بهینه سازی برنامه ترخیص بیماران مبتلا به نارسایی قلب در مرکز آموزشی، تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق شهید رجایی :مطالعه اقدام پژوهی
[پایاننامه]
Optimization of Discharge Plan for Heart Failure Patients in Rajaie Cardiovascular Medical and Research Center: An Action Research
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare & Rehabilitation Sciences
، ۱۳۹۷
ح،۱۹۷ص.
پیوست
چاپی
دکترا
پرستاریNursing
۱۳۹۷/۱۲/۳۰
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare & Rehabilitation Sciences
مقدمه :از آنجا که میانگین سنی جمعیت و هزینههای مراقبت بهداشتی رو به افزایش است، ایجاد نوآوری جهت مدیریت بهتر سلامت افراد مبتلا به نارسایی قلب و پیشگیری از بستری شدن ضروری است .برنامه ترخیص یا برنامه منحصر به فرد قبل از ترخیص بیمار و حمایت بعد از ترخیص میتواند بستری مجدد در بیمارستان را برای بیماران مبتلا به نارسایی قلب کم کند .کاهش بستری مجدد باعث کاهش هزینههای بستری شده و در نتیجه ممکن است باعث بهبود ارایه خدمات اجتماعی شود .لذا این مطالعه با هدف بهینهسازی برنامه ترخیص بیماران مبتلا به نارسایی قلب انجام شد .روش کار :این مطالعه با روش اقدامپژوهی و بر اساس چارچوب اقدامپژوهی)(Hart and Bond ۱۹۹۵ شامل شش مرحله مطرح کردن موضوع، برنامهریزی جهت اقدام، اقدام کردن جهت تغییر عملکرد، مشاهده و ارزشیابی، بازخورد مجدد و برنامهریزی جهت اقدامات بعدی طراحی گردید .این مطالعه در مرکز قلب و عروق شهید رجایی به مدت دو سال و طی دو چرخه اقدامپژوهی اجرا شد .جهت جمع آوری دادهها از روشهای مصاحبه و جلسات متعدد بحث گروهی و پنل متخصصین استفاده شد .تیم تحقیق و تیم تخصصی در تمام مراحل مطالعه مشارکت کردند .ابتدا چالشهای برنامه ترخیص موجود بیمارستان و راهکارهای بهینهسازی برنامه ترخیص طی مصاحبه نیمه ساختارمند با ۱۵ مشارکتکننده و با استفاده از تحلیل محتوای کیفی با رویکرد قراردادی، تییین شد .سپس بر اساس راهکارهای بدست آمده، برنامه ترخیص عملیاتی شامل سه حیطه توانمندسازی بیمار، ویزیت در منزل و پیگیری تلفنی طراحی و به مدت سه ماه اجرا شد و در نهایت به صورت کمی و کیفی مورد ارزشیابی قرار گرفت .معیارهای ارزشیابی کمی شامل رفتار خودمراقبتی نارسایی قلب، کیفیت زندگی، افسردگی، بار روانی مراقبت، تعداد دفعات بستری و تعداد روزهای بستری بیماران مبتلا به نارسایی قلب بود که قبل و بعد از اجرای برنامه ترخیص مورد سنجش قرار گرفتند .برای تحلیل نمرات پرسشنامه قبل و بعد از مداخله از آزمون نان پارامتری ویلکاکسون استفاده شد .یافتهها :این مطالعه با مشخص کردن چالشهای برنامه ترخیص، نشان داد که برنامه ترخیص فعلی نیاز به بازبینی و ارتقا دارد .از ۵۷۳ کد اولیه که از مصاحبهها بدست آمد، ۲۶ زیر طبقه و ۸ طبقه اصلی به عنوان چالشهای برنامه ترخیص بیماران مبتلا به نارسایی قلب استخراج گردید .طبقات اصلی چالشها شامل عدم تبعیت از درمان، کمبود سواد سلامت بیمار، انگیزه ناکافی جهت ادامه درمان، ماهیت پیچیده بیماری نارسایی قلب، کم رنگ بودن نقش خانواده، نارسایی در آموزش به بیمار، نارسایی سیستم پیگیری ترخیص و نقص در تامین اجتماعی بیماران بود .با در نظر گرفتن چالشهای بدست آمده از این مطالعه و راهکارهای ارایه شده توسط مشارکتکنندگان جهت بهینه سازی آن، طی جلسات پنل متخصصین، برنامه ترخیص عملیاتی برای بیماران مبتلا به نارسایی قلب طراحی شد .این برنامه شامل سه حیطه توانمندسازی بیماران، ویزیت در منزل بعد از ترخیص و پیگیری تلفنی بیمار بعد از ترخیص بود .ارزشیابی کمی انجام شده در چرخه دوم حاکی از تاثیر مثبت برنامه ترخیص بود به طوری که در تمام شاخصهایی که جهت ارزشیابی برنامه ترخیص انتخاب شدهاند( رفتار خودمراقبتی در نارسایی قلب>(p۰۰۰۱.۰)،کیفیت زندگی بیماران>(p۰۰۰۱.۰)، افسردگی بیماران>(p۰۰۰۱.۰)، بار روانی مراقبت>(p۰۰۰۱.۰)، تعداد دفعات بستری>(p۰۰۰۱.۰) و تعداد روزهای بستری>(p۰۰۰۱.۰ ))بهبود مشاهده شدکه یافته-های کمی به لحاظ آماری با در نظر گرفتن p مساوی و کمتر از ۰۵.۰ معنیدار بودند .نتیجه گیری :یافتههای این مطالعه نشان میدهد که برنامه ترخیص طراحی شده، بستری مجدد را کاهش داده و در کاهش افسردگی و بهبود خود مراقبتی و کیفیت زندگی بیماران موثر بوده است و میتوان آن را به عنوان مداخلهای موثر برای بیماران مبتلا به نارسایی قلب در نظر گرفت .کلید واژه ها :نارسایی قلب، برنامه ترخیص، بستری مجدد، اقدامپژوهی
Introduction: Since the average age of the population and the cost of health care are on the rise, innovation is needed to better manage the health of people with heart failure and prevent hospitalization. A discharge plan or an individual program before the patient's discharge and post discharge support can reduce the hospitalization for patients with heart failure. Reducing hospitalization reduces hospitalization costs and may therefore improve social service delivery. Therefore, the aim of this study was to optimize the discharge plan of patients with heart failure Method: This study was an action research based on the Hart and Bond (1995) framework, which included six steps in reflect on a theme,plan action, take action to change practice, observe and evaluate, reflect again and plan further action. This study was conducted in the Shahid Rajaie Cardiovascular Medical and Research Center for two years during two research cycles. Data were collected using interviews, group discussions and experts panel. The research team and expert team participated in all stages of the study. At first, the challenges of the existing hospital discharge plan and optimization strategies for the discharge program were explained through a semi-structured interview with 15 participants using qualitative content analysis with a conventional approach. Then, based on the solutions, the operational discharge program, including three areas of patient empowerment, home visit and telephone follow up,was designed and implemented for three months and finally evaluated quantitatively and qualitatively. Quantitative evaluation criteria included self-care behavior in heart failure, quality of life, depression, psychological burden of care, number of rehospitalization and number of hospital days in patients with heart failure that were evaluated before and after the implementation of discharge plan. To analyze the scores of the questionnaire before and after the intervention, Wilcoxon's non- parametric test was used. Results: By identifying the challenges of the discharge plan, this study showed that the current discharge plan needs to be reviewed and upgraded. Out of the 573 initial codes obtained from the interviews, 26 subcategories and 8 main categories were extracted as the challenges to the heart failure patients discharge plan. The main categories of challenges include non-compliance with treatment, lack of patient health literacy, inadequate motivation to continue treatment, complex nature of heart failure, poor family roles, failure in patient training, failure of discharge follow up system and poor social security of patients.Taking into consideration the challenges of discharge plan and the solutions presented by the participants to optimize it, an operational discharge program was designed for patients with heart failure during the expert panel sessions. The program included three areas for patient empowerment, home visit after discharge, and telephone follow-up after discharge. The quantitative evaluation performed in the second cycle indicated a positive effect of the discharge program, so that all the indicators selected for the evaluation of the discharge program increased (self-care behavior in heart failure (p <0.0001), quality of life in patients (p <0.0001) Depression (p <0.0001), psychological burden of care (p <0.0001), number of rehospitalization (p <0.0001), and the number of hospital days (p <0.0001). The findings were statistically significant with regard to p value equal or less than 0.05. Conclusion: The findings of this study show that the designed discharge plan has reduced re-admission and has been effective in reducing depression and improving self-care and quality of life in patients. It can be used as an effective intervention for patients with heart failure. Keywords: heart failure,discharge plan, readmission, action research
ba
Optimization of Discharge Plan for Heart Failure Patients in Rajaie Cardiovascular Medical and Research Center: An Action Research