بررسی اثر تیمارهای هورمونی بر رشد، نمو و تولید ترکیبات فرار در قطعات کشت شده ساقه آویشن باغی.Thymus vulgaris L
/هیرو رحیمی
: دانشکده علوم طبیعی
۱۲۲ص
چاپی
کارشناسی ارشد
در رشته علوم گیاهی گرایش سلولی- تکوینی
۱۳۹۲/۱۱/۲۵
دانشگاه تبریز
روغنصهای فرار بخش غالب ترکیبات مورد استفاده در صنایع داروسازی را تشکیل میصدهند .با استفاده از تکنیک کشت بافت گیاهی و بهصوسیله تغییر در شرایط غذایی و هورمونی محیط کشت میصتوان تغییرات کمی و کیفی را در تولید روغنصهای فرار القا کرد .آویشن باغی یکی از گونهصهای معطر مهم گیاهی میصباشد که اهمیت آن به دلیل توانایی تولید روغنصهای فرار مورد استفاده در صنایع داروسازی، عطرسازی و غذاسازی میصباشد .در تحقیق حاضر کشت ساقه گیاه آویشن باغی با استفاده از دو ریزنمونه شامل بخش راسی ساقه و قطعه گرهی مورد بررسی قرار گرفت .تاثیر اندول بوتیریک اسید(IBA) ، بنزیل آدنین(BA) ، تیدیازورون (TDZ) و کینتین (KIN) در غلظت ۱ میکرومولار بر تولید بیومس، پرآوری شاخساره و تولید ترکیبات فرار در گیاه مذکور مورد مطالعه قرار گرفت .ترکیبات فرار به کمک عمل ساییدن گیاهچهصها در محلول ان- هگزان استخراج شدند و سپس آنالیز آنها با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی متصل به دتکتور MS انجام شد .بیشترین میزان رشد بیومس در محیط کشت تیمار شده با تیدیازرون و با استفاده از قطعه گرهی به عنوان ریزنمونه به دست آمد .بیشترین درصد باززایی شاخساره ( ۹۵) در محیط کشت تیمار شده با کینتین و به وسیله ریزنمونه قطعه گرهی مشاهده شد .بالاترین میانگین تعداد شاخساره و شاخص SFC با استفاده از قطعه گرهی و در محیط کشت تیمار شده با هورمون تیدیازرون و بالاترین میانگین طول شاخساره به وسیله قطعه گرهی و در محیط کشت تیمار شده با هورمون اندول بوتیریک اسید به دست آمد .بالاترین درصد ریشهصزایی و بیشترین میانگین طول ریشه و همچنین شاخص RFC در محیط حاوی اندول بوتیریک اسید و با استفاده از قطعه گرهی مشاهده شد .تنظیم کننده های رشد باعث القای تغییرات کمی و کیفی در تولید ترکیبات فرار شدند، به طوری که بیشترین مقدار تیمول ( ۶۴/۸۴) با استفاده گیاهچهصهای حاصل از بخش راسی ساقه و در محیط کشت تیمار شده با اکسین IBA به دست آمد، در حالی که بالاترین میزان تولید کارواکرول ( ۳۷/۸۵)در محیط کشت تیمار شده با تیدیازورون و با استفاده از قطعه گرهی به دست آمد .در این تحقیق برای اولین بار در کشت ساقه آویشن باغی تولید یک ماده جدید) مریستیسین (گزارش شد .به طور کلی قطعه گرهی کارایی بالایی در پرآوری ساقه، ریشهصدهی و تولید بیومس و همچنین کمیت تولید ترکیبات فرار داشت
Hexan and analysed by gas chromatography. The highest biomass growth and shoot regeaneration (95 ) were obtained by nodal segments cultured in MS medium supplemented with TDZ and KIN, respectively. The highest mean shoot number and SFC index was achieved by nodal segments cultured in TDZ treatment and the maximum shoot leangh obtained by nodal segment on MS medium supplemented with IBA. The best rooting of shoots and the highest mean root number and RFC index was obtained on MS supplemented with IBA when nodal segments were used. On the other hand, the highest mean root leangh was achieved with nodal segments cultured in IBA medium. The qualitative and quantitative changes of volatile compounds were observed in response to the effect of different growth regulators. The maximum amount of thymol (84/64) obtained from growing shoot tip explants in media supplemented with BA. Nevertheles, the highest carvacrol production (85/37) observed by nodal segment cultured in MS medium supplemented with TDZ. Myristicin was a novel compound produced by in vitro plantlets. Overall, nodal segments explant had efficient capacity for shoot proliferation, rooting, biomass and essential oil production-M on rooting, biomass production, shoot proliferation and volatile compounds production by these plants were investigated. The volatiles were extracted by crushing the tissues with nEssential oils comprise the majority of compounds used by pharmaceutical industries. Plant tissue culture can be used to induce quantitative and qualitative modifications on the production of plant essential oil by changing nutrient and hormonal condition in culture media. Thymus vulgaris is an important medicinal species, due to synthesis and production of esesntial oil. In the present study, in vitro shoot culture of Thymus vulgaris L. were established using 2 types of explants consist of shoot tip and nodal segments. The effects of the Indole Buteric acid (IBA) and Benzyl Adenine (BA), Thidiazoron (TDZ), and Kinetin (KIN) at 1.0