۱۶۸۲۳پ
per
بررسی آزمایشگاهی اثرات غیرکشنده‌ی حشره‌کش‌های اسپیروتترامات، استامی‌پرید، تیاکلوپرید، تیامتوکسام و اسپیرودایکلوفن روی بالتوری سبز Neuroptera: Chrysopidae) Chrysoperla carnea)
/محبوبه کاربخش
: کشاورزی
، ۱۳۹۱
چاپی
کارشناسی ارشد
حشره شناسی کشاورزی
۱۳۹۱/۰۵/۱۸
تبریز
بالتوری سبز از حشرات شکارگر مهمی است که در برنامه‌های کنترل زیستی مورد استفاده قرار می‌صگیرد .اثرات کشنده و غیرصصکشنده‌صی پنج آفت‌صکش استامی‌صپرید، تیامتوکسام، تیاکلوپرید، اسپیروتترامات و اسپیرودایکلوفن روی مرحله‌صی لارو سن اول بالتوری سبز Chrysoperla carnea Stephens درشرایط گلخانه‌صای با دمای۲۶ ۲درجه‌صصی سانتی‌صگراد و رطوبت نسبی ۵۰ تا۷۰ درصد و دوره‌ی نوری ۱۶: ۸ ساعت) تاریکی :روشنایی (مورد مطالعه قرار گرفت .لاروصها به روش تماس با مانده‌صی سموم در معرض آفت‌صکش-ها قرار گرفتند .در این مطالعه سمیت بیشتر ترکیبات نئونیکوتینوئیدی) استامی‌صپرید، تیاکلوپرید و تیامتوکسام (نسبت به ترکیبات دیگر مورد آزمایش، روی مرحله‌صی لارو سن اول بالتوری سبز مشاهده گردید .پایین‌ترین و بالاترین مقدار LC۵۰برآورد شده به ترتیب (۱۲۷/۰ و mg ai/l۳۶۴۲) مربوط به حشره‌کش‌صهای تیامتوکسام و اسپیروتترامات بود .به‌صدلیل عدم تأثیر آفت‌صکش اسپیرودایکلوفن در غلظت چند برابر دوز مزرعه‌صای روی لاروهای سن اول، از بررسی اثرات غیرکشنده‌صی این آفت‌صکش صرف‌صنظر شد .در بررسی اثرات غیرکشنده، استامی‌صپرید بیشترین اثر منفی را روی فراسنجه‌صهایRo ، rm، ، DTو تیاکلوپرید بیشترین اثر منفی را بر فراسنجه‌صی نرخ ناخالص تولید مثل (GRR) داشتند .اسپیروتترامات هیچ تأثیر منفی بر این فراسنجه‌صها نداشت .طول عمر حشرات کامل نر و ماده، هر دو تحت تأثیر حشره‌صکش‌صهاصی استامی-پرید، تیامتوکسام و تیاکلوپرید قرار گرفتند .به‌صطوری که کوتاه‌صترین طول عمر حشرات کامل نر (۴۳/۸ روز (و حشرات ماده (۱۸/۱۵ روز (در تیمار تیاکلوپرید مشاهده شد .ارزیابی حشره‌کش‌ها به روش سازمان بین‌المللی کنترل زیستی (IOBC) نشان داد که کمترین شاخص اثر کل متعلق به تیمار اسپیروتترامات بود و بالاترین شاخص اثر کل در تیمار استامی‌صپرید مشاهده گردید .به‌صطور کلی ترتیب سمیت حشره‌کش‌های مورد آزمایش در بررسی‌های مرگ و میر حاد، مطالعه‌ی اثرات به روش سم‌شناسی دموگرافیک و روش IOBC به صورت :اسپیروتترامات >تیامتوکسام >تیاکلوپرید >استامی‌صپرید بود .بناص بر نتایج حاصل و در صورتی‌که این نتایج در مزرعه نیز بدست آیند، کاربرد آفت‌صکش‌صهای اسپیرودایکلوفن و اسپیروتترامات در زمانی که جمعیت غالب لارو سن اول بالتوری سبز باشد بلامانع است .استفاده از آفت‌صصکش‌صهای تیاکلوپرید، تیامتوکسام و استامی‌صپرید در برنامه‌صهای کنترل تلفیقی آفات مناسب به نظر نمی رسد و جهت استفاده از این ترکیبات در برنامه‌صهای کنترل تلفیقی آفات نیاز به تحقیقات بیشتری است
The common green lacewing is an important predatory insect which is used in biological control programs. Lethal and sublethal effects of five insecticides namely acetamiprid, thiamethoxam, thiacloprid, spirotetramat and spirodiclofen on first instar larvae of green lacewing (Chrysoperla carnea Stephens) were studied under laboratory conditions (26 2 C, 50 70 RH, and 16: 8 h (L: D) photo period). The larvae were exposed to the insecticide residues by contact method. Neonicotinic compounds acetamiprid, thiacloprid and thiamethoxam showed higher toxicity to the 1st instar larvae of green lacewing compared with the other compounds under study. The lowest (0.127 mg ai/l) and the highest (3642 mg ai/l) values of LC50 belonged to thiameothxam and spirotetramat, respectively. Due to low efficacy of spirodiclofen on 1st instar larvae, estimating lethal doses for this compound was impossible. As a result, assessing the sublethal effects for this insecticide could not be done either. In evaluation of sublethal effects on population parameters, acetamiprid had the highest negative effects on Ro, rm, and DT; and thiacloprid had the highest negative effect on GRR. Spirotetramat showed no negative effect on these and other parameters. Male and female longevity was affected by acetamiprid, thiamethoxam and thiacloprid. The shortest longevity of males (8.43 days) and females (15.18 days) were observed in thiacloprid treatments. Using the IOBC evaluation method the lowest and highest total effect indices were observed in spirotetramat and acetamiprid treatments, respectively. Based on the acute and demographic toxicological studies, the overall order of toxicity of the compounds under study was as follows: acetamiprid > thiacloprid > thiamethoxam > spirotetramat. If similar results are obtained from field trials, it is advisable to apply spirodiclofen and spirotetramat in circumstances where the population of 1st instar larvae of green lacewing is high. Using thiacloprid, thiamethoxam and acetamiprid in IPM programs appears not to be advisable and needs further investi
کاربخش، محبوبه
حجازی، میر جلیل، استاد راهنما
گل محمدی، غلامرضا، استاد مشاور
سیاه و سفید
نمایه‌سازی قبلی
