فارسی میانه دنبالة فارسی باستان و یکی از زبان¬های ایرانی میانة غربی است. این زبان در دورة ساسانی زبان رسمی ایران بوده است. بخش بزرگی از متون بازماندة این زبان شامل ادبیات اندرزی است که دینکرد ششم، مینوی خرد و ... از این دسته می-باشند. در میان اندرزهای فارسی میانه چند اندرز نیز به آذرباد مهرسپندان منسوب است. محتوای این اندرزنامه¬ها شامل مسائل دینی، اخلاقی و اجتماعی و نیز آداب مربوط به روزهای مختلف ماه می باشد. از آنجا که این اندرزنامه¬ها تنوع واژگانی نسبتاً گسترده¬ای از زبان فارسی میانه نشان می¬دهند، در این رساله واژه¬نامه¬ای بسامدی و توصیفی از کلمات این متون گردآوری خواهد شد. اهمیت گردآوری واژه¬نامه برای متون مختلف از جهات متفاوتی قابل بررسی است. ایجاد منبعی برای پژوهشگران زبان فارسی میانه با گرایش مسائل دستوری و ساخت¬واژی و همچنین مسائل فرهنگی هدف اصلی از تدوین این واژه¬نامه است.
Middle Persian is a continuation of ancient Persian and one of the western Midwestern Iranian languages. During The Sassanid dynasty, this language was the official language of Iran. Much of the surviving texts of this language Includes instructional literature that includes the sixth Dinkard, the Minoy-e Kherad, and so on. Among the Middle Persian’s Andarz, some of them are attributed to Ādurbād ī Mahraspandān. The content of this texts include religious, ethical, and social issues as well as customs on various days of the month. Because these texts have a relatively wide vocabulary of Middle Persian Indicate, in this thesis, the descriptive vocabularies are extracted from this texts. The importance of compiling dictionaries for different contents can be examined in different ways. Creating a resource for Middle Persian language researchers with a focus on grammar and construction issues- Vocabulary as well as cultural issues is the main purpose of this compilation
A lexical Analysis of the Andarz Texts of “ Ādurbād ī Mahraspandān ”