تاثیر آموزش خودآموزی کلامی بر بهبود علایم مرضی و سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال سلوک
/علی اقبالی
: علوم تربیتی
۱۱۸ ص
جدول،نمودار
چاپی
واژه نامه بصورت زیرنویس
کتابنامه ص .:۱۰۳-۱۱۵
کارشناسی ارشد
رشته روان شناسی با گرایش بالینی
۱۳۸۶/۰۷/۲۰
تبریز
این تحقیق بررسی تاثیر آموزش خودآموزی کلامی بر علایم مرضی و سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال سلوک بود .به عبارتی دسترسی به این مساله که آیا آموزش خودآموزی کلامی می تواند در بهبود علایم مرضی و سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال سلوک تاثیر مثبتی داشته باشد یا خیر، هدفی بودکه پژوهش به قصد دستیابی به آنها انجام پذیرفت.روش این پژوهش از نوع طرح نیمه تجربی) نیمه آزمایشی (بود که در آن نمونه ای شامل ۲۰ نفر از دانش آموزان مبتلا به اختلال سلوک از مدارس شهر تبریز انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند .در فرایند طرح ،گروه آزمایشی تحت آموزش خودتعلیمی کلامی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد .نتایج حاصل از روش تحلیل کواریانس یک طرفه نشان داد که گروه آزمایشی در پایان نسبت به گروه کنترل از بهبودی قابل توجهی در علایم مرضی اختلال سلوک برخوردار است .به عبارت دیگر کاربرد و آموزش خود تعلیمی کلامی موجب بهبود معنی دار نشانه های مرضی دانش آموزان دارای اختلال سلوک شده بود .همچنین نتایج نشان دادند که کاربرد و آموزش خود تعلیمی کلامی موجب بهبود سازگاری اجتماعی و روابط بین فردی دانش آموزان دارای اختلال سلوک میشود .توضیح اینکه برنامه آموزش خود تعلیمی کلامی موجب می شود که افراد بتوانند به واسطه گفتار خصوصی به رفتار خویش جهت بدهند و وابستگی های رفتار را در طول زمان سازماندهی کنند .چرا که در فرایند به کار گیری آموزه های این برنامه فرد یاد می گیرد که رفتارهای معطوف به دیگران را به خود بازگرداند و آنها را درون سازی کند و به واسطه درون سازی این رفتارها به خودمدیریتی و کنترل رفتار دست یابد