La problématique de la cruauté dans le discours théâtral et les didascalies d'Arthur Adamov, le cas de Tous contre tous et du Ping-pong
Dissertation
Somayyeh SHAHZADEH RAHIMI
Lettres Persanes et Langues Etrangères
1401
98p.
cd
M.A.
littérature françaises
1401/11/02
Arthur Adamov, écrivain français, d’origine russe (né en Arménie soviétique), se présente comme l’un des chefs du théâtre d’avant-garde, dont Tous contre tous et Le Ping-pong, sont deux œuvres remarquables. A côté de Beckett et d’Ionesco, il débute une nouvelle voie littéraire pour la dramaturgie contemporaine, en sapant les principes du théâtre traditionnel. Adamov cherche à donner une nouvelle image de l’homme, souffrant et dégradé jusqu’au niveau de l'animal, avec un corps meurtri et un langage lacunaire qui est le premier responsable de l’échec de la communication entre les humains, éloignés de leurs valeurs métaphysico-religieuses.On va voir, dans ce mémoire de Master II, comment Adamov réalise un théâtre de l’absence-vide qui plonge les personnages dans une ambiance de la violence et de la torture, s'agissant d'un théâtre qui mène enfin à la décrépitude et la mort du personnage. La condition misérable de la vie d’un homme, abusé et persécuté de toutes parts, est le thème majeur de presque toutes les pièces d’Adamov. L'autre aspect de cette dramaturgie est qu'il met en scène un monde onirique, en donnant ses propres angoisses aux personnages, et avec la transformation de ses rêves et de ses expériences personnelles en chefs-d'œuvre théâtraux. Pour Adamov, le théâtre est un lieu où « le monde visible et le monde invisible», se rencontrent. Avec la construction en miroir, et le parallélisme, Adamov suggère l’absurdité de la vie et la vanité des occupations humaines d’ici-bas. Bien que ses personnages semblent être dans un état opposé, ils ont le cheminement pareil et le même destin. Influencé par les théories d’Artaud, il met en œuvre le concept socio-philosophique de la cruauté qui est imposée à l’homme sous différentes formes scéniques.
آرتور آداموف، نویسنده فرانسوی زبان، روسی الاصل ، به عنوان یکی از پیشتازان تئاتر نو در فرانسه محسوب میشود که همه بر علیه همه و پینگ پونگ، جزء آثار مهم او هستند. او در کنار بکت و یونسکو، با نادیده گرفتن اصول تئاتر سنتی، مسیر ادبی جدیدی را برای تئاتر معاصر آغاز کردند. آداموف به دنبال ارائه تصویری جدید از انسان رنج دیده و تحقیر شده ، با زبانی تنزل یافته است. زبانیکه مسئول اصلی شکست روابط انسانی محسوب میشود. ما در این پایان نامه خواهیم دید که چطور آداموف نمایش نامه ای از فقدان و نیستی خلق می کند. تئاتری که در آن شخصیت ها در فضای مملو از خشونت و درگیری به سر میبرند، ودر نهایت به زوال و مرگ شخصیت ها ختم می شود. موضوع اصلی اغلب نمایشنامه های آداموف وضعیت اسفبار زندگی انسان مدرن است که از هر سو مورد تهدید قرار گرفته است. آداموف رویاها و کابوس های خود را به صحنه منتقل میکند با دادن اضطرابهای خود به شخصیتهایش، از تجربیات شخصیاش شاهکارهای ادبیات نمایشی را خلق میکند. برای آداموف، تئاتر مکانی است که در آن "عالم رویا و جهان واقعی " به هم می رسند.او با مکانیسم های مخصوص به خود، همچون شخصیت ها و موقعیت های موازی ، پوچ بودن زندگی و بیهودگی دغدغه های دنیایی انسان معاصررا مطرح می کند. اگرچه به نظر می رسد شخصیت های او در موقعیتی متضاد و رودر روی هم قرار دارند، اما در واقع آنها مسیر و سرنوشت مشابهی را تجربه میکنند. او تحت تأثیر نظریات آنتونن آرتود، مفهوم فلسفی-اجتماعی ظلم و شقاوت که بر انسان تحمیل می شود را، درابعاد مختلف آن ،بر روی صحنه میبرد
موضوع شقاوت در کلام نمایشی آرتور آداموف، مورد مطالعه : همه بر علیه همه و پینگ-پونگ
Adamov ; Tous contre tous ; Ping-pong ; la cruauté ; l’absurde ; l’onirisme ; la souffrance du corps.
آداموف، همه علیه همه، پینگ پونگ، شقاوت، پوچی، جسم رنج دیده