مقایسه تکثیرپذیری نشانگرهای ریزماهواره جو و گندم برای بررسی تنوع و روابط ژنتیکی ارقام جو
/هما زلقی
: کشاورزی
، ۹۴
چاپی
کارشناسی ارشد
بیوتکنولوژی کشاورزی
۱۳۹۴/۰۶/۲۵
تبریز
آگاهی از سطح تنوع ژنتیکی و برآورد آن در ژرمپلاسمهای گیاهی اساس بسیاری از برنامههای اصلاحی به شمار میرود .نشانگرهای SSR به دلیل تکرارپذیری بالا، ماهیت چندآللی، امتیازدهی همبارز و فراوانی ژنومی بالا، کاربرد فراوانی در بررسی تنوع ژنتیکی و روابط بین ژنوتیپ- ها دارند .یکی از مشکلات کار با نشانگرهای ریزماهواره، طراحی آغازگرهای اختصاصی بر مبنای نواحی جناحین این جایگاهها است که زمانبر و پرهزینه است .بنابراین استفاده از آغازگرهای SSR یک گونه در گونه و حتی جنسهای دیگر، تحت عنوان تکثیرپذیری، در مطالعات ژنتیکی مد نظر قرار گرفته است .در این پژوهش انتقالپذیری و چندشکلی ۲۹۰ نشانگر SSR گندم در ۴۳ ژنوتیپ جو بررسی شد ۷ .آلل به ازای هر جایگاه) چندشکلی / در مجموع ۵۹ جفت آغازگر تکثیر نشان دادند که ۱۲ جفت آغازگر با تولید ۵۲ آلل( به طور متوسط ۵۳ نشان دادند .متوسط تنوع ژنی و متوسط محتوای اطلاعات چندشکلی PIC ۳ ( به دست ۳ / و) / ۴۲ برای نشانگرهای چندشکل به ترتیب ۴۳ آمد .تجزیه خوشهای با استفاده از الگوریتم Minimum Evolution و ضریب فاصله Number of differences ژنوتیپها را به ۵ گروه منتسب ۱۶ درصد تغییرات مولکولی کل را تبیین کردند .علاوه بر نشانگرهای گندم، از / ۲۱۲ کرد .در تجزیه به بردارهای اصلی، سه بردار اول ۴۳ نشانگر SSR جو نیز برای بررسی تنوع ژنتیکی و گروهبندی ارقام استفاده شد که ۵۲ نشانگر چندشکل بودند و در مجموع ۱۳۰ آلل( با ۷ آلل به ازای هر جایگاه) تکثیر شد .متوسط / میانگین PIC ۳ ۹ بود .تجزیه خوشهای با ۳ / و / ۵۵ و تنوع ژنی برای این نشانگرها به ترتیب ۴۹ استفاده از الگوریتم Minimum Evolution و ضریب فاصلهdistance - Pژنوتیپها را در سه گروه قرار داد .سه بردار اول در تجزیه به ۱۲ درصد تغییرات مولکولی کل را تبیین کردند .متوسط تنوع ژنی و / بردارهای اصلی، ۷۵ PIC برای مجموع نشانگرهای گندم و جو به ۳ به دست آمد .تجزیه خوشهای بر اساس الگوریتم ۳ / و / ۴۰ ترتیب ۵۷ Minimum Evolution و ضریب فاصلهCantor - Jukesبا استفاده از مجموع دادههای نشانگرهای گندم و جو، ژنوتیپها را به سه گروه منتسب کرد .تجزیه به بردارهای اصلی نیز نشان داد که سه بردار اول ۲۹/۶۹ درصد تغییرات مولکولی کل را تبیین کردند
Knowledge about the genetic diversity and its estimation in the plant germplasms is regarded as the basis of many breeding programs. SSR markers due to high level of polymorphism, high reproducibility, polyallelic nature, codominant scoring and high genomic frequency are commonly used in the study of genetic diversity and relationships among genotypes. One of the problems of using microsatellite markers is the design of specific primers based on flanking sequence, which is time consuming and costly. Therefore, the use of SSR primers of one species in other species, which is called transferability, has been considered in genetic studies. In this research program, the transferability of 196 wheat SSR markers in 40 barley genotypes was evaluated. Among these markers, 59 primer pairs showed transferability which 21 primer pairs produced 51 alleles (with the average of 3.57 alleles for each location) and were polymorphic. The average gene diversity and PIC for polymorphic markers were 0.47 and 0.41, respectively. Cluster analysis using the Minimum Evolution algorithm and the distance coefficient of Number of differences assigned the studied genotypes into five groups. In the principal coordinate analysis (PCO), the first three principal coordinates explained about 28.4 of the total molecular variation. In addition to SSR markers of wheat, 121 barley SSR markers were utilized for the study of genetic diversity and classification of the barley genotypes from which 51 markers were polymorphic and in total, 206 alleles (with the average of 9.3 alleles for each location) were amplified. The average gene diversity and PIC were 0.55 and 0.49, respectively. Cluster analysis using the Minimum Evolution algorithm and the coefficient of P-Distance assigned the genotypes into three groups. In the PCO analysis, the first three principal coordinates explained about 21.35 of the total molecular variation. In this case, the average gene diversity and PIC were 0.53 and 0.46, respectively. Cluster analysis using the Minimum Evolution algorithm and the distance coefficient of Jukes-Cantor assigned the genotypes into three groups. After the PCO analysis, the first three principal coordinates explained about 19.89 of the total molecular