تأثیرآستاگزانتین بر تغییرات ساختار بافت شناسی و استریولوژیک کلیه در موش های آزمایشگاهی نر متعاقب تجویز پاکلی تاکسل
نیلوفر زندی
دامپزشکی
۱۴۰۱
۶۲ص.
سی دی
کارشناسی ارشد
بافت شناسی
۱۴۰۱/۱۱/۱۹
پاکلی¬تاکسل یکی از کاربردی¬ترین داروهای شیمی درمانی در موارد بالینی است. مطالعات اخیر نشان می¬دهد که تجویز داروهای شیمی درمانی بخصوص داروهای خانواده تاکسان باعث آسیب به بسیاری از بافت¬ها از جلمه کلیه می¬شود. به نظر می¬رسد افزایش گونه¬های واکنشگر اکسیژن از جمله مسیرهای درگیر در ایجاد عوارض ساختاری و عملکردی در بافت¬های مختلف توسط پاکلی-تاکسل باشد، لذا استفاده از ترکیبات آنتی¬اکسیدانی برای جلوگیری از عوارض جانبی این دارو دارای اهمیت است. آستاگزانتین یک ترکیب کاروتنوئیدی است که خواص بیولوژیک فراوانی از جمله اثرات آنتی اکسیدانی، ضد آپوپتوزی و ضد التهابی آن گزارش شده است. لذا مطالعه حاضر، با هدف بررسی اثر آستاگزانتین بر تغییرات ساختار بافت¬شناسی و استریولوژیک بافت کلیه در موش¬های آزمایشگاهی پس از تجویز پاکلی¬تاکسل انجام شد. در این مطالعه، 70 سر موش سوری نر بالغ پس از یک هفته تطابق با محیط آزمایشگاه به طور تصادفی به 7 گروه 10 تایی تقسیم شدند: 1) گروه کنترل؛ 2) گروه دریافت کننده پاکلی تاکسل؛ 3) گروه دریافت کننده پاکلی تاکسل + آستاگزانتین با دوز mg/kg 5/12؛ 4) گروه دریافت کننده پاکلی تاکسل + آستاگزانتین با دوز mg/kg 25؛ 5) گروه دریافت کننده پاکلی تاکسل + آستاگزانتین با دوز mg/kg 50؛ 6) گروه دریافت کننده پاکلی تاکسل + آستاگزانتین با دوز mg/kg 100و 7) گروه دریافت کننده پاکلی تاکسل + آستاگزانتین با دوز mg/kg150. گروه های دریافت کننده پاکلی تاکسل، یک بار در هفته به مدت چهار هفته این دارو را به صورت داخل صفاقی با دوز mg/kg 4/12 دریافت کردند. آستاگزانتین نیز از طریق گاواژ دهانی یک بار در روز به مدت چهار هفته (در طول دوره تزریق با پاکلی تاکسل) به حیوانات خورانده شد. در انتهای دوره آزمایش حیوانات بعد از تعیین وزن بدن بیهوش شده و پس از خونگیری کلیه چپ آنها جهت مطالعات هیستولوژی و استریولوژیک خارج و در محلول فرمالین بافر 10% تثبیت شد و کلیه راست نیز جهت ارزیابی MDA در ازت مایع فریز گردید. در نهایت نتایج با استفاده از نسخه شماره 25 نرم افزار آماری SPSS و با کمک آزمون ANOVA و پس آزمون توکی جهت مقایسه متغیرها بین گروه¬های مختلف مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج مطالعات نشان داد که تجویز پاکلی¬تاکسل باعث ایجاد تغییرات ساختاری در بافت کلیه شده و با تخریب لوله¬های پروکسیمال و دیستال و جسمک کلیوی همراه بود. نتایج استریولوژیک این بررسی نشان داد که پاکلی¬تاکسل باعث کاهش حجم کل، حجم بخش قشری و مرکزی کلیه، حجم و ارتفاع بافت پوششی لوله¬های پروکسیمال و دیستال گردید. همچنین تجویز پاکلی¬تاکسل با افزایش سطح MDA و ایجاد عوارض ساختاری، عملکرد کلیه را تحت تأثیر قرار داده و منجر به افزایش سطح اوره، کراتینین و BUN در سرم می¬گردد. نتایج تحقیق حاضر مشخص نمود که استفاده از آستاگزانتین در مدت زمان تجویز پاکلی¬تاکسل می¬تواند به صورت معنی¬دار و وابسته به دوز عوارض نفروتوکسیک ناشی از پاکلی¬ناکسل را مهار نموده و بهبود ببخشد. بر اساس نتایج این مطالعه، می¬توان نتیجه گرفت که تجویز آستاگزانتین می¬تواند به عنوان یک استراتژی حمایتی مناسب برای بهبود عوارض ناشی از شیمی درمانی با پاکلی¬تاکسل در بافت کلیه مورد توجه قرار گیرد
AbstractPaclitaxel is one of the most useful chemotherapy drugs in clinics. Recent studies show that the administration of chemotherapy drugs, especially taxane family, causes damage to many tissues such as kidney. It seems that the increase of reactive oxygen species is one of the pathways involved in causing structural and functional complications in various tissues by paclitaxel, therefore, the use of antioxidant compounds is important to prevent the side effects of this drug. Astaxanthin is a carotenoid compound that has been reported to have many biological properties, including antioxidant, anti-apoptotic and anti-inflammatory effects. Therefore, the present study was conducted to investigate the effect of astaxanthin on the histological and stereological structure of kidney tissue in mice after administration of paclitaxel. In this study, 70 adult male mice were randomly divided into 7 groups (n=10) including: 1) Control ; 2) Paclitaxel; 3) Paclitaxel + Astaxanthin 12.5 mg/kg; 4) Paclitaxel + Astaxanthin 25 mg/kg; 5) Paclitaxel + Astaxanthin 50 mg/kg; 6) Paclitaxel + Astaxanthin 100 mg/kg and 7) Paclitaxel + Astaxanthin 150 mg/kg. Animals in group 2 received paclitaxel at a dose of 12.4 mg/kg once a week for four weeks via IP. Astaxanthin was also administered to animals by oral gavage once a day for four weeks (during the paclitaxel injection period). At the end of the experimental period, the animals were weighted and anesthetized and after blood sampling, their left kidney was taken out and fixed in 10% buffered formalin for histological and stereological studies and, the right kidney was frozen in liquid nitrogen to evaluate MDA. Finally, the results were analyzed using SPSS software version 25, with Tukey's post-hoc followed by ANOVA to compare the variables between different groups. The histological results showed that the administration of paclitaxel caused structural changes in the kidney and was associated with the destruction of the proximal and distal tubules and renal corpuscle. The stereological results revealed that paclitaxel decreased the total volume, the volume of the cortex and medullae of the kidney, the volume and height of the epithelium of the proximal and distal tubules. Also, administration of paclitaxel affects kidney function by increasing MDA level and causing structural complications and leads to increase of urea, creatinine and BUN levels in serum. The results of the present study indicated that the use of astaxanthin during paclitaxel administration can significantly and dose-dependently inhibit and improve paclitaxel-induced nephrotoxic effects. Based on the results of this study, it can be concluded that the administration of astaxanthin can be considered as a suitable supportive and protective strategy to improve the side effects caused by chemotherapy with paclitaxel in kidney.
The effects of astaxanthin on histological and stereological structure of kidney in male mice following paclitaxel administration