اثربخشی مددکاری اجتماعی گروهی مبتنی بر مداخلهی امید درمانی بر انزوای اجتماعی در زنان مبتلا به سرطان
[پایاننامه]
The> effect of group social work based on hope therapy on social isolation among women with cancer>
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation))
، ۱۳۹۶
ط،۱۳۰ص.
چاپی
کارشناسی ارشد
مددکاری اجتماعی Social work
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation))
مقدمه :سرطان، یکی از بیماریهای مهلکی است که سالانه عدهی زیادی را درگیر مینماید .یکی از پیامدهای نامطلوب این بیماری انزوای اجتماعی میباشد .برای کاستن از پیامدهای اجتماعی نامطلوب این بیماری، مداخلات گروهی میتوانند مورد استفاده قرار گیرند .پژوهش حاضر با هدف کاهش انزوای اجتماعی در زنان مبتلا به سرطان از طریق مددکاری اجتماعی گروهی مبتنی بر امید درمانی است .روش کار :پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی بوده که با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است .بدین منظور ۴۹ نفر از زنان مبتلا به سرطان عضو موسسه خیریه بهنام دهشپور و یا مهیار در دو گروه مداخله و کنترل این پژوهش جای گرفتند .گروه مداخله، در ۸ جلسه مداخله مددکاری اجتماعی گروهی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکردند .دادههای این پژوهش از طریق دو پرسشنامهی انزوای اجتماعی هاثورن و کلانتری و همکاران جمعآوری شد .جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری تی مستقل و وابسته استفاده شد .یافتهها :مداخله مددکاری اجتماعی گروهی مبتنی بر امید درمانی، تاثیر معناداری بر کاهش انزوای اجتماعی زنان مبتلا به سرطان داشت .به عبارتی دیگر این مداخله توانسته است انزوای اجتماعی را چه در بعد عینی و چه در بعد ذهنی به طور کلی کاهش دهد .نتیجه گیری :یافتههای این پژوهش نشانگر آن است که مددکاری اجتماعی گروهی مبتنی بر امید درمانی روشی موثر جهت کاهش انزوای اجتماعی در زنان مبتلا به سرطان است
Introduction: cancer is one of the lethal diseases from which a lot of people suffer yearly. One of the unfavorable consequences of this disease is social isolation. To reduce its unfavorable social consequences, group interventions can be used. The present study is aimed at reducing social separation in women suffering from cancer via the hope therapy-based group social work intervention. Method: the present study employs a pretest-posttest quasi-experimental research design with the control group. Accordingly, 49 women suffering from cancer who were members of Behnam Daheshpour and Mahyar Charities were selected and divided into two the experimental (intervention) and control groups. The experimental group participated in 8 sessions of group work with the purpose of reducing social isolation, while the control group received no interventions. The data of the present study were collected through the following two instruments: Social Isolation Scale (Hawthorne, 1999) and Social Isolation Inventory (Kalantari et al. 2005). To analyze data, independent and dependent samples t-tests were employed. Findings: results obtained from the study showed that the hope therapy-based group social work intervention had significant effects on reducing social isolation of women suffering from cancer. In other words, this intervention can generally reduce social isolation both objectively and subjectively. Conclusion: findings of the research indicate that the hope therapy-based group social work intervention is an effective and efficient method for reducing social isolation of women suffering from cancer. Key words: social isolation, cancer, hope, social work, group social work
ba
The> effect of group social work based on hope therapy on social isolation among women with cancer>