عنوان

تاثیر مداخلات مبتنی بر اکوپیشن بر عملکردهای اندام فوقانی و مقایسه آن با درمان های مبتنی بر تمرین در افراد مولتیپل اسکلروزیس

۳۴۸۲پ

فارسی

تاثیر مداخلات مبتنی بر اکوپیشن بر عملکردهای اندام فوقانی و مقایسه آن با درمان های مبتنی بر تمرین در افراد مولتیپل اسکلروزیس

[پایان نامه]

Effectiveness of occupation-based practice on upper extremity function and comparison of it with exercise training in people with Multiple Sclerosis

علوم توان بخشی و سلامت اجتماعیUniversity of Social Welfare and Rehabilitation Science

۱۴۰۰

۲۹۴ص.

پیوست

20

18

۱۴۰۰/۰۳/۰۸

هدف: مشکلات عملکردی اندام فوقانی در افراد با مولتیپل اسکلروزیس منجر به مشکلات متعددی در فرد شده و سطح استقلال و مشارکت در انجام فعالیت های روزمره زندگی را کاهش می دهد. با توجه به اهمیت اکوپیشن در ارتقای سلامت افراد این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مداخلات مبتنی بر اکوپیشن بر عملکردهای اندام فوقانی و مقایسه آن با درمان های مبتنی بر تمرین در افراد با مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) طراحی شد.روش: مطالعه حاضر در سه فاز طراحی شد. در فاز اول که از نوع روش شناختی بود، بومی سازی پرسشنامه عملکرد دست در افراد با ام اس انجام شد و روایی (صوری، محتوایی و همگرا) و اعتبار آن بررسی شد. در فاز اول از آمار توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن و ضریب همبستگی درون رده ای استفاده شد. در فاز دوم برنامه مداخله مبتنی بر اکوپیشن طراحی شد و قابلیت اجرای آن بر روی دو مراجع با ام اس سنجیده شد. در فاز سوم که به صورت کارآزمایی بالینی طراحی شده بود،46 فرد با ام اس به صورت تصادفی در دو گروه مداخله مبتنی بر اکوپیشن و مداخله مبتنی بر تمرین تقسیم شدند. از مقیاس عملکرد کاری کانادایی، تست نه میله و سوراخ و تست چرخش سکه به عنوان ابزارهای سنجش پیامد اولیه و از مقیاس شدت خستگی و مقیاس اشورث به عنوان ابزارهای سنجش پیامد ثانویه استفاده شد. داده ها علاوه بر آمار توصیفی، با استفاده از آزمون های متناسب با میانگین متغیرها در دو گروه تحلیل شدند.یافته ها: شاخص روایی محتوایی نمره کل پرسشنامه 85/0 به دست آمد. همبستگی معناداری بین نمره عملکرد دست با آزمون نه میله و سوراخ (54/0 = r) ، تست چرخش سکه (16/0 = r) و مقیاس استقلال عملکردی (54/0 – r=) به دست آمد (05/0> P). ضریب همبستگی درون رده ای برای نمره کل پرسشنامه 0.98 و خطای استاندار اندازه گیری 05/6 بود. در فاز دوم برنامه مداخله مبتنی بر اکوپیشن تدوین شد. در فاز سوم عملکرد کاری و رضایت از عملکرد کاری به صورت معناداری نسبت به گروه کنترل تغییر کرده بود (p<0/01). تغییرات زبردستی نیز معنادار نبود. شدت خستگی در گروه کنترل نسبت به گروه مداخله افزایش پیدا کرده بود.نتیجه گیری: نسخه فارسی پرسشنامه عملکرد دست از روایی و اعتبار قابل قبولی برخوردار است. مداخله درمانی مبتنی بر اکوپیشن می تواند به عنوان یک مداخله کارآمد و اثربخش در افزایش میزان عملکرد کاری و رضایت از عملکرد کاری افراد با ام اس به کار رود. با توجه به تاثیر این مداخله بر کاهش میزان خستگی استفاده از آن در افزایش زبردستی ارجحیت دارد.کلید واژه ها: مولتیپل اسکلروزیس، مداخله مبتنی بر اکوپیشن، کاردرمانی، عملکرد دست، اندام فوقانی

Objective: Upper extremity functional problems in people with multiple sclerosis (MS) lead to many problems and reduce the level of independence and participation in daily activities of life. Considering the importance of occupation in promoting the health of individuals, this study was designed to investigate the effect of occupation-based interventions (OBI) on upper limb function and compare it with exercise-based interventions (EBI) in individuals with MS.Methods: The present study was designed in three phases. In the first phase, that was methodological the Arm function in Multiple Sclerosis questionnaire (AMSQ) was translated in Persian and its validity (face, content and convergent) and reliability were evaluated. In this phase, descriptive statistics, Spearman correlation coefficient, and intra class coefficient were used. In the second phase, an occupation-based intervention program was designed, and performed on two clients with MS. In the third phase, which was a randomized clinical trial, 46 people with MS were randomly divided into two groups: OBI and EBI. The Canadian occupational performance measure, 9 hole peg test (9HPT), Coin Rotation Test (CRT) were used as primary outcome measures and Fatigue Severity Scale AND Ashworth Scale were used as Secondary outcome measures. In addition to descriptive statistics, the data were analyzed using tests commensurate with the mean of the variables in both groups.Results: The content validity index of the total score of the questionnaire was 0.85. Significant correlation was obtained between AMSQ score with 9HPT (r = 0.54), CRT (r = 0.16) and Functional independence measure (r = -0.54) (P <0.05). The intraclass correlation coefficient for the total score of the questionnaire was 0.98 and the standard error of measurement was 6.05. In the second phase, an ioccupation-based intervention program was developed. In the third phase, occupational performance and satisfaction with occupational performance had changed significantly compared to the control group (p <0.01). Dexterity changes were also not significant. The fatigue severity was increased in the control group compared to the intervention group.Conclusion: The Persian-AMSQ has acceptable validity and reliability. OBI can be used as an effective and efficient intervention in increasing occupational performance and satisfaction of people with MS. Due to the effect of this intervention on reducing fatigue, it is preferable to use to increase dexterity.Keywords: Multiple Sclerosis, occupation-based intervention, Occupational therapy, Hand function, Upper extremity

مولتیپل اسکلروزیس

Multiple Sclerosis

افشار، سارا

Afshar, Sara

اکبرفهیمی، نازیلا

رصافیانی، مهدی

ایران

دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعی

20221114

D

TF

279226

a

Y