اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان دوره دوم ابتدایی
Effectiveness of emotional intelligence training on self-efficacy and achievement motivation of second level elementary students
/بابک ستاری سفیدان جدید
: علوم تربیتی و روانشناسی
، ۱۳۹۸
، راشدی
۱۱۰ص
چاپی - الکترونیکی
کارشناسی ارشد
روانشناسی بالینی
۱۳۹۸/۰۳/۲۵
تبریز
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان دوره دوم ابتدایی است .در راستای طرح آزمایشی تک آزمودنی، جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان پسر پایه های چهارم ، پنجم و ششم یکی از مدارس ابتدایی شهر تبریز تشکیل می دهند .جهت انتخاب نمونه ، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و انگیزه پیشرفت برنارد واینر بر روی دانش آموزان اجرا و سپس ۶دانش آموزی که کمترین نمره را در این دو پرسشنامه بدست آوردند، به صورت تصادفی در پژوهش شرکت کردند .برای اندازه گیری متغیرهای وابسته از دو پرسشنامه خودکارآمدی شرر و انگیزه پیشرفت برنارد واینر و جهت اجرای مداخله از برنامه آموزش هوش هیجانی استفاده شد .تحلیل داده ها با استفاده از روش ترسیم نمودارها و محاسبه درصد بهبودی و اندازه اثر نشان داد که آموزش هوش هیجانی در بهبود خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت تاثیر بالینی دارد و میزان تاثیر در زیر مقیاس پرسشنامه برنارد واینر هم از نظر بالینی معنی دار بود .این یافته ها دارای تلویحات عملی در عرصه های بالینی بوده که برای بالینگران قابل توصیه است و می توان از آن به عنوان یک روش مداخله ای مناسب سود برد
The purpose of this study was to investigate the effectiveness of emotional intelligence training on self-efficacy and the motivation of progression in elementary school students. According to the pilot project of a single subject, the statistical population of the study consists of male students of the fourth, fifth and sixth grades of one of the elementary schools of Tabriz city. To select the sample, Sherr's selfefficacy questionnaire and Bernard-Weiner's motivation for implementation were implemented on the students, and then the six students who obtained the lowest score in these two questionnaires randomly participated in the study. To measure the dependent variables, Sherer's self-efficacy questionnaire and Bernard Wiener's motivation for improvement were used and the emotional intelligence training program was used for intervention. The data analysis using the chart drawing method and calculating the recovery percentage and effect size showed that emotional intelligence training was effective in improving self-efficacy and the motivation to progress. The effect of Bernard Weiner's questionnaire was also clinically significant. These findings have practical implications in the clinical field that can be recommended to clinicians and can be used as an appropriate intervention
Effectiveness of emotional intelligence training on self-efficacy and achievement motivation of second level elementary students