عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۳۶۴۶پ
فارسی
بررسی اثر سوزن زدن خشک بر اسپاستیسیته، پیوستگی مسیر کورتیکو اسپاینال و عملکرد اندام فوقانی در بیماران مبتلا به سکته مغزی
[پایان نامه]
Effects of Dry Needling on Spasticity, Connectivity of Corticospinal Tract, and Function of Upper Extremity in People with Stroke
معصومه ابراهیم زاده
علوم توان بخشی و سلامت اجتماعیUniversity of Social Walfare and Rehabilitation
۱۴۰۲
۱۲۷ص.
پیوست
20
11
۱۴۰۲/۰۶/۲۸
مقدمه: اسپاستیسیته یک اختلال شایع در افراد بزرگسال مبتلا به سکته مغزی است. آسیب دیدگی مسیر کورتیکواسپاینال به دنبال سکته مغزی با اسپاستیسیته مرتبط می¬باشد. سوزن زدن خشک یک متد درمانی مثبت در جهت کاهش اسپاستیسیته و بهبود دامنه حرکتی در بیماران سکته مغزی است. این مطالعه با هدف بررسی اثرگذاری سوزن زدن خشک روی پیوستگی مسیر کورتیکواسپاینال و سطح اسپاستیسیته در بزرگسالان مبتلا به سکته مغزی می¬باشد.روش کار: شانزده فرد مبتلا به سکته مغزی مزمن به طور تصادفی به دو گروه سوزن زدن خشک و گروه کنترل وارد شدند. افراد در گروه سوزن خشک سه جلسه سوزن خشک و در گروه کنترل سه جلسه سوزن شم برای عضلات اسپاستیک فلکسور مچ دست دریافت کردند. پیامدهای اولیه بررسی پیوستگی مسیر کورتیکو اسپاینال و سطح اسپاستیسیته فلکسورهای مچ دست بودند که به ترتیب با دی تی آی و آزمون اصلاح شده اصلاح شده اشورث اندازگیری شدند. همچنین پیامدهای ثانویه زبردستی دست با تست جعبه و بلوک و دامنه حرکتی اکتیو و پاسیو اکستنشن مچ دست با گونیامتر استاندارد اندازگیری شدند. اندازگیری ها قبل و بعد از مداخله انجام شدند.نتایج: در پایان مداخله در گروه سوزن خشک نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار میانه آزمون اصلاح شده اصلاح شده اشورث و افزایش معنی دار میانگین دامنه حرکتی پاسیو اکستنشن مچ دست مشاهده شد. همچنین بهبود میانگین ناهمسانگردی فراکشنال مسیر کورتیکو اسپاینال درگیر، میانگین نمره آزمون جعبه و بلوک و میانگین دامنه حرکتی اکتیو اکستنشن مچ دست فقط در گروه سوزن زدن خشک مشاهده شد اما تفاوت آماری معناداری بین دو گروه برای این متغیرها مشاهده نشد. نتیجه¬گیری: سه جلسه سوزن زدن خشک روی عضلات اسپاستیک فلکسور مچ دست منجر به کاهش سطح اسپاستیسته و دامنه حرکتی پاسیو اکستنشن در افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن می¬گردد. تحقیقات بیشتر با تعداد نمونه بیشتر و پیگیری بلند مدت ضرورت دارد.واژگان کلیدی: مقدمه: اسپاستیسیته یک اختلال شایع در افراد بزرگسال مبتلا به سکته مغزی است. آسیب دیدگی مسیر کورتیکواسپاینال به دنبال سکته مغزی با اسپاستیسیته مرتبط می¬باشد. سوزن زدن خشک یک متد درمانی مثبت در جهت کاهش اسپاستیسیته و بهبود دامنه حرکتی در بیماران سکته مغزی است. این مطالعه با هدف بررسی اثرگذاری سوزن زدن خشک روی پیوستگی مسیر کورتیکواسپاینال و سطح اسپاستیسیته در بزرگسالان مبتلا به سکته مغزی می¬باشد.روش کار: شانزده فرد مبتلا به سکته مغزی مزمن به طور تصادفی به دو گروه سوزن زدن خشک و گروه کنترل وارد شدند. افراد در گروه سوزن خشک سه جلسه سوزن خشک و در گروه کنترل سه جلسه سوزن شم برای عضلات اسپاستیک فلکسور مچ دست دریافت کردند. پیامدهای اولیه بررسی پیوستگی مسیر کورتیکو اسپاینال و سطح اسپاستیسیته فلکسورهای مچ دست بودند که به ترتیب با دی تی آی و آزمون اصلاح شده اصلاح شده اشورث اندازگیری شدند. همچنین پیامدهای ثانویه زبردستی دست با تست جعبه و بلوک و دامنه حرکتی اکتیو و پاسیو اکستنشن مچ دست با گونیامتر استاندارد اندازگیری شدند. اندازگیری ها قبل و بعد از مداخله انجام شدند.نتایج: در پایان مداخله در گروه سوزن خشک نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار میانه آزمون اصلاح شده اصلاح شده اشورث و افزایش معنی دار میانگین دامنه حرکتی پاسیو اکستنشن مچ دست مشاهده شد. همچنین بهبود میانگین ناهمسانگردی فراکشنال مسیر کورتیکو اسپاینال درگیر، میانگین نمره آزمون جعبه و بلوک و میانگین دامنه حرکتی اکتیو اکستنشن مچ دست فقط در گروه سوزن زدن خشک مشاهده شد اما تفاوت آماری معناداری بین دو گروه برای این متغیرها مشاهده نشد. نتیجه¬گیری: سه جلسه سوزن زدن خشک روی عضلات اسپاستیک فلکسور مچ دست منجر به کاهش سطح اسپاستیسته و دامنه حرکتی پاسیو اکستنشن در افراد مبتلا به سکته مغزی مزمن می¬گردد. تحقیقات بیشتر با تعداد نمونه بیشتر و پیگیری بلند مدت ضرورت دارد.واژگان کلیدی: سکته مغزی، سوزن زدن خشک، اسپاستیسیته عضلانی، مسیر کورتیکواسپاینال، دی تی آی ، سوزن زدن خشک، اسپاستیسیته عضلانی، مسیر کورتیکواسپاینال، دی تی آی
Introduction: Spasticity is a common disorder in adults with stroke. Damage to the corticospinal tract (CST) following stroke is associated with spasticity. Dry Needling (DN) is a positive treatment method to reduce spasticity and improve range of motion (ROM) in stroke patients. This study aims to investigate the effects of DN on the connectivity of the CST and the level of spasticity in adults with stroke. Material and Methods: Sixteen stroke patients were randomly assigned to two DN and the control group. Subjects in the DN group received three sessions of DN and in the control group received three sessions of sham needling for spastic wrist flexor muscles. The primary outcomes were the CST connectivity and wrist flexor spasticity levels, which were measured by Diffusion Tensor Imaging (DTI) and Modified Modified Ashworth Scale (MMAS) respectively. Also, the secondary outcomes, dexterity of hand were measured with the Box and Block Test (BBT) and the active and passive ROM of wrist extension with a standard goniometer. The measurements were assessed before and after the intervention.Results: At the end of the intervention, in the DN group compared to the control group, there was a significant decrease in the median of MMAS and a significant increase in the mean of passive ROM of wrist extension. Also, increase the mean of the fractional anisotropy of the affected CST, BBT score, and active ROM of the wrist extension was observed only in the DN group, but no statistically significant difference was observed between the two groups for them.Conclusion: Three sessions of DN on the spastic muscles of the wrist flexors lead to a decrease in the spasticity level and wrist passive extension in the people with the chronic stroke. More research with more samples and long-term follow-up is necessary.Key words: Stroke, Dry needling, Muscle spasticity, Corticospinal tract, Diffusion tensor imaging
سکته مغزی
Stroke
ابراهیم زاده، معصومه
Ebrahim zadeh, Masumeh
عبداللهی، ایرج
ایران
دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعی
20231002
D
TF
279226
a
Y
