عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۳۱۴۴پ
فارسی
بررسی اثربخشی مدل مراقبت در منزل مبتنی بر مجموعه حداقل داده ها (MDS-HC) بر شاخص های عملکردی، بالینی و کیفیت زندگی سالمندان نیازمند مراقبت در منزل پس از ترخیص از بیمارستان: یک مطالعه کارآزمایی بالینی
[پایان نامه]
Effectiveness of home care model based on Minimum Data Set-Home Care (MDS-HC) on functional, clinical and quality of life of hospitalized discharge older patients: A Randomized Clinical Trial
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation
۱۳۹۹
۱۹۸ص.
پیوست
دکترا
سالمندیGerontology
۱۳۹۹/۰۸/۲۵
مقدمه: با گسترش بیماری های مزمن، احتمال بروز ناتوانی در جمعیت سالمندان بیشتر شده و متعاقب آن نیاز سالمندان به مراقبت های تخصصی بخصوص در سطوح بیمارستانی نیز افزایش می یابد. ارائه مراقبت های پس از ترخیص، به منظور به حداقل رساندن میزان و سطح وابستگی سالمند و حفظ کیفیت زندگی در سطح مطلوب بر اساس شرایط زندگی وی، امری ضروری به نظر می رسد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه مراقبت در منزل مبتنی بر مجموعه حداقل داده ها (MDS-HC) بر شاخص های عملکردی، بالینی و کیفیت زندگی سالمندان نیازمند مراقبت در منزل پس از ترخیص از بیمارستان به انجام رسید. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سو کور، 304 سالمند 85-65 سال در هنگام ترخیص از بخش های بیمارستان ضیائیان پس از تایید نظر متخصص طب سالمندی چنانچه واجد شرایط دریافت مراقبت در منزل بودند تعیین و بر اساس معیارهای ورود، به صورت تصادفی در 2 گروه مداخله (ارائه مراقبت در منزل پس از ترخیص از بیمارستان) و گروه کنترل (ارائه مراقبت های روتین پس از ترخیص) تخصیص یافتند. در گروه مداخله، مدل مراقبت انتقالیCare Transition Intervention (CTI) مشتمل بر (یک ویزیت بیمارستانی، یک ویزیت در منزل و سه تماس تلفنی پس از ترخیص) انجام گرفت. در گروه کنترل، مراقبت های روتین پس از ترخیص رایج در بیمارستان ارائه شد. شاخص های عملکردی، بالینی و کیفیت زندگی بر اساس داده های ابزار MDS-HC در 4 بازه زمانی هنگام ترخیص از بیمارستان و در روزهای 30، 60 و 90 روز پس از ترخیص در دو گروه صورت گرفت. در این مطالعه تست ها به صورت دو طرفه و سطح معنی داری 05/0> در نظر گرفته شد و با استفاده نرم افزار Stata نسخه 14 و SPSS نسخه 23 آنالیز گردید. یافته ها: ارائه مراقبت در منزل مبتنی بر مجموعه حداقل داده ها، در شاخص های عملکردی فقط از نظر متغیر IADL (05/0>P) معنی دار بوده است. در شاخص های بالینی، مداخله اثربخش نبوده است (05/0P). در مدل رگرسیونی مهمترین پیش بینی کننده های عملکردیاز نظر متغیر IADLدر سالمندان، سن و وضعیت شناختی بوده است (05/0>P). در مدل رگرسیونی در شاخص کیفیت زندگی متغیرهای سن، افسردگی، وضعیت شناختی و درد معنی دار بوده اند (05/0>P).نتیجه گیری: اگر چه ارائه مدل مراقبت انتقالی (CTI) در قالب برنامه مراقبت در منزل مبتنی بر مجموعه حداقل داده ها (MDS-HC) تغییری از نظر دو بعد از شاخص عملکردی (ADL، CPS) و تمامی ابعاد شاخص بالینی در سالمندان ایجاد ننمود، اما در حیطه IADL و کیفیت زندگی در بیماران اثربخش بوده است. سالمندان پس از ترخیص از بیمارستان نیاز مبرمی به هدایت و مدیریت وضعیت بالینی خود در منزل توسط تیم درمانی مراقبتی را دارند. استفاده از ابزارهای استاندارد ارزیابی و بهره گیری از مدل های مناسب تر مراقبت های انتقالی که با بستر فرهنگی و زیرساخت های درمانی کشور همخوانی بیشتری داشته باشد، شاید بتواند نتایج روشن تر و ارزشمندتری را در این زمینه ارائه نماید. کلمات کلیدی: سالمند، مراقبت در منزل، اثربخشی، مجموعه حداقل داده های مراقبت در منزل، مدل مراقبت انتقالی
Introduction: The incidence of chronic diseases increases with age, and the risk of disability will increases in this population, consequently the need of the specialized care increases for the elderly, especially at the hospital level. Providing post-discharge care in order to minimize the level of dependency in the elderly and maintain the quality of life at the desired level based on their living conditions, is essential. Therefore, the present study aimed to determine the effectiveness of home care model based on Minimum Data Set-Home Care (MDS-HC) on functional, clinical and quality of life of hospitalized discharge older patients: A Randomized Clinical Trial.Methods: The single-blind clinical trial was performed on 304 elderly patients aged 65-85 years who adimited in the Ziayian hospital. After assessing by a geriatrician based on eligible criteria for reciving home care, the elderly patients allocated in interventions group and the control group. In the interventions group, the Care Transition Intervention (CTI) model (one hospital visit, one home visit, and three telephone calls) was performed. In the control group, routine care was provided after hospital discharge. Functional, clinical, and quality of life indices were assessed in intervention and control groups at hospital discharge, 30, 60, and 90 days after discharge.Data analyzed by Stata software version 14 and SPSS version 23 at significance level <0.05.Results: The provision of transitional care based on the MDS-HC was changed statistically in the IADLs (P<0.05), and Quality of life index in both descriptive and visual dimensions (P<0.05), but no effect on the rest of functional and clinical indicators (P>0.05). In the regression model, the most important predictors of IADLs in the elderly were age and cognitive status (P <0.05). Also age, depression, cognition, and pain status considered as significant predictors of quality of life (P <0.05). Conclusion: Although the provision of transitional care did not change in the two dimensions of functionals and all dimensions of clinical index, after discharged from hospital, the elderly were in urgent need of guidance and management of their clinical conditions at home by the clinical geriatric team. The use of standard assessment tools and appropriate models of transitional care accordance with cultural context and medical infrastructure of our country, may be able to provide clear and more valuable results in this area. Keywords: Elderly, Home care, Effectiveness, Minimum Data Set-Home Care, Transitional care
سالمند
Elderly
چهره گشا، مریم
CHehregosh, Maryam
فدای وطن، رضا
علیزاده خویی، مهتاب
ایران
دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعی
20210123
D
TF
279226
a
Y
