عنوان

رابطه وجود و زمان در اندیشه هایدگر

پ۲۶۹۶۳

per

رابطه وجود و زمان در اندیشه هایدگر

علی آقایی‌پور

ادبیات فارسی و زبان های خارجی

۱۴۰۱

۱۹۱ص.

سی دی

دکتری

فلسفه

۱۴۰۱/۰۳/۳۱

وجود و زمان در سیر اندیشه هایدگر چه رابطه‌ای با هم دارند و چگونه با یکدیگر نسبت برقرار می‌کنند؟ دو مفهومِ وجود و زمان همواره در منظومه فکریِ هایدگر جایگاهی بنیادین و بس تعیین‌کننده داشته‌اند، به گونه‌ای که مباحث و تأملاتِ هایدگر را در زمینه‌های مختلف (اعم از هنر، علم، تکنولوژی، الهیات) عمیقاً تحت‌تأثیرِ خودشان قرار داده‌اند. پرسش هایدگر از معنای وجود نهایتاً پرسشی است که می‌تواند در افق زمان، تعین خاص خودش را پیدا کند؛ یعنی وجود، حقیقتی است که به نحو زمانی آشکار می‌شود و جایگاه و محلِ این آشکارگی، دازاین/انسان است، دازاین/انسانی که فارغ از انگاره‌های غالبِ اومانیستی و اگزیستانسیالیستی، می‌تواند با توجه به نحوه خاصِ بودنش که عینِ برون‌ایستایی در ساحت گشوده وجود است، با آشکارگیِ وجود در افق زمان مواجه شود و آن را تجربه کند. در این رساله قصد داریم تا نسبت وجود و زمان و نحوه تجربه انسان از این امر را در روند اندیشه هایدگر دنبال کنیم، موضوعی که برخلاف تصور اولیه ما، در منابع و مکتوبات مختلف، چندان محلِ اعتنا قرار نگرفته است. برای این رساله، ساختاری در نظر گرفته شده که بر اساس آن، مراحلی را گام به گام پشت سر گذاشته‌ایم تا بتوانیم ابعاد مختلفِ این مسئله را هر چه عمیق‌تر و مناسب‌تر در معرض دید بیاوریم

What is the relation between Being and Time in Heidegger’s thought? Both Being and Time are concepts which have basic and extremely determinative role in Heidegger’s philosophy; in a way that these concepts do influence Heidegger’s discussions and reflections in various subjects (such as art, science, technology, theology) profoundly. Heidegger’s question about the meaning of Being is the question which is determined in the horizon of Time. This means that Being is a truth which unconcealed in a temporal manner and the place of this unconcealment is Dasein/Human. Dasein/Human can encounter Being in the horizon of Time specially by his existence (his standing out). In this investigation, we intend to consider the relation between Being and Time and also to concentrate on Human’s experience of it. In spite of our primary prejudgment, this issue is not so considered in different sources and researches. We have a special structure for this research. Through this structure, we pass some steps to take the different aspects of the main problem deeply.

The relation between Being and Time in Heidegger’s thought

‏آقایی‌پور،

‏‏علی

تهيه کننده

‏صوفیانی،

‏ فتحی،

‏‏محمود

‏حسن

استاد راهنما

استاد مشاور

‏تبریز