مقایسه تاثیر کفش دارای راکر پنجه تا باشنه با کفش بدون راکر بر پارامترهای راه رفتن بیماران مبتلا به دیابت نوع
[طرح تحقیقاتی]
/ مختار عراض پور
تهران
: دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
، ۱۳۹۵.
چاپی
مقدمه : راکرها از رایجترین اصلاحات خارجی تجویز شونده کفشهای طبی میباشند و همانطور که از نام آنها پیداست عملکرد اساسی آنها گهوارهای کردن حرکت پا از تماس پاشنه با زمین تا جدا شدن انگشتان بدون نیاز به خم شدن کفش میباشد .با توجه به اثبات تاثیر کفش های طبی به همراه راکرها بر کاهش فشار کف پایی، اطلاعات محدودی جهت تعیین وسیله مناسب کاهش فشار که تاثیر مطلوبی هم بر بهبود انحرافات راه رفتن افراد دیابتی داشته باشد، در دسترس است .با توجه به نیاز جهت انجام تحقیق در این راستا، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آنی( فوری )راکر پنجه تا پاشنه بر پارامترهای کینماتیکی و فضایی- مکانی راه رفتن بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام گرفت .روش : ۱۴ بیماران مبتلا به دیابت نوع در این مطالعه مورد آنالیز قرار گرفتند .راه رفتن هر فرد در دو موقعیت پوشیدن کفش با تخت صاف و پوشیدن کفش همراه با راکر بصورت تصادفی آنالیز شد .هر تست ۵ بار تکرار شد .افراد با سرعت انتخابی خود راه رفتند و مدت زمان استراحت بین هر بار آزمایش در نظر گرفته شد .یافته ها : راه رفتن با ارتز بلنداندام تحتانی همراه با مفصل زانوی قدرتی سرعت راه رفتن را افزایش نمی دهد اما میزان مسافت طی شده توسط بیمار با استفاده از این ارتز افزایش یافته است>(p۰۰۴.۰ . )هیچ اختلاف معناداری در میزان مصرف انرژی در حین راه رفتن با این دو نوع ارتز دیده نشد .بحث و نتیجه گیری :استفاده از ارتز بلنداندام تحتانی همراه با مفصل زانوی قدرتی میزان مصرف انرژی را در بیماران پولیومیلیت در حین راه رفتن کاهش نمی دهد اما در حین راه رفتن زانو را حمایت کرده و حرکت زانو را در حین سیکلهای گیت تسهیل می نماید .کلید واژه ها :بیماان دیابت نوعII ، راکر پاشنه تا پنجه، راه رفتن
The > effect of a heel to toe rocker sole on walking in patients with type2 diabetes<