Eeriture minimaliste chez les فcrivains extrفme-contemporains franغais
[Thesis]
/حسینی، سمانه
: Facult des Lettres Persanes et Langues trangres
, 1397(2018)
113p.
Print
Master of arts
, Dpartement de Langue et Littrature Franaises
1397/09/05
Ce mفmoire se consacre ظ lفtude de l'فcriture minimaliste dans la littفrature franغaise de lextrفme contemporain. Le mot minimalisme a فtف empruntف par la critique aux domaines des arts plastiques oه il فtait utilisف depuis les annفes soixante-dix pour dفsigner des artistes qui avaient pour slogan ص Moins, c'est plus . Les principaux reprفsentants du minimalisme, qui فtaient dailleurs publiفs chez Minuit, sont Jean-Philippe Toussaint, Patrick Deville, Marie Redonnet et Jean Echenoz. Puisque le minimalisme se concentre en mفme temps sur le style et le contenu, cest lanalyse de ces deux فlفments qui permet ظ dفlimiter cette notion en littفrature. La simplicitف des phrases sans subordination, la sobriفtف stylistique, des paragraphes brefs, la fragmentation et la rفpفtition caractفrisent la syntaxe minimale. Lemploi des lexiques فtrangers et des noms de marques ou des personnes rفelles rفvغlent chez les minimalistes un dفsir pour se rفfفrer ظ la rفalit.ف Tandis que les jeux du langage renforcفs par une langue bien figurفe et des tons qui remplacent sans cesse les uns des autres accentuent le caractغre artificiel des textes. Entre la vraisemblance des romans classiques et le dفni du rفalisme des nouveaux romans, le minimalisme opte pour un texte ludique qui joue constamment avec les codes habituels du genre romanesque. Lanalyse de la forme et du contenu narratifs de ces rفcits minimalistes dفmontre aussi des intrigues dفcousues, dفpourvues de la causalitف logique et dirigفes par le hasard et larbitraire. Les indictions temporelles oscillent entre linexactitude et lexactitude, et lhistoire semble se passer dans des non-lieux. Le personnage est ainsi dans une errance perpفtuelle. Dailleurs, ce dernier qui فtait rفduit parfois ظ un sigle chez les nouveaux romanciers, retrouve un prفnom et une identitف vague chez les minimalistes. Il y a peu ou pas d'analyses psychologiques, et le personnage impassible, sans pitiف et sans aspect moral se fait connaکtre plutمt par les objets et les marques qui lentourent. Le choix de linstance et de voix correspond trغs bien ظ la visفe narrative de ces auteurs pour filtrer les informations et se concentrer sur un seul personnage. Le personnage du monde contemporain qui est ennuyeux et sans envie, fait des gestes absurdes et narrive pas ظ faire quelque chose de sa vie. Donc, si dans un premier temps ces romans prفtendent reproduire la rفalitف ou faire un retour vers la puretف classique, ce qu'ils mettent en scغne c'est avant tout des clichفs de la sociفtف extrفme contemporaine. Le minimalisme se place ainsi dans une position intermفdiaire entre le nouveau roman et le retour aux normes habituels du roman.
این پایانصنامه به مطالع نوشتار مینیمالیستی در ادبیات متأخر فرانسوی میصپردازد .کلم صمینیمالیسم از منتقدان حوزه-های هنرهای تجسمی وام گرفته شده است و از ده 70 به هنرمندانی اطلاق میصشود که شعارشان صکم، زیاد است بوده است .از نمایندگان اصلی مینیمالیسم میصتوان به ژان فیلیپ توسن، پاتریک دویل، ماری رودونه و ژان اشنوز اشاره کرد که آثارشان توسط انتشارات صمینویی منتشر شده است .از آنجا که مینیمالیسم همزمان هم بر روی سبک و هم بر روی محتوا تمرکز میصکند، تحلیل این دو عامل امکان تعریف این مفهوم را در ادبیات فراهم میصسازد .سادگی جملات بدون وابسته، بیصتکلفی سبک، پاراگرافصهای کوتاه، تکه تکه بودن، تکرار و غیره از ویژگیصهای نحوی سبک مینیمال را میصباشند .استفاده از لغات خارجی و نام مارکصها یا افراد واقعی تمایل مینیمالیستصها را برای اشاره به واقعیت نشان میصدهد .در حالی که بازیصهای زبانی که با آرایهصهای زبانی تقویت شده-اند و همچنین تغییر لحنصهای مختلف که دائما جایگزین یکدیگر میصشوند، ویژگی تصنعی بودن این نوع متون را برجسته میصکنند .مینیمالیستصها در میان راه واقعصنمایی رمان کلاسیک و انکار واقعصگرایی در رمان نو، متنی بازیصگونه را انتخاب میصکنند که دائما با کدهای معمول نوع رمان بازی میصکند .همچنین تحلیل فرم و محتوای روایت داستانصها نشان از پیرنگی از هم گسیخته دارند که عاری از دلایل منطقی، شانسی و اختیاری هستند .اشارات زمانی نیز میان بیصدقتی و دقت نوسان میصکنند و به نظر می-رسد که داستان در نوعی بیصمکانی رخ میصدهد .بنابراین شخصیتصها در حالت سرگردانی دائمی به سر میصبرند .علاوه بر این، شخصیت که در رمان نو در حد یک حرف الفبایی نزول کرده بود، نزد مینیمالیستصها نام کوچک و هویتی مبهم باز میصیابد .تحلیل روانشناسانه شخصیتصها یا وجود ندارد یا بسیار کم است و شخصیت بیصاحساس، بیصرحم و بدون جنب اخلاقی بیشتر به واسط اجسام و یا مارکصهایی که احاطهصاش کردهصاند، شناخته میصشود .انتخاب نوع راوی به خوبی با هدف روایی نویسندگان برای فیلتر کردن اطلاعات و تمرکز کردن بر روی یک شخصیت مطابقت دارد .شخصیتی که خود نمایند دنیای معاصر است .بیصحوصله و بدون اشتیاق است، حرکاتی نامعقول انجام میصدهد و نمیصداند با زندگیصاش چه کند .بنابراین، اگر چه این رمانصها در ابتدا مدعی بازنمایی واقعیت و یا مدعی بازگشت به خلوص کلاسیک هستند، پیش از هر چیز کلیشهصهای جامع معاصر را نشان میصدهند .بدینصترتیب، مینیمالیسم در جایگاه بینابین، میان رمان نو و بازگشت به هنجارهای معمول رمان قرار میصگیرد
fa
نوشتار مینیمالیستی نزد نویسندگان متأخر فرانسوی
minimalisme, nouveau roman, narration, style, impassibilitف, ennui