تاثیر ۱۲ هفته تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر هدایت عصبی و عوارض نوروپاتی مردان دیابتی نوع ۲ مبتلا به نوروپاتی محیطی
Effect of ۱۲ weeks aerobic, resistance and combined trainings on neural conduction and Neuropathic complications in type ۲ diabetes men with peripheral neuropathy
/مسعود عبدالهپور آلنی
: تربیتبدنی و علوم ورزشی
، ۱۳۹۶
، افشاری
۱۵۱ص
چاپی - الکترونیکی
دکتری
فیزیولوژی ورزشی گرایش تغذیه ورزشی
۱۳۹۶/۱۱/۰۹
تبریز
با توجه به شیوع سریع دیابت در جهان به عنوان یکی از شایعصترین اختلالات متابولیکی، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ۱۲ هفته تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر هدایت عصبی و عوارض نوروپاتی مردان دیابتی نوع دو مبتلا به نوروپاتی محیطی بود .روش ۴۴ :مرد دیابتی نوع دو) سن ۱/۵۵ :سال، وزن ۳/۸۶ :کیلوگرم و سابقه دیابت ۹/۱۲ :سال (به طور مساوی به چهار گروه هوازی، مقاومتی، ترکیبی و کنترل) هر گروه ۱۱ نفر (تقسیم شدند .تمرین هوازی با شدت ۷۰ تا ۷۵ درصد ضربان قلب بیشینه به مدت ۲۵ تا ۴۵ دقیقه، تمرین مقاومتی شامل دو ست از عضلات اصلی بالاتنه و تنه و سه ست از عضلات اصلی پایینصتنه با ۸ تا ۱۲ تکرار و تمرین ترکیبی شامل تمرینات هوازی و مقاومتی، سه جلسه در هفته و به مدت ۱۲ هفته بود .قبل و بعد از مداخله، اندازه-گیریصهای هدایت عصبی و خونگیری صورت گرفت .دادهصها با استفاده از آزمونصهای تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند .یافتهصها :مقایسه دادهصهای پیشصآزمون و پسصآزمون نشان داد که گروه هوازی نسبت به پیشصآزمون افزایش معنیصداری در سرعت هدایت عصب حسی سورال، عصب حرکتی پرونئال و تیبیال و آمپلیصتود پتانسیل عمل عصب حسی سورال و عصب حرکتی پرونئال داشت .(۰۵/۰>p) با این حال آمپلیصتود پتانسیل عمل عصب عصب حرکتی تیبیال تغییر معنیصداری نکرده بود .گروه مقاومتی نسبت به پیشصآزمون افزایش معنیصداری در سرعت هدایت عصب حرکتی پرونئال و تیبیال و آمپلیصتود پتانسیل عمل عصب حسی سورال و عصب حرکتی تیبیال داشت .(۰۵/۰>p) در حالی که سرعت هدایت عصب حسی سورال و آمپلیصتود پتانسیل عمل عصب حرکتی پرونئال تغییر معنیصداری نکرده بود .گروه ترکیبی نسبت به پیشصآزمون افزایش معنیصداری در سرعت هدایت عصب حسی سورال و عصب حرکتی تیبیال و آمپلیصتود پتانسیل عمل عصب حسی سورال و عصب حرکتی پرونئال و تیبیال داشتند .(۰۵/۰>p) ولی سرعت هدایت عصب حرکتی پرونئال تغییر معنیصداری نداشت .گروه کنترل نیز نسبت به پیش-آزمون کاهش معنیصداری در سرعت هدایت عصب حسی سورال داشت .(۰۵/۰>p) گروه مقاومتی و ترکیبی نسبت به پیشصآزمون افزایش معنیصداری در اندکس مچ پایی بازویی چپ داشتند ولی گروه هوازی تغییر معنیصداری در این متغیر از خود نشان نداد .همچنین گروه هوازی و مقاومتی نسبت به پیشصآزمون افزایش معنیصداری در اندکس مچ پایی بازویی راست داشتند ولی گروه ترکیبی تغییر معنیصداری در این متغیر از خود نشان نداد .در گروه کنترل نیز اندکس مچ پایی بازویی چپ و راست بدن کاهش معنیصداری از خود نشان دادند .نتیجهصگیری :در مجموع تمرین هوازی در سرعت هدایت عصبی در اعصاب حسی و حرکتی نسبت به تمرین مقاومتی و ترکیبی مؤثرتر بود .همچنین تمرین ترکیبی در آمپلیصتود پتانسیل عمل عصب نسبت به تمرین هوازی و مقاومتی مؤثرتر بود .تمرین مقاومتی در مورد مقاومت عروق محیطی نسبت به تمرین ترکیبی و هوازی مؤثرتر بود .همچنین در مورد عوارض نوروپاتی تمرین ترکیبی نسبت به تمرین هوازی و مقاومتی در بهبود علائم نوروپاتی مؤثرتر بود
introduction: according to rapid spread of Diabetes in the world as one of the most common metabolic disorders, the aim of this study was to investigate the effect of 12 weeks aerobic, resistance and combined training on neural conduction and Neuropathic complications in type 2 diabetes men with peripheral neuropathy. Methods: 44 male with type 2 diabetes (age: 55.1 years, weight: 86.3 kg and diabetic years 12.9 years) were randomly divided into four groups of aerobic, resistance, combined and control (each groups 11 patients ). Intensity of aerobic exercise was 70 to 75 percent of maximum heart rate for 25 to 45 minutes, Resistance training consists of two sets of main muscles in the upper body and trunk and three sets of main muscles in the lower body with 8 to 12 repetitions, and combined training consists of both aerobic and resistance training, three times a week for 12 weeks. Before and after intervention, nerve conduction measurements and blood samples were done. The collected data were analyzed using ANOVA. Results: comparing pre-test and post-test data showed that the aerobic group sural sensory, proneal and tibial motor nerve conduction velocity and Sural and peroneal nerve action potential amplitude significantly increased (p<0.05). However, the tibial action potential amplitude was not significantly altered. resistance group proneal and tibial motor nerve conduction velocity and Sural and tibial nerve action potential amplitude significantly increased (p<0.05). but, sural sensory nerve conduction velocity and peroneal action potential amplitude was not significantly altered. combined group sural sensory and tibial motor nerve conduction velocity and Sural, peroneal and tibial nerve action potential amplitude significantly increased (p<0.05). However, peroneal nerve conduction velocity was not significantly altered. control group sural sensory nerve conduction velocity significantly decreasd (p<0.05). The resistance and combined groups showed a significant increase in the left ankle brachial index compared to pretest, but the aerobic group did not change significantly in this variable. Also, the aerobic and resistance groups showed a significant increase in the right ankle brachial index compared to the pretest, but the combined group did not show significant changes in this variable. In the control group, the left and right ankle brachial index significantly decreased. Conclusion: aerobic training in nerve conduction velocity in the sensory and motor nerves was more effective than resistance and combined training. Also, combined exercise in the nerve action potential amplitude was more effective than aerobic and resistance training. resistance training was more effective than aerobic and combined training in the peripheral vascular resistance. Also,in the neuropathic complications, the combined training then aerobic and resistance training was more effective in improving neuropathic complications
Effect of ۱۲ weeks aerobic, resistance and combined trainings on neural conduction and Neuropathic complications in type ۲ diabetes men with peripheral neuropathy