وحدت یا دو انگاری روح و نفس در حکمت متعالیه و آیات قرآن
/عزیزه همتی
: دانشکده الهیات و علوم اسلامی
۱۲۰ص
چاپی
کارشناسی ارشد
در رشتهی فلسفه و کلام اسلامی گرایش فلسفه اسلامی
۱۳۹۳/۰۶/۲۵
تبریز
بحث از نفس و روح از دیر باز در آثار فیلسوفان بوده و به کرات در قرآن از نفس و روح سخن به میان آمده فیلسوفان حکمت متعالیه نیز همچون فیلسوفان دیگر از این مباحث بحث کرده در قرآن نفس و روح با دو نوع نگاه مطرح شده است در آیاتی مانند صنفخت فیه من روحی، صقل الروح من امر ربی، از روح با عظمت یاد شده است اما نفس با ترکیبصهای همچون صنفس اماره جنبه منفی و مورد ذم قرار گرفته است و یا اینکه روح همیشه در قرآن به صورت مفرد به کار رفته در حالی که نفس هم به صوررت مفرد و هم جمع به کار رفته است برخی مفسران دوگانگی روح و نفس ناطقه را نوشته و انسان را متشکل از بدن و روح و نفس دانستهصاند ولی وجود چنین آیاتی دال بر دوگانگی روح و نفس نیست .در حکمت متعالیه روح و نفس ناطقه که حقیقت وجودی انسان را تشکیل میصدهند واحد هستند و نفس با سیر تکاملی خود و با حرکت جوهری از نفس نباتی به نفس حیوانی و از حیوانی به نفس ناطقه میصرسد
Argumentation about ego and soul was in philosophers opuses from fore passed and Quran is talked about ego and soul frequently. Transcendental doctrines philosopher as other phosphors have argued about this contestation. In Quran soul is discussed from two aspects in some proofs like: Breathed into him of my spirit and Say: The soul is one of the commands of my Lord. Soul is introduced in glorious way but ego has been dispraised from negative aspect with phrases as concupiscence and soul in Quran always is signal while ego is both single and plural. Some of interpreters has written about dichotomy of soul and speech ego and they know human organized by body and soul and ego but these proofs dont represent this dichotomy. At transcendental doctrine soul and speech ego which form existential reality of human are same and ego whit its evolution and substantial motion reachs from vegterial ego to animal ego and from animal ego to speech ego