اثربخشی آموزش حل مسئله اجتماعی بر کفایت وسازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به بیش فعالی/ نقص توجه باتوجه به نقش میانجی سبک دلبستگی
/سکینه فرضی
دانشگاه تبریز: دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی
۱۵۰ص
چاپی
کارشناسی ارشد
روان شناسی بالینی کودک و نوجوان
۱۳۹۰/۱۱/۱۹
دانشگاه تبریز: دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی
پژوهش حاضر تاثیر آموزش حل مساله اجتماعی را بر کفایت و سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه /بیش فعالی با توجه به نقش میانجی سبک دلبستگی بررسی نموده است.تعداد شش نفر از دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال بیش فعالی /نقص توجه به شیوه غربالگری و در دسترس انتخاب شدند که دو نفر از آنها دارای سبک دلبستگی ایمن،دو نفر دارای سبک دلبستگی دوسوگرا و دو نفر دارای سبک دلبستگی اجتنابی بودند.برای اندازه گیری متغیرهای وابسته از پرسشنامه۴- CSI، پرسشنامه کفایت اجتماعی و مقیاس رفتار اجتماعی-فرم معلم استفاده شد .تحلیل داده ها نشان داد که مداخله)آموزش حل مساله اجتماعی (می تواند به صورت معنی داری سطوح سازگاری وکفایت اجتماعی را در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی /نقص توجه بالا ببرد .بیشترین تاثیرآموزش در سبک دلبستگی ایمن بوده سپس سبک دلبستگی دوسوگرا و در نهایت در سبک دلبستگی اجتنابی.
The aim of this research was to study the impact of training social problem solving on social competence and social adjustment of children with hyperactivity/ attention deficit disorder according to the meditory role of attachment style. Nomber six male students with ADHD disorder screening practices and choices availble.Two of them have secure attachment , ambivalent attachment style and both of them had avoidant attachment style. To measure the dependent Variles we use "social competence test and social behavior of the scale - teacher Form and CSI-4 test. Data analysis showed that the intervention (education, social problem solving) have significant effect on social competence and social adjustment in children with hyperactivity / attention deficit disorder .