تاثیر مشارکت ورزشی یوگا بر امید به زندگی، احساستنهایی و عزتنفس زنان سالمند
زینب موسوی
: تربیت بدنی
، ۱۳۹۹
۱۰۴ص.
سی دی
کارشناسی ارشد
رفتار حرکتی گرایش رشد حرکتی
۱۳۹۹/۱۱/۲۸
سالمندي فرآیندي است که با گذشت زمان اتفاق ميافتد و منجر به تغییرات منفي ساختاري و عملکردي بدن، سیستم ها و بافتهاي مختلف آن ميشود. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر مشارکت ورزشی یوگا بر امید به زندگی، احساستنهایی و عزتنفس زنان سالمند بود. روش پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی و با هدف کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش، زنان سالمند بالای 60 سال در شهر تبریز بودند. نمونه آماری پژوهش شامل 132 زن سالمند بود که 69 سالمند یوگاکار و 63 سالمند غیرورزشکار بودند. برای سنجش امید به زندگی از پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر، برای سنجش احساستنهایی از پرسشنامه احساستنهایی راسل و برای سنجش عزتنفس سالمندان از پرسشنامه عزتنفس روزنبرگ استفاده شد. از روشهای آماری توصیفی نظیر میانگین و انحراف استاندارد جهت توصیف دادهها و از روشهای آماری استنباطی تی مستقل، تحلیل واریانس چند متغیره، همبستگی و رگرسیون به روش اینتر، با استفاده از نرمافزار SPSS25 به منظور بررسی فرضیات تحقیق استفاده شده است. با توجه به نتایج پژوهش در مقایسه امید به زندگی، احساس تنهایی و عزت نفس در سالمندان در دو گروه یوگاکار و غیرفعال نشان داد سالمندانی که در ورزش یوگا مشارکت داشتند از احساس تنهایی کمتر و امید به زندگی و عزت نفس بالاتری برخوردار بودند و در مقابل سالمندانی که غیرفعال بودند دارای عزت نفس پایین و احساس تنهایی بالایی بودند. نتایج پژوهش در رابطه با ارتباط بین امید به زندگی، احساس تنهایی و عزت نفس در سالمندان نشان داد بین احساس تنهایی با امید به زندگی بدون در نظر گرفتن نقش عزت نفس ارتباط منفی وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد بین امید به زندگی با عزت نفس رابطه مثبت و معناداری وجود دارد به صورتی که امید به زندگی بوسیله عزت نفس پیشبینی میشود. به احتمال زیاد ورزش یوگا در دوره سالمندی بر روی افزایش امید به زندگی و عزتنفس و کاهش احساس تنهایی تأثیر دارد
Aging is a process that occurs over time and leads to negative structural and functional changes in the body, its various systems and tissues. Aging is not a disease but a biological process that cannot be stopped or reversed, but can be achieved with simple and proper care, healthy aging. The research method is currently post-event and applied with a purpose. The statistical population of this study was elderly women over 60 years old in Tabriz. The statistical sample included 132 elderly women, of whom 63 were yoga practitioners and 69 were non-athletes. Schneider's life expectancy questionnaire was used to measure life expectancy, Russell's feelings of loneliness questionnaire were used to measure feeling, and the Rosenberg self-esteem questionnaire was used to measure elderly self-esteem. Descriptive statistical methods such as mean and standard deviation were used to describe the data and inferential statistical methods of t-test, multivariate analysis of variance, correlation and regression by Inter method were used using SPSS25 software to test the research hypotheses. According to the results of the study, comparing life expectancy, loneliness and self-esteem in the elderly in the two groups of yoga and inactive showed that the elderly who participated in yoga had less loneliness and higher life expectancy and self-esteem. Elderly people who were inactive had low self-esteem and high levels of loneliness. The results of the study on the relationship between life expectancy, loneliness and self-esteem in the elderly showed that there is a negative relationship between feeling lonely and life expectancy regardless of the role of self-esteem. The results also showed that there is a positive and significant relationship between life expectancy and self-esteem as life expectancy is predicted by self-esteem. Practicing yoga in old age is likely to increase life expectancy and self-esteem and reduce feelings of loneliness
The effect of yoga participation on life expectancy, loneliness and self-esteem of older women