عنوان

بررسی برنامه ادراکی–حرکتی کودکان با آسیب بینایی

ط۱۳۳۷

فارسی

بررسی برنامه ادراکی–حرکتی کودکان با آسیب بینایی

[طرح‌های تحقیقاتی و پروژه‌ها]

فاطمه قاسمی فرد

هوشنگ میرزایی

علوم توان بخشی و سلامت اجتماعیUniversity of Social Welfare and Rehabilitation sciencess

۱۴۰۰

هدف: یکپارچگی حواس مختلف با یکدیگر در قالب فعالیت‌های ادراکی-حرکتی می‌تواند منجر به ارتقاء حوزه‌های مختلف رشد فیزیکی، ادراکی، شناختی و اجتماعی شود. کاهش دریافت محرکات بینایی در کودکان با آسیب بینایی، رشد مهارت‌های حرکتی از قبیل مهارت‌های حرکتی درشت را با مشکل مواجه می‌کند. مطالعات محدودی در زمینه مداخلات حرکتی در این کودکان انجام شده است و چارچوب مشخصی در ارائه تمرینات نداشته‌ است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه درمانی ادراکی-حرکتی مبتنی بر پروتکل جانستون و رامون بر ارتقاء مهارت‌های حرکتی درشت کودکان 10-7 ساله با آسیب بینایی می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، از 140 کودک 10-7 سال با آسیب بینایی در مدارس نابینایان و کم‌بینایان شهر تهران که شامل نرجس (دخترانه)، خزائلی و محبی (پسرانه) می‌باشد، 24 کودک دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند و با تخصیص بلوک‌های تصادفی به صورت 1:1 به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. برنامه ادراکی-حرکتی بر مبنای پروتکل درمانی جانستون و رامون طراحی شد و با توافق بالای 75 درصدی پانل خبرگان که متشکل از 4 نفر از اعضاء دپارتمان کاردرمانی دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی و 1 نفر اپتومتریست دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله بود، تایید گردید. گروه مداخله، این برنامه را به مدت 2 ماه، هفته‌ای 3 جلسه 45 دقیقه‌ای (24 جلسه) دریافت کردند. در این مدت گروه کنترل مداخله حرکتی دریافت نکردند. مهارت‌های حرکتی درشت هر دو گروه در سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و یک ماه بعد و بدون دریافت مداخله به منظور پیگیری، به وسیله نسخه دوم آزمون عملکرد حرکتی کودکان (MABC-2) و نسخه دوم آزمون مهارت‌های حرکتی درشت (TGMD-2) سنجیده شد. تحلیل داده‌ها با آزمون‌های شاپیرو ویلک، فریدمن، من-ویتنی، بونفرونی و معادلات برآورد تعمیم یافته و به وسیله نسخه 22 نرم افزار SPSS انجام گردید. سطح معنی داری نیز 05/0 لحاظ گردید.یافته‌ها: در گروه مداخله و شاهد (به ترتیب)، کودکان با میانگین سنی 1/1±2/9 و 2/1± 3/8 حضور داشتند. در گروه مداخله اغلب مهارت‌های حرکتی درشت، افزایش معنی داری داشت (05/0(P-value<. در آزمون MABC-2، خرده‌ آزمون‌های گرفتن-هدف‌گیری و تعادل و در آزمون TGMD-2، خرده‌ آزمون کنترل شی افزایش معنی داری نسبت به قبل از مداخله و گروه شاهد داشتند (05/0 (P-value<که این افزایش تا یک ماه بعد از مداخله باقی ماند. در آزمون TGMD-2، خرده آزمون جابه‌جایی در هیچ‌کدام از گروه‌ها تغییر معناداری نسبت به قبل از مداخله نداشت (05/0.(P-value <نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد استفاه از این برنامه درمانی ادراکی-حرکتی بتواند در ارتقاء مهارت‌های حرکتی درشت کودکان با آسیب بینایی تأثیر ماندگاری داشته باشد؛ لذا پیشنهاد می‌شود در کارهای تحقیقاتی دیگر از این برنامه در کودکان با آسیب بینایی استفاده گردد.کلمات کلیدی:کودکان/ ادراکی-حرکتی/ مهارت حرکتی/ آسیب بینایی/ کودکان/ کاردرمانی.

Introduction: The integration of various senses in the form of perceptual-motor activity is important in different aspects of physical, perceptual, cognitive and psychosocial development. In children with visual impairment, the reduction of visual stimuli will restrict the acquisition of motor skills, including gross motor skills, which affects their perceptual-motor skills. There are few studies on motor activity interventions in these children without specific framework. The purpose of this study is to evaluate the effectiveness of a perceptual-motor intervention based on Johnston and Ramon protocol on gross motor skills of children aged 7-10 years with visual impairment.Methods and analysis: In this randomized controlled trial study, from 140 children aged 7-10 years with visual impairment of blind and low vision schools of Tehran; Narjes for daughters, Khazaeli and Mohebbi for boys, 24 children who had inclusion criteria were randomly assigned 1:1 in two intervention and control groups. The Perceptual-Motor Program was designed based on Johnston and Ramon's protocol and agreed with the agreement of over 75% of the panel of experts that consisted of four members of Occupational Therapy Department of the University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences and an optometrist of the Baqiyatallah University of medical sciences. The intervention group received perceptual-motor program for 2 months, three sessions 45 minutes peer weak (24 sessions). The control group received no motor intervention during this period. The gross motor skills of both groups were measured by the second edition of Test of Gross Motor Development (TGMD-2) and the second edition of Movement Assessment Battery for Children (MABC-2) in three stages: pre-test, post-test, and one month without any interventions after that for follow-up. Data analysis was performed with Shapiro Wilk, Mann-Whitney, Friedman, Bonferoni and generalized estimating equations and by version 22 of SPSS. The significance level was considered 0.05.Findings: In the intervention and control groups, children with a mean age of 9.2±1.1 and 8.3 ±1.2 were present. The gross motor skills had a significant increase in the intervention group (p-value<0.05). The MABC-2 subscales (aiming-catching and balance) and TGMD-2 object control subscale were significantly higher than the pre-intervention and the control group (p-value<0.05), which remained one month after the intervention. The TGMD-2 locomotor subscale did not have any significant changes in any of the groups after the intervention (p-value> 0.05).Conclusion: It seems that this perceptual-motor interventional program can be useful in promoting the gross motor skills of children with visual impairment. It is suggested that this program be used in other researches in visually impaired children. Keywords: perceptual-motor/ motor skills/visual impairment/children /occupational therapy.

Effectivness of perceptual-motor program of children with visual impairment

ادراکی-حرکتی

: perceptual-motor/ motor skills

قاسمی فرد، فاطمه

میرزایی، هوشنگ

ایران

20221018

D

XF

272498

a

Y