بررسی همگرایی رفاه اجتماعی استانهای ایران با استفاده از تکنیک غیرخطی استار فضایی
/الهام وفائی
: اقتصاد، مدیریت و بازرگانی
، ۱۳۹۶
، افشاری
چاپی
دکتری
علوم اقتصادی گرایش اقتصادسنجی
۱۳۹۶/۰۹/۱۱
تبریز
چکیده رفاه اجتماعی یکی از معیارهای مناسب برای بررسی وضعیت کلان اقتصادی و ارزیابی عملکرد سیاستگذاران در جامعه است که در صورت واگرایی رفاه اقتصادی بین مناطق مختلف، شکاف طبقاتی و نابرابری در جامعه گسترش یافته و موجب عدم توازن منطقهای میگردد که این امر از منظر سیاستگذاری مطلوب نمیباشد، از اینرو از منظر سیاستگذاران اقتصادی تلاش برای همگرایی رفاه اجتماعی مناطق حائز اهمیت است .برای این منظور، در این تحقیق سعی شده است، همگرایی شاخص رفاه اجتماعی استانهای ایران طی دوره زمانی۱۳۹۲ - ۱۳۷۹مورد بررسی قرار گیرد .بر اساس نتایج تحقیق، برای بررسی همگرایی شاخص رفاه اجتماعی مدلهای غیرخطی فضایی در مقابل مدلهای خطی و فضایی کارآمد میباشند .یافتههای تحقیق نشان میدهد بین استانهایی که دارای اثرات فضایی نیستند، همگرایی وجود داشته و سرعت همگرایی در بین این گروه از استانها برابر با ۱۲/۳ است .از یافتههای دیگر تحقیق آن است که بین استانهایی که در آنها اثرات فضایی مشاهده میشود، همگرایی وجود ندارد .لذا به نظر میرسد سیاستهای اعمال شده نتوانستهاند توازن منطقهای را ایجاد نمایند .همچنین بر اساس نتایج تحقیق همگرایی ناهار و ایندر تنها استانهای کرمانشاه، کهکیلویه و بویراحمد و مازندران به سمت میانگین رفاه جامعه همگرا میشود و در بقیه استانها واگرایی مشاهده شده است .از اینرو، پیشنهاد میشود که برای ایجاد رفاه همگانی زنجیره تأمین تولید بخشهای مختلف استانها تکمیل شده و سهم بودجه مناطق کم برخوردار افزایش یابد
Social welfare is one of the suitable criteria for macroeconomic situation reviewing and policymakers performance evaluating in society. Therefore, social welfare convergence of regions is an important issue. Owing to the increment of social classes gap and inequality in society, politicians consider the social welfare convergence of regions to tackle the mentioned problem. To this end, the purpose of this research is to investigate the convergence of social welfare of Iran,s Provinces with using spatial STAR nonlinear techniques during 2000-2013. The results indicate that spatial non-linear models are suitable for evaluation of convergence of social welfare. Also, the results indicate that there is a convergence between provinces that they have not spatial effects. In addition, the convergence speed in this group of provinces is equal to 3.1289. Also, the results indicate that there is not a convergence between the provinces that they have the spatial effects. Therefore, it seems that policies have failed to create regional balance. Also, the results of Nahar and Inder convergence indicate that the welfare of Kermanshah, Kohkiloyeh and Boyerahmad and Mazandaran provinces converge to society welfare average and there are divergence in another provinces. Hence, it is suggested that be completed production Supply chain for different parts of provinces to create public welfare and be increased budget share of areas with low income