اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی در مراکز کوتاه مدت ترک اعتیاد
[پایان نامه]
The effectiveness of acceptance and commitment based treatment on psychological well-being and resilience of women with opioid disorders hospitalized in addiction treatment centers
علوم توان بخشی و سلامت اجتماعیUniversity of Social Welfare and Rehabilitation
۱۴۰۰
۱۲۸ض.
پیوست
19
05
۱۴۰۰/۰۹/۱۶
. پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی در مراکز ترک اعتیاد شهر تهران انجام شد. طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعة آماري شامل تمامي زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی در مراکز ترک اعتیاد شهر تهران در سال 401-1400 و نمونة آماري شامل 24 زن مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی می باشد كه به روش نمونه گيري غیر تصادفی هدفمند به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفي 12 نفر در گروه آزمايش و 12 نفر در گروه شاهد جايگزين شدند.گروه آزمايش به مدت 8 جلسه در زمينة درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد آموزش ديدند و گروه کنترل در ليست انتظار براي مداخله قرار گرفتند. براي سنجش ميزان بهزیستی روانشناختی از پرسشنامه84 سوالی ریف (1995) و برای تاب آوری از پرسشنامه کارنر و دیودسون (2003) استفاده شد و آمار توصيفي و آزمون تحليل كوواريانس براي تجزيه و تحليل داده ها به كار برده شد. يافته هاي حاصل از تحليل داده ها بر اساس آزمون تحلیل كوواريانس چند متغيره نشان داد كه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش ميزان بهزیستی روانشناختی و تاب آوری تأثير معني داري داشته است (001. >p). و ميزان تاثير در بهزیستی روانشناختی 80 درصد و در تاب آوری 70 درصد بود. همچنین آزمون تحلیل كوواريانس چند متغيره نشان داد كه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای خرده مقیاسهای خود مختاری (میزان تاثیر 35.0)، تسلط بر محیط(میزان تاثیر 25.0)، رشد شخصی(میزان تاثیر40.0)، روابط مثبت با دیگران (میزان تاثیر33.0)، و پذیرش خود(میزان تاثیر45.0)، معنادار بوده است (001.>p). اما تفاوت بین گروهی در مرحلهی پس آزمون برای خرده مقیاس هدفمندی در زندگی معنادار نبود (001.
p). اما تفاوت بین گروهی در مرحلهی پس آزمون برای خرده مقیاس اعتماد به غرایز فردی معنادار نبوده است (001.
The aim of this study was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment based treatment on increasing psychological well-being and resilience of women with opioid disorders hospitalized in short-term residential addiction treatment centers in Tehran. The design of the present study is a quasi-experimental pretest-posttest with a control group. The statistical population includes all women with opioid use disorders in short-term residential addiction treatment centers in Tehran in the academic year 2019-2020 and the statistical sample includes 24 women with opioid use disorders by purposive non-random sampling as a group. Samples were selected and 12 people in the experimental group and 12 people in the control group were randomly replaced. The experimental group was trained in acceptance and commitment therapy for 8 sessions and the control group was placed on a waiting list for intervention. Ryff Questionnaire (1995) was used to measure psychological well-being and Carner and Diodson (2003) Questionnaire was used for resilience. Descriptive statistics and analysis of covariance were used to analyze the data. Findings from data analysis based on multivariate analysis of covariance showed that acceptance and commitment therapy had a significant effect on increasing psychological well-being and resilience (p<.001). The effect rate was 80% on psychological well-being and 70% on resilience. Also, multivariate analysis of covariance test showed that acceptance and commitment-based therapy for the subscales of autonomy (impact rate 0.35), mastery of the environment (impact rate 0.25), personal growth (impact rate 0.40), positive relationships with others (impact rate 0.33), and self-acceptance (impact rate 0.45) was significant (p<.001). But the difference between groups in the post-test stage was not significant for the purposeful subscale in life (p>0.001). In addition, the results of multivariate analysis of covariance showed that acceptance and commitment-based therapy for subscales of perception of individual competence (impact rate 0.33), positive acceptance of change and safe relationships (impact rate 0.38), control (impact rate 0.27), and spiritual effects (impact rate 0.34) were significant (p<.001). But the difference between groups in the post-test stage was not significant for the subscale of trust in individual instincts (p>.001).Keywords: Acceptance and Commitment Therapy, psychological well-being, Resilience, Opioids, Short-Term Accommodation Centers