عنوان

اثر بخشی روان نمایشگری به شیوه گروهی بر حل مساله، مهارتهای اجتماعی و عزت نفس کودکان کار

پ۲۶۴۹۸

per

اثر بخشی روان نمایشگری به شیوه گروهی بر حل مساله، مهارتهای اجتماعی و عزت نفس کودکان کار

رفیقه زیباساز طالبی

علوم تربیتی و روانشناسی(پردیس)

۱۴۰۰

۹۸ص.

سی دی

کارشناسی ارشد

روانشناسی بالینی

۱۴۰۰/۰۶/۳۰

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی روان نمایشگری به شیوه گروهی بر حل مساله، مهارتهای اجتماعی و عزت نفس کودکان کار انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کودکان خیابانی مستقر در مراکز بهزیستی شهرستان تبریز در سال 1400 بودند. از بین جامعه آماری نمونه ای به حجم 30 نفر به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ملاکهای ورود به پژوهش شامل استقرار در مراکز سازمان بهزیستی، داشتن سن زیر 15 سال، شرکت در تمام جلسات، نداشتن بیماری¬های خاص و صعب العلاج و ملاکهای خروج شامل غیبت بیش از یک جلسه، خروج آزادانه فرد از پژوهش، ترخیص از مرکز محل اقامت بود. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت روان نمایشگری قرار گرفت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه قبل و بعد از اتمام دوره آموزشی به پرسشنامه های عزت نفس کوپر اسمیت(1967)، كسيدي و لانگ (1996)، گرشام و الیوت(1990) پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چند متغیری و تک متغیری و نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. نتایج نشان داد، روان نمایشگری به شیوه گروهی بر حل مساله کودکان کار موثر است(05/0 > P). همچنین، روان نمایشگری به شیوه گروهی بر مهارتهای اجتماعی کودکان کار موثر است(05/0 > P). نیز، روان نمایشگری به شیوه گروهی بر عزت نفس کودکان کار موثر است(05/0 > P). پیشنهاد می شود، از روان نمایشگری جهت بهبود مهارتهای اجتماعی، حل مساله و عزت نفس کودکان کار استفاده گردد.

The aim of this study was to determine the effectiveness of group psychodrama on problem solving, social skills and self-esteem of working children. The research method was a quasi-experimental pre-test-post-test design with a control group. The statistical population of the study was all street children located in welfare centers of Tabriz in 1400. From the statistical population, a sample of 30 people was selected by available methods and randomly assigned to experimental and control groups. Criteria for entering the research include accommodation in the centers of the Welfare Organization, being under 15 years old, attending all meetings, not having special and incurable diseases and exit criteria including missing more than one session, free withdrawal from the research, discharge from the center It was accommodation. The experimental group underwent Psychodrama for 10 sessions and the control group did not receive any intervention. Both groups answered the Cooper-Smith (1967), Cassidy and Lang (1996), Garsham and Elliott (1990) self-esteem questionnaires before and after the training. Multivariate and univariate analysis of covariance and SPSS software version 22 were used to analyze the data. The results showed that group Psychodrama is effective in solving the problem of working children (P <0.05). Also, group Psychodrama is effective on the social skills of working children (P <0.05). Also, group Psychodrama is effective on self-esteem of working children (P <0.05). It is suggested that Psychodrama be used to improve social skills, problem solving and self-esteem of working children.

The effectiveness of group Psychodrama on problem solving, social skills and self-esteem of working children

زیباساز طالبی،

‏رفیقه

استاد راهنما

باباپور خیر الدین،

هاشمي نصرت آباد،

‏جلیل

‏تورج

استاد راهنما

استاد مشاور

‏تبریز