بررسی میزان تاثیر عملکرد کاری و ناتوانی بر مشارکت بیماران با شکستگی دیستال رادیوس
[پایان نامه]
Investigating impact amount of occupational performance and disability on participation in patient with distal radius fracture
مطهر همتی
علوم توان بخشی و سلامت اجتماعیUniversity of Social Walfare and Rehabilitation
۱۴۰۱
۷۷ص.
پیوست
19
18
۱۴۰۱/۰۱/۲۰
شکستگی دیستال رادیوس یک آسیب شایع ارتوپدی است که می¬تواند سبب ناتوانی شود و عملکرد کاری و مشارکت بیماران را تحت تاثیر قرار ¬دهد. اگرچه براساس تعریف سازمان جهانی بهداشت، مشارکت مفهوم اصلی در تعریف سلامت افراد معرفی می¬شود، مطالعات در آسیب شکستگی دیستال رادیوس بیشتر بر نقص فیزیکی بیماران تمرکز دارد و کمتر بر مشارکت و عملکرد کاری بیماران پرداخته است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر عملکرد کاری و ناتوانی بیماران دارای شکستگی دیستال رادیوس بر میزان مشارکتشان است.روش تحقیق: این یک مطالعه¬ی مقطعی است که 120 بیمار بالای 18سال را که دچار شکستگی دیستال رادیوس هستند شامل می¬شود. از بیماران خواسته شد تا پرسش¬نامه¬ی دموگرافیک، پرسش¬نامه¬ی خودارزیاب ناتوانی دست و مچ، مقیاس عملکرد کاری کانادایی و مشارکت را تکمیل کنند.نتیجه: ارتباط معناداری میان ناتوانی و مشارکت (r=-0.4) و همچنین میان رضایت از عملکرد کاری و مشارکت (r=+0.6) در بیماران دارای شکستگی دیستال رادیوس مشاهده شد. همچنین براساس مدل رگرسیونی، تعیین موثرترین عوامل پیش¬بینی کننده¬ی میزان مشارکت بیماران، سن، شغل، میزان رضایت از عمل جراحی و همچنین رضایت از عملکرد کاری بود و این مدل توانست حدودا 50درصد، میزان مشارکت را در این بیماران پیش¬بینی کند.بحث: مشارکت بیماران و سطح سلامتشان با افزایش میزان عملکرد کاری و کاهش درد و ناتوانی، افزایش -می¬یابد. عوامل دموگرافیک مانند سن، شغل، رضایت از عمل جراحی و رضایت از عملکرد کاری بر میزان مشارکت بیماران تاثیر می¬گذارد. با دانستن سن و شغل بیمار می¬توان پیش آگهی روند بهبود مشارکت را تا حد زیادی تعیین کرد. همچنین با تمرکز بر بهبود فعالیت¬هایی که انجام دادنشان برای بیمار حائز اهمیت و معنادار است، می¬توان درمان هدفمندتری را ارائه داد.واژه¬های کلیدی: شکستگی دیستال رادیوس، مقیاس عملکرد کاری کانادایی، مشارکت، پرسش¬نامه خودارزیاب ناتوانی دست و مچ
Objective: Distal radius fractures are the common injury that cause disability, and consequently affect on occupational performance and participation level. Although ICF describes participation as the main concept of health, studies of the distal radius fractures have focused more on the impairment of patient, and less on their participation and occupational performance. This study aims to investigate impact amount of occupational performance and disability on participation in patients with distal radius fractures who have been injured for 3months.Method: A cross-sectional study of 120 patients who are older than 18-year-old with distal radius fracture was conducted. Patients were asked to complete a patient rated wrist and hand evaluated(PRWE), canadian occupational performance measure(COPM), participation behaviour questionnaire(PBQ) and demographic questionnaire at their baseline clinic visit.Result: There was a significant association between participation and disability (r=-0.4) as well as between participation and occupational performance (satisfaction part, r=+0.6). Also, a hierarchical regression model was developed to predict the participation of patients with distal radius fractures with a predictive power of 50%. According to this model, the factors of age, job, satisfaction with surgery and satisfaction with occupational performance were the four factors that had the greatest impact on patient participation. Conclusion: Patient participation and health condition improved with increasing occupational performance and reducing pain and disability. Demographic factors such as age, job, satisfaction with surjury and satisfaction with occupational performance can affect participation. By knowing the age and job of the patient, the prognosis for the improvement of participation can be largely determined. More targeted treatment can also be provided by focusing on improving activities that are important and meaningful to the patient.Key words: Distal radius fracture, COPM, PRWE, participation