Nagtion et polyphonie argumentative dans LExistentialisme est un humanisme de J.-P. Sartre
[Thesis]
/افصحی، الهام
: Faculty of Persian Literature and Foreign Languages
, 1398(2019)
, Mirzaei
97p.
Print - Electronic
Master of arts
, Department of English Language and Literature
1398/10/14
Lobjectif de ce mفmoire est de problفmatiser la notion de polyphonie, ظ travers la nفgation linguistique (polفmique) NE-PAS et bien dautres formes de la nفgation comme ne-rien, ne jamais, ne-plus etc. qui dفclenchent la polyphonie dans LExistentialisme est un humanisme de J.-P. Sartre dont le texte est un carrefour daffrontements de plusieurs voix, externes et internes. Dans le premier chapitre de ce travail nous avons فvoquف tout dabord la thفorie de la polyphonie littفraire du point de vue de M. Bakhtine pour passer ensuite ظ la polyphonie linguistique ducrotienne et celle de la ScaPoLine, فlaborفe par les descendants scandinaves de la polyphonie. Pour Bakhtine : ص la polyphonie est avant tout un phفnomغne poفtique qui caractفrise l'uvre romanesque de Dostoگevski, en dفsignant la voix du personnage, conغue comme une voix indفpendante de celle de l'auteur . La polyphonie dفsigne donc la pluralitف de voix narratives dans le discours romanesque. Dans le deuxiغme chapitre nous avons expliquف, en passant toujours par la polyphonie linguistique, le sens implicite dans les فnoncفs (isolفs). Limplicite cest ce qui n'est pas dit ظ la surface dun فnoncف en termes clairs et que l'interlocuteur doit comprendre lui-mفme, suivant le contexte de parole. On distingue en ce sens deux sortes d'implicites : le prفsupposف et le sous-entendu. Lفnoncف prفsuppositionnel est une information implicite qui se dفduit d'un mot ou de plusieurs mots prفsents dans l'فnoncف, tandis que le sous-entendu se distingue du prفsupposف en ce qu'il ne se dفduit pas de l'فnoncف lui-mفme, mais dans lacte dفnonciation et au moment de lacte de parole, comme dans lironie et le malentendu. Dans le dernier chapitre nous avons analysف la polyphonie linguistique-polفmique dans LExistentialisme est un humanisme de J.-P. Sartre. Dغs le dفbut de nos analyses, on a expliquف la dفfinition de lexistentialisme sous lil des philosophes existentialistes comme Kierkegaard (le fondateur de lexistentialisme moderne), Camus, Nietzsche, Heidegger, Sartre, etc. Ensuite, nous avons فtudiف les verbes modaux en changeant la place de la nفgation dans l'uvre de Sartre. Ce qui est intفressant dans ce mفmoire, cest que le texte de Sartre se trouve en plein dفbats polفmiques qui sont interprفtفs et illustrفs par le moyen de la polyphonie linguistique, فtant passف pour une mفthode dinterprفtation chez les analystes du discours.
مسئل چند آوایی در روایت، به ویژه در متون داستانی که توسط نظریهصپردازانی چون میکائیل باختین و اسوالد دوکرو مطرح شده، به ما این امکان را میصدهد تا با نگرشی نو متنصهای داستانی را نظاره کنیم، هر گفتهصای را در ارتباط با گفت دیگر قرار داده و آن را همچون حلقه ای از زنجیر گفتار، در روایت کلی داستان به حساب آورد .در بخش اول پایاننامه ما به نظریات باختین و نحو چگونه به وجود آمدن چند آوایی خواهیم پرداخت و استدلالات نظریه پردازان دیگری را همچون هینینگ نلک و آستین را مورد بررسی قرار خواهیم داد .به نظر این نظریهصپردازان هر نوشتهصای میصتواند شامل گفتگویی واقعی و تفسیری از جانب نویسنده یا راوی که الزاما همان نویسنده نیست ولی پیام دهنده در متن است- ابراز عقیدهصهایی از طرف شخصیت داستان و غیره باشد .در بسیاری از روایتصهای داستانی به خصوص در قرن بیستم، این آواها به هم میصآمیزند و خواننده باید به عنوان دریافت کننده، پیام خود را برداشت کند .در فصل دوم به تحلیل جملهصها و پیامصهای منفی پرداختهصایم و جایگاه نفی را در جملهصهایی با افعال کمکی بررسی کرده-ایم و انواع نفی در زبان فرانسه را بیان کردهصایم .در فصل سوم به تحلیل گزارهصهایی که در کتاب اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر پرداختیم و اثر نفی و چند آوایی استدلالی در این گزارهصها را بررسی کردهصایم .در حقیقت با تحلیل این گزارهصها دریافتیم که به نظر سارتر نظریات و انتقادهای دیگری در زندگی مهم است و به عبارتی نظریات دیگریست که باعث به وجود آمدن یک شخصیت متفاوت در انسان دیگر میصشود و چند آوایی که در گزارهصپردازی وجود دارد به شخص دیگری به غیر از خواننده اشاره دارد
fa
نفی و چند آوایی استدلالی در اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر ژان پل سارتر