عنوان

مطالعه تعامل و تقابل نهاد دولت و طریقت در امپراطوری عثمانی از آغاز تا پایان سلطنت سلطان سلیمان اول‮‭۱۳۰۰‬ م-‮‭۱۶۰۰‬م

‭۱۸۶۳۰پ‬

per

مطالعه تعامل و تقابل نهاد دولت و طریقت در امپراطوری عثمانی از آغاز تا پایان سلطنت سلطان سلیمان اول‮‭۱۳۰۰‬ م-‮‭۱۶۰۰‬م

/رحمان علی پور

: حقوق و علوم اجتماعی

، ‮‭۱۳۹۶‬

، میرزائی

چاپی

کارشناسی ارشد

تاریخ گرایش تاریخ عمومی جهان

‮‭۱۳۹۶/۱۱/۱۸‬

تبریز

امیرنشین عثمانی به عنوان یکی از امیرنشین های ترکمن آناتولی و به نام دولت غازیان دراواخر قرن سیزدهم میلادی ظهور کرد و با تکیه بر سنت غزا که در آن رهبران صوفی و شیوخ طریقت ها هم حضور داشتند ، توانست در مدتی کوتاه حکومت خود را سازمان داده و قلمرو خود را گسترش دهد . عثمانی ها برای ادامه حیات و نیز برای وحدت بخشیدن به جامعه ای که از گروه های قومی و مذهبی متنوعی تشکیل شده بود به طریقت های صوفیانه که بر حیات معنوی سرحدات مستولی بودند توجه ویژه ای داشتند .دولت عثمانی در سال های نخست با تاسیس مراکز اوقاف به نخبگان دینی مساعدت نمود . مسلما این همکاری و درکنار هم بودن جریان طریقت و نهاد دولت سرآغاز دورانی بود که این دو در سیر حرکت و بالندگی امیر نشین عثمانی و تبدیل آن به امپراتوری نقش داشتند .تعامل و تقابل دولت عثمانی و جریان طریقت در زمینه های اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی و اقتصادی بود . در کنار این ارتباط نقش اسلام مدرسه ای نیز درساختار دولت عثمانی قابل تعامل می باشد ، چراکه از زمان تاسیس مدارس در عثمانی از اواسط قرن چهاردهم میلادی و شکل گیری جریان علمی مذهبی برخاسته از اسلام مدرسه ای و حضور آن در عرصه سیاست بتدریج قدرت و نفوذ گروه های طریقت در نظام سیاسی عثمانی کم رنگ شد . در این میان علما به عنوان اداره کنندگان این جریان نقش داشتند . هدف اصلی پژوهش حاضر پاسخ دادن به سوالی است که براساس آن نقش و جایگاه طریقت های صوفیانه در مراحل تکامل و بالندگی دولت عثمانی مشخص می شود،همچنین جریان تعامل و تقابل نهاد دولت و گروه های طریقت در امپراتوری عثمانی از آغاز تا پایان سلطنت سلطان سلیمان اول مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است ..این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته و گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای است .یافته های پژوهش نشان می دهد که گروه های طریقت درجریان تشکیل و سازماندهی دولت عثمانی نقش اساسی داشتند و این دولت با کمک این گروه ها ، سازمان های سیاسی و اداری خود را نیز سازماندهی نمود و توانست به حکومتی قدرتمند در جهان اسلام تبدیل شود . مهمترین فایده و اهمیت این پژوهش بازشناسی نقش گروه های طریقت و رهبران آن در جریان تشکیل دولت عثمانی است.همچنین این پژوهش می تواند زمینه ساز تحقیقات دیگر در مورد نقش جریان طریقت در دولت های اسلامی معاصر عثمانی باشد

analytical method and data collection is in a library way. The findings of the research indicate that the doctrine (Tarighats) groups had a fundamental role in the process of establishing and organizing the Ottoman Government and this government organized its political and administrative organizations with the assistance of these groups and was able to become a powerful government in the world of Islam. The most importance and benefit of this research is to recognize the role of doctrine groups and its leaders in the process of forming Ottoman government. This study also can be a basis for further research about the role of doctrine process in the contemporary Ottoman Islamic governments-like doctrines is determined in the evolutionary and growing stages of Ottoman government, also interaction and confrontation flow of the government institution and doctrine groups in the Ottoman Empire has been evaluated and analyzed from the beginning to the end of monarchy of First sultan Suleiman. This research has been done by relying on the descriptive-religious process arising from School Islam and its presence in the realm of politics authority and dominance of doctrine groups in the political system of ottoman gradually faded. Among this, scholars played a role as the managers of this process. The main aim of the current study is to answer a question that based on it the role and position of the Sufi (mystical)-like doctrines which were enough for spiritual life of the frontiers in order to continue life and also to unify a community which consisted of various ethnic and religious groups. Ottoman government helped religious elites by establishing centers of endowment in the first years. Certainly this cooperation and being together of doctrine flow or process and government institution was the beginning of an era that the two of them played a role in the process of movement and growth of ottoman Emirate and turning it into an empire. Interaction and confrontation of Ottoman government and doctrine flow was in the social, cultural, political and economic fields. Beside this relationship school Islam role in the structure of Ottoman government is also interactive, because since the establishment of schools in Ottoman Government since the middle of the 14th AD century and the formation of scientific-Ottoman Empire as one of the Turcoman Anatolia emirates and called Ghazi government appeared in the late thirteenth AD century and relying on the tradition of Ghaza (war) where the both Sufi leaders and Sheikhs of Tarighats (doctrines) were present, managed to organize his government in a short time and could expand its territory. Ottomans paid special attentions to Sufi (mystical)

علی پور، رحمان

دهقانی، رضا، استاد راهنما

پاشازاده، غلامعلی، استاد مشاور

سیاه و سفید

نمایه‌سازی قبلی