۱۷۷۴۹پ
per
اثربخشی روش درمانی ACT بر کاهش نشانه های اضطراب و افسردگی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم و بهبود تعاملات مادر و کودک
/ساناز زارع زاده
: علوم تربیتی و روانشناسی
، ۱۳۹۶
، افشاری
چاپی
کارشناسی ارشد
روانشناسی
۱۳۹۵/۰۶/۱۳
تبریز
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش درمانی ACT بر کاهش نشانه های اضطراب و افسردگی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم و بهبود تعاملات مادر و کودک انجام گرفته است .روش :این پژوهش، در چهارچوب طرح تجربی مورد منفرد چند خط پایه اجرا شد .بر اساس تمایل به شرکت در مطالعه و ملاک‌های ورود، سه بیمار به روش نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند .ابزار مورداستفاده شامل پرسشنامه افسردگی بکII)- (BDH، پرسشنامه اضطراب بک(BAI) ، و مقیاس ارزیابی رابطه مادر ـ کودک (MCRE) بود که در مراحل پیش از درمان) خط پایه(، حین درمان) جلسات دوم، چهارم، ششم و هشتم درمان (و مرحله پیگیری یک‌ماهه، توسط بیماران تکمیل شدند .سپس هر سه بیمار طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه‌ای تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ویژه قرار گرفتند .در ادامه، داده‌های به‌دست آمده، با استفاده از محاسبه میانه‌ی موقعیت‌ها و همچنین رسم نمودار و ارزیابی دیداری تجزیه و تحلیل شدند .یافته‌ها :یافته‌ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب نزول افسردگی و اضطراب مادران کودکان مبتلا به اوتیسم و بهبود مقیاس پذیرش بین مادر و کودک شد .به‌طوری‌که نمرات آزمودنی‌ها در طی ۸ جلسه مداخله و مرحله پیگیری، در میزان افسردگی و اضطراب کاهش و در مقیاس پذیرش افزایش معناداری نسبت به نمرات خط پایه داشتند .نتیجه‌گیری :نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می‌تواند در کاهش افسردگی و اضطراب مادران کودکان مبتلا به اوتیسم و بهبود پذیرش بین مادر و کودک مؤثر باشد
This study was conducted with the aim of evaluating the effectiveness of acceptance and commitment therapy intervention on decreasing Anxiety & Depression symptoms in Autistic Children's Mothers and Improvement of their relationship. Method: This study is a single case design. Three patients according to willingness to participate in the study having the entry criteria among the patients were selected and received acceptance and commitment therapy for 8 sessions, 60 minutes for each session and one month follow-up. Participants completed Beck Depression Inventory (BDI-II), Beck Anxiety Inventory (BAI), and Mother - Child Relationship Evaluation (MCRE) in the pre-treatment (baseline) stage, after the end of the treatment (post-test) and follow-up, three patients were selected by convenience and targeted sampling. These scales were completed by patients at pre-treatment (baseline), during treatment (the second, fourth, sixth and eighth sessions of treatment) and one month follow up stage. All three patients treated over eight sessions of 60-minute based on acceptance and commitment. The observed data was analyzed using the middle and as well as charting and visual evaluation. Findings: The results of the analysis showed that the Mothers who received acceptance and commitment therapy in four assessment stages during the treatment in the sessions and follow-up after the treatment reported decrease in depression and anxiety and increase in accepttance between mother and child, compared to baseline. Conclusion: The results of this research showed that acceptance and commitment therapy can be effective in reducing depression and anxiety and increasing accepttance between mother and child
زارع زاده، ساناز
اسماعیل پور، خلیل، استاد راهنما
باباپور، جلیل، استاد مشاور
سیاه و سفید
نمایه‌سازی قبلی
