یکی از قراردادهای مورد استفاده در ارتباط با حقوق مالکیت فکری، قرارداد فرانچایز است. قرارداد فرانچایز یک روش تجاری اعطای امتیاز کسبوکار است که در آن یک شخص به شخص دیگر، حق استفاده از حقوق مالکیت فکری خود را میدهد و امتیازگیرنده به صورت مستقل در مقابل پرداخت حق امتیاز، از مالکیت فکری امتیازدهنده با توجه به توافقات حاصله به صورت مستمر و با نظارت و تحت حمایت امتیازدهنده استفاده میکند. هسته اصلی این قرارداد، مالکیت فکری از جمله نام و علامت تجاری و دانشفنی به عنوان موضوع قرارداد، اهمیت به سزایی در آن دارند. انعقاد این قرارداد نیز به مانند سایر قراردادها بر طبق قواعد عمومی قراردادها میباشد امّا یکسری شرایط شکلی نیز میبایست رعایت گردد از جمله ثبت در مراجع ثبت، در غیر این صورت قرارداد قابل استناد در برابر اشخاص ثالث نخواهد بود و محل فعالیت امتیازگیرنده نیز پلمپ خواهد شد. این قرارداد به صورت مستمر منعقد میشود و در طول مدت قرارداد، هریک از طرفین تکالیف و تعهداتی را برعهده دارند و این تعهدات از اهمیت خاصی در این قرارداد برخوردار هستند و ساختار کلی قرارداد را تشکیل میدهند، ارائه اطلاعات پیش قراردادی، حفظ اطلاعات و اسرار تجاری و نظارت و کنترل و همکاری طرفین از جمله این تکالیف و تعهدات میباشد. قرارداد فرانچایز یک قرارداد نوپا در حقوق ایران است که با رشد و توسعه اقتصادی ارتباط مسقیم و غیرمسقیم دارد و در اغلب کشورهای جهان به سرعت در حال گسترش است امّا در قانون ایران قراردادی ناشناخته بود که با تصویب نهائی لایحه تجارت به عنوان یک قرارداد تجاری وارد نظام حقوقی ایران خواهد شد و در این نوشتار سعی بر آن شده است تا ماهیت، ساختار، شرایط انعقاد و آثار قرارداد فرانچایز از لحاظ حقوقی با توجه به لایحه تجارت مورد بررسی قرار گیرد و به شناخت و معرفی این قرارداد بپردازیم
One of the contracts used in connection with intellectual property rights (IPR) is the franchise contract. A franchise contract is a business concession method in which one person(Franchisor) gives another person(Franchisee) the right to use their intellectual property rights, and franchisee uses the intellectual property of the franchisor independently in exchange for the payment of the royalties, according to the agreements reached, continuously and under the supervision and under the protection of the franchisor. The main core of this contract is intellectual property, including name, trademark and technical knowledge, which are very important as the subject of the contract. The conclusion of this contract, like other contracts, is in accordance with the general rules of contracts, but a number of formal conditions must also be observed , including registration in registration authorities. Otherwise, it will not be possible to rely on third parties and the place of activity of the franchisee will be sealed. This contract is concluded continuously and during the contract period, each of the parties has responsibilities and obligations and these obligations are of special importance in this contract and form the general structure of the contract, providing pre-contractual information, protection of trade information and secrets, and supervision, control and cooperation of the parties are among these duties and obligations. The franchise contract is a nascent contract in Iranian law that has a direct and indirect relationship with economic growth and development and is expanding rapidly in most countries of the world. but in Iranian Law, it was an unknown contract that will enter the Iranian legal system as a commercial contract with the final approval of the trade bill. and in this article, we have tried to examine the nature, structure, terms of conclusion and effects of the franchise contract from a legal point of view according to the trade bill and to introduce and introduce this contract.