بررسی نقش علما و عرفای شیعی در گسترش تشیع در ایران دوره مغول و ایلخانان قرن 7 و 8 هجری
صفیه سادات رسولی
حقوق و علوم اجتماعی
۱۳۹۹
۱۳۶ص
سی دی
کارشناسی ارشد
تاریخ تشیع
۱۴۰۰/۰۶/۳۰
چکیده:عصرمغول و ایلخانی از مهمترین دوره های تاریخ سرزمین های اسلامی به ویژه ایران به شمارمی آید، حمله مغول به ایران سبب سقوط اسماعیلیان و خلافت عباسی گردید می رفت که فرهنگ و دین مسلمانان را با خطر نابودی مواجه سازد چرا که این قوم با رفتاری بی رحمانه به هر شهر و دیاری که می تاختند و آنها را غارت می کردند، در این میان بسیاری مراکز علمی، تمدنی و اقتصادی هم مورد تهدید و حمله این قوم ویرانگر قرار گرفت و مردم به دنبال پایگاهی بودند تا آن ها را از این مصیبت ها و رنج ها حفظ کنند و شیعه با تلاش و مدیریت بزرگانش و همت گروهها و اصناف از مردم این سیل بنیان کن را مها ر کرد. از فرصت پیش آمده بهره فراوانی برد و خسارت ها را جبران نمود، و زمینه را برای تقویت و بستر سازی گرایش مردم به تشیع فراهم ساخت.در این دوره عالمان و اندیشمندان شیعی همچو محقق حلی، سید بن طاووس، ابن میثم بحرانی، علی بن عیسی اربلی، کاشانی و ... وارد مسایل سیاسی و احتماعی شدند، تاثیر بسیاری بر ایلخانان و مغولان گذاشتند و توانستند سبب رونق تشیع شوند. حمله مغول به سرزمین های اسلامی، شکسته شدن تعصبات مذهبی سنی گرایی که نتیجه اش فعالیت وسیع علما و عرفای گردید. آنان با استفاده از شیوه های چون تدریس و تالیف کتب، رساله هایی در علوم متختلف و همچنین مسافرت برای مناظره در شهر های مختلف با رهبران مذاهب دیگر، با قدرت استدلال ، گرایش به تشیع را استحکام بخشیدند. همچنین با ورود به میدان سیاست، دستگاه حکومتی و گرفتن منصب های مهم سیاسی، به دلیل نفوذی که در بین مردم بدست آورده بودند باعث ارتقای دیدگاههای عامه مردم نسبت به تشیع و اهل بیت پیامبر(ص) گردیدند. دراین پژوهش نقش علما و عرفای شیعه را در گسترش تشیع در ابعاد مختلف در دوره مغولان و ایلخانان با استناد به منابع تاریخی به روش تحلیلی و توصیفی مورد بررسی قرار گرفته است .
AbstractThe Mongol and patriarchal eras are considered to be one of the most important periods in the history of Islamic lands, especially Iran. Every scientific city and land that was invaded and looted, in the meantime, many scientific, civilizational and economic centers were threatened and attacked by this destructive people, and the people were looking for a base to protect them from these calamities and May the sufferings continue, and the Shiites, through the efforts and management of their elders and the efforts of groups and guilds, saved the people from this flood. He took advantage of the opportunity and made up for the damage, and provided the ground for strengthening and paving the way for the people to turn to Shiism.During this period, Shiite scholars and thinkers such as Mohaqeq Hali, Sayyid ibn Tawus, Ibn Maysam Bahrani, Ali ibn Isa Arbali, Kashani, etc. entered into political and social issues, had a great impact on the Ilkhans and Mongols and were able to promote Shiism. The Mongol invasion of Islamic lands, the breaking of Sunni religious prejudices, which resulted in the extensive activity of scholars and mystics. Using methods such as teaching and writing books, treatises in various sciences, and traveling to different cities to debate with leaders of other religions, they reinforced the Shiite tendency with reasoning power.Also, by entering the field of politics, the government apparatus and taking important political positions, due to the influence they had gained among the people, they promoted the public views towards Shiism and the Ahl al-Bayt of the Prophet (PBUH). In this study, the role of Shiite scholars and mystics in the spread of Shiism in various dimensions during the Mongol and Ilkhanid periods has been studied by citing historical sources in an analytical and descriptive manner.
a study of role of shite scholars and mystics in the spread of shiism in iran during the mongol and ilkhanid periods in the 7 and 8 centuries