پیشبینی کنندههای روانی- اجتماعی خودمراقبتی در دیابت نوعI
/مجید فرهمند ثابت
تبریز :دانشگاه تبریز ،دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی
۱۵۰ص
چاپی
کارشناسی ارشد
روان شناسی بالینی کودک و نوجوان
۱۳۹۱/۰۵/۲۵
تبریز :دانشگاه تبریز ،دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی
مقدمه و هدف :دیابت از جمله بیماریهایی است که با رفتار انسان سر و کار دارد و خودمراقبتی از ابعاد مهم دیابت است .بنابراین در این پژوهش به بررسی پیشصبینی کنندههای روانی اجتماعی خودمراقبتی پرداخته شدمواد و روشها :این مطالعه به صورت مقطعی بر روی ۱۵۲ نفر از بیماران دیابتی مراجعه کننده به انجمن دیابت تبریز، به صورت داوطلبانه انجام شد .ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامهای مشتمل بر سازه-های خودمراقبتی، رابطه پزشک-بیمار، مدل شخصی، خودکارآمدی، حمایت اجتماعی، کانون کنترل سلامت چندوجهی، سرسختی و راهبردهای مقابلهصای از طریق پرسشنامه تکمیل گردید .برای تحلیل داده-ها از نرمافزار SPSS برای تحلیل دادهصها استفاده شد.نتایج :بر اساس نتایج، حمایت اجتماعی دوستان و خانواده، سرسختی، خودکارآمدی، کنترل درونی و جدی بودن و حساسیت درک شده به طور مستقیم رفتار خودمراقبتی را پیشبینی میکردند که از این میان جدی بودن و حساسیت درک شده قویترین پیشبینی کننده بود.نتیجهگیری :بر اساس پژوهش حاضر میتوان گفت که اکثر متغیرهای موجود که بیشتر بر اساس الگوی باور بهداشتی است، در تبیین خودمراقبتی بیماران دیابتی به کار میرود.
Introduction: self-surveillance is a major fact involved in Diabetic. Due to the relation between this disease and human behavior, psycho-social predictor for self-surveillance in improvement and the process of disease is studied in this work. This work is studied on 152 diabetic patients in the Tabriz diabetic society. The method for gathering information was the Questionnaire, which contained questions about the self-care, doctor-patient interaction and social strategy. To analyze the results, we used the SPSS software.Among the predictors, being serious and the correct perception of the situation were the most important factors. Based on the results, its predicted that the parameters which are based on the Hygienic-belief, are used in self-care diabetic patients.