی مغزی نیمکرهی راست، به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (2 زن و 6 مرد با میانگین سنی 10.76 ± 58.13 سال) و شاهد (3 زن و 4 مرد با میانگین سنی 8.19 ± 63.14 سال) انجام شد. گروه مداخله علاوه بر توابخشی‌های مرسوم سکته‌ی مغزی ، توانبخشی جهت‌یابی شنوایی در قالب تمرینات هوشیاری تونیک و فازیک و با شیوهی ارایهی oddball را به مدت 12 جلسهی 45 دقیقه‌ای دریافت کردند. گروه شاهد فقط توانبخشی‌های مرسوم را دریافت کردند و تنها در زمان‌های مشابه ارزیابی شدند. از‌آنجا‌که بیماران هر دو گروه در بیمارستان توانبخشی رفیده بستری بودند، از نظر دریافت خدمات توانبخشی همگن بودند و توانبخشی تخصصی دیگری برای غفلت فضایی دریافت نمی‌کردند. محرک مورد استفاده، نویز بالاگذر و پایینگذر با نقطهی برش 2 کیلوهرتز بود که توسط اختلاف زمان بینگوشی در 9 مکان فضایی فرضی تحت هدفون شبیهسازی شد. ارزیابی سودمندی روش توانبخشی توسط آزمونهای فضایی (آزمون جهتیابیITD,IID و آزمون جهت‌یابی کلمات تک‌هجایی در نویز زمینه) و دایکوتیک شنوایی (آزمون RDDT نسخه‌ی فارسی) و هم‌چنین پرسشنامهی SSQ صورت گرفت. جهت مقایسه‌‌ی یافته‌های آزمون‌ها در ارزیابی‌های مکرر بین دو گروه و هم‌چنین مقایسه‌ی نتایج قبل و بعد از توانبخشی در دو گروه، از تحلیل آماری GEE (Generalized Estimating Equations) استفاده شد. همبستگی بین امتیاز خرده‌مقیاس شنوایی فضایی پرسشنامه‌ی SSQ و داده‌های آزمون‌های رفتاری، در‌صورت توزیع هنجار داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و در غیر این‌صورت توسط ضریب همبستگی اسپیرمن مورد بررسی قرار‌گرفت. یافته‌ها: در گروه مداخله، میزان خطای جهتیابی شنوایی در آزمون جهت‌یابی ITD و IID به‌طور قابل توجهی کاهش نشان داد و امتیاز گوش چپ در نسخه‌ی فارسی آزمون اعداد دایکوتیک تصادفی به طور معنادار افزایش یافت (P<0/001). در آزمون جهت‌یابی کلمات تک‌هجایی در نویز زمینه، جهت‌یابی کلمات و هم‌چنین امتیاز بازشناسی فضایی کلمات به‌طور معناداری بهبود یافت (P<0/05). چنین تغییراتی در گروه شاهد دیده نشد، یافته‌های پرسشنامهی SSQ در هیچ‌یک از گروه‌ها معنادار نبود و نتایج بعد از توانبخشی و یک ماه بعد، اختلاف معناداری نداشت (P>0/05) که نشانگر پایداری نتایج تا یک ماه بعد از توانبخشی است.نتیجه گیری: توانبخشی جهتیابی شنوایی در قالبی از تمرینات هوشیاری تونیک و فازیک، موجب کاهش نقایص فضایی شنوایی همراه با غفلت فضایی یک‌طرفه شد. نتایج نشاندهندهی پایداری بهبود توجه فضایی تا حداقل یک ماه پس از برنامهی توانبخشی بود.کلید‌ واژه‌ها: سکته‌ی مغزی، غفلت فضایی یک‌طرفه، پردازش شنوایی فضایی ، پردازش شنوایی دایکوتیک، توانبخشی شنیداری، توجه شنیداری

Introduction: Auditory disorders are highly prevalent in unilateral spatial neglect, which significantly affects communication skills and quality of life. However, so far less attention has been paid to the rehabilitation of these defects. The aim of this study was to investigate the effects of auditory lateralization training on auditory spatial and dichotic processing in right hemisphere stroke patients with unilateral spatial neglect.Method: This controlled clinical trial was performed on 15 right hemispheric stroke patients with unilateral spatial neglect, randomly divided into intervention (2 females and 6 males with a mean age of 58/13 ± 10/76 years) and control groups (3 females and 4 males with a mean age of 63/14 ± 8/19 years). In addition to conventional stroke rehabilitation, the intervention group received auditory lateralization training in the form of tonic and phasic alertness tasks with an oddball presentation method for 12 sessions of 45 minutes. The control group received conventional stroke rehabilitation and was evaluated only at the same times. Since the patients of both groups were hospitalized in Rofeideh Rehabilitation Hospital, they were homogeneous in terms of receiving rehabilitation services and did not receive any other specialized rehabilitation for spatial neglect. Auditory stimuli were high-pass and low-pass noise with a cut-off frequency of 2 kHz, which were simulated in 9 hypothetical spatial locations by interaural time difference (ITD) under headphone. The effectiveness of rehabilitation was assessed by auditory spatial tests (ITD, IID lateralization test, and lateralization of monosyllabic word in noise test) and dichotic test (Persian version of RDDT), as well as SSQ questionnaire. GEE (Generalized Estimating Equations) statistical analysis was used to compare the results of the tests in repeated measures between the two groups and also to compare the results before and after rehabilitation in the two groups. The correlation between the SSQ subscale score and the behavioral test findings was investigated using the Pearson correlation coefficient if the values were normally distributed and the Spearman correlation coefficient otherwise.Results: In the intervention group, auditory lateralization in ITD,IID lateralization test and the left ear score of persian version of RDDT showed remarkable improvement (P<0/001). In lateralization of monosyllabic word in noise test, word lateralization as well as word recognitoin score (WRS) improved significantly (P<0/05). No such changes were seen in the control group (P> 0/05). The findings of SSQ questionnaire were not significant in both groups (P>0/05).There was no significant difference between the results after training and one month later (P> 0/05), which indicates the stability of results up to one month after rehabilitation. Conclusion: Auditory lateralization training in the form of tonic and phasic alertness tasks redused auditory spatial defects associated with unilateral spatial neglect. The results showed a long-term improvement for at least one month in spatial attention after the rehabilitation program.Keywords: Stroke, Unilateral spatial neglect, Auditory spatial processing, Auditory dichotic processing, Auditory rehabilitation, Auditory attention

سکته‌ی مغزی

Stroke

اسحاقی، زهرا

Eshaghi, Zahra

مهرکیان، سعیده

نصیری، محمدصیاد

ایران

دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعی

20240219

D

TF

279226

a

Y