بررسی رشد ژست های ارتباطی در کودکان طبیعی فارسیزبان تهرانی از ۸ الی ۱۲ ماهگی
[پایاننامه]
Development of communicative Gesture in normally developed Tehrani Persian- language from 8 to12 months children
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation sciences))
، ۱۳۹۶
۱۱۱ص.
پیوست
چاپی
کارشناسی ارشد
گفتاردرمانیspeech therapy
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation sciences))
ژستها یکی از روشهای غیرکلامی مهم برقراری ارتباط در دوران رشد کودکان به شمار می-روند .در این پژوهش روند رشد ژستهای ارتباطی در کودکان طبیعی فارسیزبان تهرانی از ۸ الی ۱۲ ماهگی موردبررسی قرارگرفته است .مواد و روشها این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که بهصورت طولی انجام شد .آزمودنیها شامل ۹ کودک( ۵ پسر و ۴ دختر) بودند که با شیوهی نمونهگیری غیر احتمالی و هدفمند از مراکز بهداشت مناطق ۷ و ۱۱ شهر تهران انتخاب شدند .ژستهای ارتباطی موردنظر در جلسات دورهای ماهی یکبار طی تعامل والد /کودک در موقعیتهای نیمه ساختاریافته ضبط ویدئویی شده و مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند .برای تجزیهوتحلیل دادهها از روشهای شپیرو- ویلک، فریدمن و ویلکاکسون استفاده شد .یافتهها نتایج نشان داد که توالی اکتساب ژستهای مستقیم بهصورت دراز کردن دست( ۸/۱۱ ماهگی)، دادن( ۱۰/۷ ماهگی)، نشان دادن( ۱۰/۸ ماهگی) و اشاره کردن بود .عملکرد ارتباطی دراز کردن دست و دادن تنظیم رفتار و عملکرد ارتباطی نشان دادن و اشاره کردن توجه مشترک بوده است .ژستهای بازنمایی کننده در این بازهی سنی ۸ الگوی مشخص داشته و عملکرد ارتباطی آنها تنظیم رفتار و تعامل اجتماعی بود .در بازهی سنی مورد مطالعه بسامد استفاده از ژستهای مستقیم بیشتر از ژستهای بازنمایی کننده بوده است .نتیجهگیری اکتساب این ژستها بهاستثناء دراز کردن دست، در مقایسه با سایر مطالعات با تأخیر همراه بوده و علت احتمالی آن به تفاوت در فرهنگ و نوع تعامل مادر- کودک ایرانی مرتبط است .عملکرد ژستهای مستقیم در این بازهی سنی بیشتر بهمنظور تنظیم رفتار بوده و تفاوتهایی در عملکرد ارتباطی این ژستها با سایر مطالعات مشاهده شده است که بهطور احتمالی مرتبط به تفاوتهای موجود به فرهنگ و تعامل والد- کودک مرتبط است .در این پژوهش ۸ ژست بازنمایی کننده مشاهده شده که بیشتر باهدف تعامل اجتماعی استفاده شدهاند .
Purpose: gestures are one of most important nonverbal communication ways in the child development. Developmental process of Communicative gestures has been assessed in this study through 8 -12 months normally developed children. Methods: This study was longitudinal descriptive- analytic. Samples were 9 children (5 boys and 4 girls) that was selected non-randomized from health services of 7th and 11th region of Tehran. Communicative gestures analyzed in semi- structural situations which were totally recorded. Shapiro-wilk, Friedman and Wilcoxon methods were used for statistical analysis. Result: Result show that diectic gestures acquisition sequence is reaching (8/11m), giving (10/7 m), showing (10/8m) and pointing. The communicative function of reaching and giving was behavior regulation and for showing and pointing was joint attention. Representational gestures have 8 specific patterns in this age range and their communicative functions were behavior regulation and social interaction. Diectic gestures were frequently used in contrast of representational ones, in this age range. Discussion: Delay in diectic gestures acquisition except reaching was seen in this study in contrast with other studies. Probable reason is cultural and mother- child interaction style differences in Iran. Communicative functions of diectic gestures seem to be more behavior regulation in this age range. Its suggested that differences in Communicative function is because of cultural varieties and parent-child interaction style. 8 representational gestures observed in this research which had social interactional purpose more.
ba
Development of communicative Gesture in normally developed Tehrani Persian- language from 8 to12 months children