عنوان

طراحی مداخله¬ی فرزندپروری مشترک پس از طلاق توافقی و بررسی تأثیر آن بر استرس والدگری و تعارض والد - نوجوان

۳۳۷۲پ

فارسی

طراحی مداخله¬ی فرزندپروری مشترک پس از طلاق توافقی و بررسی تأثیر آن بر استرس والدگری و تعارض والد - نوجوان

[پایان نامه]

Developing an after-divorce coparenting intervention and study of it’s effectiveness on parenting stress and parent-adolescent’s conflict

دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعیUniversity of social welfare and rehabilitation

۱۴۰۰

۲۱۷ص.

پیوست

20

12

۱۴۰۰/۱۰/۰۶

مقدمه: طلاق یک رخداد استرس¬زاست و تأثیر قابل ملاحظه¬ای بر سلامت نوجوانان دارد، به ویژه زمانی که آن¬ها در پی طلاق والدین در خانواده¬ی تک والد زندگی می¬کنند. تعارض والد – نوجوان و استرس والدگری در خانواده¬های تک والد بیش¬تر است. فرزندپروری مشترک می¬تواند به عنوان یک عامل محافظت¬کننده در تعاملات والد – فرزندی و استرس والدگری عمل کند. پژوهش حاضر با هدف طراحی مداخله¬ی فرزندپروری مشترک پس از طلاق و بررسی اثربخشی آن بر استرس والدگری و تعارض والد-نوجوان انجام شده است. روش: پژوهش حاضر یک مداخله¬ی کارآزمایی بالینی با دو گروه (کنترل و مداخله) است که در شهر تهران اجرا شده است. پژوهش در دو فاز انجام شد. در فاز اول مداخله¬ی فرزندپروری مشترک طراحی شد. در فاز دوم اثربخشی مداخله مورد سنجش قرار گرفت. جمعیت آماری این پژوهش 910 نفر از والدینی بودند که به یکی از مراکز مشاوره¬ی پیش از طلاق و ثبت طلاق توافقی شهر تهران مراجعه کرده بودند و یا به فراخوان شرکت در پژوهش پاسخ دادند. نمونه¬¬ی آماری پژوهش 62 نفر از والدین بودند که واجد معیارهای ورود به مداخله بودند و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش یا کنترل جای¬گذاری شدند. در گروه مداخله، والدین مداخله¬ی طراحی شده در فاز اول پژوهش را دریافت کردند و گروه کنترل به عنوان فهرست انتظار تلقی شدند و در طول اجرای مداخله از هیچ برنامه¬ی دیگر بهداشت¬روانی استفاده نکردند. چک لیست مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه¬های استرس والدگری و تعارض والد – نوجوان (فرم والد) در سه مرحله¬¬ی قبل از مداخله، پس از مداخله و پیگیری (6 ماهه) توسط والدین تکمیل شد. داده¬ها با شاخص¬ها و آزمون-های آماری مناسب و توصیف و تحلیل شدند. یافته¬ها: در این پژوهش اکثریت مشارکت¬کنندگان را مادران (9/91 درصد) تشکیل می¬دادند. نتایج آزمون تی نمونه¬های زوجی در گروه مداخله نشان داد میانگین استرس والدگری قبل (میانگین ± انحراف معیار :81/27±84/111 ) و بعد از مداخله (میانگین ± انحراف معیار : 49/25±52/93) به طور معناداری تغییر کرده است. تغییرات میانگین تعارض والد-نوجوان قبل (میانگین ± انحراف معیار : 673/38±32/259) و بعد از مداخله (میانگین ± انحراف معیار : 37/35±48/283) نیز معنادار بوده است. نتایج آزمون تی نمونه های مستقل نشان داد میانگین استرس والدگری و تعارض والد - نوجوان در دو گروه مداخله و کنترل در مرحله¬ی بعد و پیگیری تفاوت معناداری دارد. همچنین تحلیل نتایج آزمون¬های واریانس و کوواریانس نیز حاکی از تغییر معنادار میانگین استرس والدگری و تعارض والد – نوجوان در گروه مداخله است. بحث و نتیجه گیری: مداخله¬ی فرزندپروری مشترک پس از طلاق در کاهش استرس والدگری، آشفتگی والدین و تعارض والد نوجوان اثربخش است. پیشنهاد می¬شود این مداخله به عنوان بخشی از خدمات پس از طلاق به والدین ارائه شود. واژگان کلیدی: فرزندپروری مشترک، استرس والدگری، تعارض والد – نوجوان، مداخله، طلاق

Introduction: Divorce is a stressful life event and has a considerable impact on the wellbeing of adolescents, especially when they live in a single-parent arrangement following divorce. Single - parent families more experienced parenting stress and parent – adolescent conflicts. Co-parenting could play as a protective factor in parent – adolescent interaction and parenting stress. This study aimed to designed after – divorce co-parenting intervention (ADCPI) and investigate the effectiveness of it on parenting stress and parent – adolescent conflict. Methods: This study was a randomized control trial with two groups (intervention and control groups) conducted in Tehran, Iran. The research was conducted in two phases. In the first phase, an after – divorce co-parenting intervention (ADCPI) was designed. In the second phase, the effectiveness of the ADCPI was evaluated. The statistical population of this study was 910 parents who were referred to State Welfare Organization of Iran for divorce counseling and registered divorce in Tehran or were recruited through the internet using volunteer divorced parents. Sixty-two eligible parents were randomly allocated to intervention or control groups and were assessed at baseline, after the intervention and 6 months later. The intervention group received After Divorce Coparenting Intervention (ADCPI) and the control group received no services. Demographic checklist, Parenting Stress Scale, Parent – Adolescent Questionnaire were completed by parents. Data were described and analyzed with appropriate indicators and statistical tests.Results: Mothers comprised majority of the custodial parents who participated in the study (91.9%). The results of paired sample t-test revealed the average of parenting stress scores were changed significantly before (M±SD = 111.87±27.81) and after (M±SD = 93.52±25.49) in intervention group. Mean changes of parent – adolescent conflict also has changed before (M±SD = 111.87±27.81) and after (M±SD = 93.52±25.49) in intervention group. moreover, the results of independent sample t test revealed that the mean of parenting stress and parent – adolescent are significantly channeled during after and follow up. The results of variance and covariance tests also showed a significant change in the mean of parenting stress and parent-adolescent conflict in the intervention group.Discussion: The result suggests that ADCPI is an effective intervention in reducing parenting stress and parent – adolescent conflict and could be included in after-divorce services for divorced parents. Key words: Co-parenting, Parenting Stress, Parent – adolescent Conflict, Intervention, Divorce

طلاق

Divorce

غلامی جم، فاطمه

معارف وند ، معصومه

ایران

دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعی

20220228

D

TF

279226

a

Y