عنوان

بررسی اثر مهار مسیر رشد اپیوئیدی بر ساختمان بافت شناسی بیضه و شاخص های میکروسکوپی اسپرماتوژنز متعاقب ایجاد دیابت تجربی در موش های سوری بالغ

‭۱۵۵۹۷پ‬

per

بررسی اثر مهار مسیر رشد اپیوئیدی بر ساختمان بافت شناسی بیضه و شاخص های میکروسکوپی اسپرماتوژنز متعاقب ایجاد دیابت تجربی در موش های سوری بالغ

/داود خارراضی

: دامپزشکی

، ‮‭۱۳۹۵‬

، راشدی

چاپی

کارشناسی ارشد

بافت شناسی دامپزشکی

‮‭۱۳۹۵/۰۶/۱۶‬

تبریز

عملکرد اپیوئیدهای درون زاد به عنوان عوامل تاثیر گذار منفی در رشد به اثبات رسیده است .مهمترین عامل تاثیر گذار در رشد، تکامل و تمایز سلولهای در حال تکثیر از این خانواده پپتید ‮‭OGF‬ می باشد که عموما تاثیر تنظیمی منفی را در این راستا بر عهده دارد .افزایش قند خون با تغییر در ساختمان دیواره عروق خونی و افزایش ضخامت غشای پایه باعث ایجاد اختلال در تغذیه سلولهای رده اسپرماتوژنز توسط سلولهای سرتولی گشته و موجب کاهش فعالیت اسپرماتوژنز و کاهش میزان باروری می گردد .اخیرا در ارتباط با تاثیر فاکتور رشد اپیوئیدی در پاتوژنز بیماری دیابت مطالعاتی به انجام رسیده است .به عنوان مثال میزان بالای ماده مت انکفالین همراه با میزان نرمال ماده بتا آندورفین در بیماران دیابتی و نیز در موش های سوری مبتلا به دیابت ناشی از دستکاری ژنتیکی به اثبات رسیده است .همچنین در مطالعه روند التیام در زخم های تجربی قرنیه در موش های سوری دیابتیک اثر مفید مهار این مسیر رشد به اثبات رسیده است .بر این اساس در این مطالعه بر آن شدیم تا اثر مهار مسیر رشد اپیوئیدی را در تکثیر و رشد سلول های زایای بیضه و روند اسپرماتوژنز متعاقب دیابت تجربی ناشی از تجویز استرپتوزوتوسین را مورد مطالعه قرار دهیم .این مطالعه بر روی موش های سوری نر بالغ انجام گرفت .حیوانات با تجویز داخل صفاقی استرپتوزوتوسین ‮‭(۱۶۰‬ میلیگرم/کیلوگرم (به دیابت مبتلا شده و سپس مقادیر مختلف نالتروکسان ‮‭۱۵‬ ، ‮‭۳۰‬ و ‮‭۶۰‬ میلی گرم به ازای وزن بدن، متفورمین در مقدار ‮‭۱۵۰‬ میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن و نیز نرمال سالین بصورت داخل صفاقی به مدت ‮‭۶۰‬ روز تجویز شده و پس از پایان دوره مطالعه، وزن موشهای سوری ناشتا ابتدا بوسیله ترازوی مخصوص ثبت شده و سپس حیوانات بوسیله دی اتیل اتر بیهوش و آسان کشی شده و سپس وزن بیضه ها ثبت شده و جهت مراحل تثبیت به محلول فرمالین منتقل گردید .به منظور مطالعه هیستومورفومتری بیضه، پس از تهیه مقاطع هیستولوژیک و رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین، اسلایدهای تهیه شده با درشتنمایی های مختلف با کمک عدسی مدرج مورد بررسی قرار گرفت .به منظور ارزیابی اسپرماتوژنز در لوله های منی ساز، از سه شاخص تمایز لوله ای‮‭(Tubular Differentiation Index)‬ ، ضریب اسپرمیوژنز‮‭(Spermiogenesis Index)‬ ، و شاخص ‮‭(Repopulation Index)‬ استفاده شد .نتایج نشان داد که استفاده از نالتروکسان تاثیر چندانی بر جلوگیری از کاهش وزن ناشی از دیابت ندارد .نتایج حاصل از مطالعات هیستومورفومتری نشان داد که شاخصهایی نظیر ضخامت کپسول بیضه، قطر خارجی لوله های اسپرم ساز، ارتفاع اپیتلیوم زایگر در موشهای دیابتی دریافت کننده نالتروکسان بصورت وابسته به دوز در مقایسه با موشهای دیابتی درمان نشده بهبود می یابد .همچنین میانگین تعداد سلولهای دیواره لوله های اسپرم ساز در موشهای دیابتی متعاقب دریافت نالتروکسان بطور غیر معنی داری افزایش می یابد .بهبود شاخصهای میکروسکوپی اسپرماتوژنز نیز در موشهای دیابتی دریافت کننده نالتروکسان مشاهده گردید .با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، و با توجه به مکانیسم عمل نالتروکسان به عنوان یک ترکیب مهار کننده محور‮‭OGFr - OGF‬که موجب تنظیم مثبت سنتز ‮‭DNA‬ و افزایش فرایند تقسیم سلولی می گردد می توان چنین نتیجه گیری کرد که استفاده از نالتروکسان با توجه به مکانیسم تغییرات ساختاری و عملکردی ایجاد شده در بافت بیضه متعاقب ایجاد دیابت که بیشتر از طریق افزایش استرس اکسیداتیو و آسیب به ماده ژنتیکی سلولها و درنتیجه اختلال در فرایند تقسیم سلولی که منجر به کاهش جمعیت سلولهای رده اسپرماتوژنز می گردد، می تواند موجب کاهش اثرات مضر دیابت بر فرایند اسپرماتوژنز گردد

Endogenous opioids function as negative factors affecting the growth has been established. The most influential factor in the growth, development and differentiation of the proliferating cells of this peptide family is opioid growth factor (OGF), which has generally negative regulatory effect. Increase of blood glucose levels can lead to decrease of spermatogenic activities and fertility alterations through induction of structural alterations of blood vessels and increment of basement membrane thickness. Recently, some studies have been completed about the effects of opioid growth factor in the pathogenesis of diabetes. For example, high plasma levels of Met-enkephalin with normal levels of beta endorphin have been reported in patients with diabetes. Moreover, elevated levels of Met-enkephalin also have been recorded in genetically diabetic mice. In this regard, in experimentally induced corneal ulcers healing in diabetic mice, the beneficial effects of inhibition of this growth pathway has been demonstrated. The aim of this study was to investigate the effect of inhibition of opioids growth pathway, in proliferation and growth of testicular germ cells and spermatogenesis following experimental diabetes induced by Streptozotocin. Diabetes was induced in adult mice by intraperitoneal injection of Streptozotocin (160 mg/kg). Diabetic animals were treated by Naltrexone 15, 30 and 60 mg/kg for 60 days. Metformin with dose of 150 mg/kg was administrated to diabetic mice. Normal saline was injected intraperitoneally into control group. At the end of study, the animals were euthanized, testicular and body weight was recorded and testicular tissue samples were collected and fixed in formalin solution. Tissue slides were stained by Hematoxylin & Eosin method. Histological and histomorphometrical studies were performed under light microscope with various magnifications. To estimation of spermatogenesis in testicular tissue, three different indices 1) Tubular differentiation index (TDI) 2) Repopulation index (RI) and 3) Spermiogenesis index (SPI) were used. The results showed that, the use of naltrexone has a little effect on preventing of diabetic weight loss. Histomorphometric indices such as capsular thickness, tubular diameter and germinal epithelium height were improved dose dependently in naltrexone administrated diabetic mice in comparison to non-treated diabetic mice. The number of tubular germ cells was increased non-significantly in diabetic animals following administration of naltrexone. Improvement of microscopic indices of spermatogenesis was observed in naltrexone treated diabetic mice. According to the results of this study and the role of naltrexone as OGF-OGF receptor inhibitor, and upregulating activity of naltrexone which leads to increased DNA synthesis and cell division process, it has been concluded that, based on the structural and functional alteration of testicular tissue following induction of diabetes through increase of oxidative stress and reduction of spermatogenic cells population related to alteration of cell proliferation, use of naltrexone could be effective in reduction of diabetic induced alterations of spermatogenesis

خارراضی، داود

کیانی فرد، داوود، استاد راهنما

خلیل زاده، عماد، استاد راهنما

اشرفی هلان، جواد، استاد مشاور

سیاه و سفید

نمایه‌سازی قبلی