بررسی نمادهای امید و ناامیدی در شعر معاصر فارسی(از ۱۳۳۲ تا۷( ۱۳۵بر اساس آثار :فریدون توللی، مهدی اخوان ثالث، هوشنگ ابتهاج، محمد رضا شفیعی کدکنی
/حسین رسول زاده
تبریز :دانشگاه تبریز، زبان و ادبیات فارسی
۱۹۴ص.
:۳۰*۲۹س.م- +لوح فشرده
چاپی
واژهنامه بصورت زیرنویس
کتابنامه ص.:۱۸۷-۱۹۲
کارشناسی ارشد
زبان و ادبیات فارسی
۱۳۸۸/۱۱/۲۵
تبریز :دانشگاه تبریز، زبان و ادبیات فارسی
سالصهای بین ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۷ دوران تقابل امید و ناامیدی در جامعهصی ایران و بازتاب آن در شعر معاصر بوده است .واکنشی که هر یک از شاعران این دوره در قبال مسائل سیاسی و اجتماعی از خود نشان دادهصاند، متفاوت بوده ات، در این رساله با در نظر گرفتن برخی از شباهتصها، این شاعران به چهار گروه تقسیم شده-اند ۱) :پذیرندگان شکست و پناهصجویان در سازش و امنیت ۲) امیدواران مأیوس ۳) مرثیهصگویان وطن ۴) آرمانصگرایان امیدوار .در گروه اول، فریدون توللی و در گروه دوم، هوشنگ ابتهاج و در گروه سوم، مهدی اخوانصثالث و در گروه چهارم، محمد رضا شفیعی-کدکنی در نظر گرفته شده است .همچنین نمادهایی که این شاعران برای بیان احساسات خود استفاده کردهصاند - به ترتیب سال سرایش آنصها- استخراج و سپس تفسیر شدهصاند .این پایان نامه در سه بخش تدوین یافته و برخی از بخش ها نیز شامل چند فصل است و نتایج حاصل از آن نیز در پایان رساله آمده است
Current literature of Iran always has being arena of hope and despair. Social and political conditions have being that idealistic poets have being hopeful and despair. The years between 1332 to 1357 one of the important periods that experienced poets to hopeful and despair. The reaction of poets to different condition has been different, so we divide poets, with same reaction opinion, to four kinds or team. 1)admittances of setback and refuges on safety 2)hopefuls but despairs 3) jeremiad of country 4) idealistic and hopefuls. We reached in team 1, foredoom tavallali, in 2, hooshang ebtehaj, in 3, mahdi akhavan sales, in 4, mohammad reza shafiye kadlani. But important section of this research is identifying symbols that implicate on hopeful and despair. All of poems of these poets have research and analyze by this opinion