تاثیر نوردرمانی تراجمجمهصای بر کارآمدی توجه و ویژگیصهای کمی الکتروآنسفالوگرافی مغز
/مریم مقدم سلیمی
: علوم تربیتی و روانشناسی
، ۱۳۹۵
چاپی
کارشناسی ارشد
علوم اعصاب شناختی
۱۳۹۵/۱۱/۳۰
تبریز
نور درمانی تراجمجمه ای روشی نوین و غیر تهاجمی مداخله مغزی می باشد که طیف نوری قرمز و مادون قرمز را توسط لیزر یا دیودهای نورانی به صورت تراجمجمه ای و بر روی ناحیه مورد نظراز بافت مغز اعمال می نماید .تاکنون مطالعهصای در خصوص تغییرات کمی الکتروآنسفالوگرافیک متعاقب استفاده از نوردرمانی تراجمجمهصای گزارش نشده است .مطالعه حاضر تغییرات کمی الکترو آنسفالو گرافی را پس از بکارگیری نوردرمانی تراجمجمه ای مورد بررسی قرار داده است .مطالعه همچنین اثربخشی نوردرمانی تراجمجمه ای با منبع دیود نورانی را بر عملکرد توجهی سنجیده است .تعداد ۳۰ نفر دانشجوی کارشناسی و کارشناسی ارشد روانشناسی با میانگین سنی۲۳ ۴در دو گروه مداخله و پلاسبو وارد شدند .پیش از انجام مداخله داوطلبان در تکمیل تکلیف شناختیGo - Go/Noپارامتریک برای ارزیابی میزان توجه پایدار مشارکت نمودند .سپس ثبت نوار مغزی ۱۹ کاناله از جمجمه داوطلبان صورت پذیرفت .نوردرمانی بر روی ناحیه پری فرونتال سمت راست جمجمه مشارکت کنندگان اعمال شد) طول موج ۸۵۰ نانومتر و توان ۶۰ میلی وات بر سانتی متر مربع .(سپس از داوطلبان یکبار دیگر در اجرای تکلیف شناختی و ثبت نوار مغزی مشارکت نمودند .نتایج نشان داد که پس از نوردرمانی تراجمجمه ای; کفایت توجهی، درصد پاسخ های صحیح و سرعت پاسخ دهی به عنوان پارامترهای تکلیف توجهیPGNG ، در گروه مداخله نسبت به گروه پلاسبو (n=۱۵) بهبودی چشمگیری داشتند .(>(۵/۰p همچنین بررسی نتایج الکتروآنسفالوگرافی کمی، موید تغییر در باند دلتا در حوزه های توان نسبی و توان مطلق در گروه مورد مداخله نسبت به گروه پلاسبو بود ..(=(۰۴/۰ p بهبودی متغیرصهای توجهی در این مطالعه را میصتوان به ارتقاء شاخصصهای متابولیکی و بهبودی خونرسانی موضعی نواحی مرتبط با توجه نسبت داد .بعلاوه این تغییرات متعاقب نور درمانی منجر به کاهش توان امواج دلتا در گروه مداخله می شود
time was significant [F (1, 29) = 9.58, p = 0.004, eta= 0.25]. Efficiency scores were higher in the intervention group after TLT. EEG results also revealed changing in delta absolute and relative power in comparision with placebo control group (p=0.04). There was no significant difference in coherency variable after TLT in both groups (p<0.05).This study demonstrated that tLT could promote attentional performance by applying LED source on PFC. Light irradiation could regulate the activation of the brain cells by increasing in methabolic capacity. It seems that significant changes in delta relative and absolout power also is as a result of increase in cell respiration and improvement of the cerebral blood flow. These effects of the light therapy could also limit the delta power increrment after fatige in volunteers. Investigation of the QEEG is suggested in clinical populationTranscranial low level light therapy (tLT) in the red to near infrared wavelength of the electromagnetic spectrum (650-1100 nm), is a new non-invasive therapeutic method, which applies laser or light-emitting diode (LED) source transcranialy. The ability of tLT to improve neurological, psychological and cognitive impairments was shown. However, as we know there is no study on the quantitative changes of the EEG (QEEG) after application of the tLT. Accoding to theraputical applications of the QEEG reports in neurotherapy and clinical diagnosing, we investigated the effect of the transcranial light irradiation on the characteristics of the QEEG. This study also investigated the effectiveness of the tLT with LED source on the brain attentional performance. Thirty healthy undergraduated psychology students (age: 23 4; 15 males, 15 females) with no neurological, psychological or cognitive impairment were included in this experiment. We applied 850nm LED with irradiation energy density (ED) 60 J/cm2 on prefrontal cortex (PFC), which involves in attentional activities. Before and after TCLT, participants completed Level-1 of parametric Go/No-Go (PGNG) task that measures reaction time to target (RTT), percentage of correct trials (PCT), and efficiency score (ES), which indicate the attentional performance. The 19 channel EEG also were recorded from the head of the volunteers befor and after TLT. Our results revealed improving in RTT and PCT and ES as dependent variables of PGNG task in the intervention group (n=15) versus sham-tLT (n=15) group. The interaction of group