نمایش و نمایشنامهنویسی جدید اروپایی در ایران (عصر قاجار)
/ایستکلی بشیری
: پردیس بینالمللی ارس
، ۱۳۹۴
، راشدی
چاپی
کارشناسی ارشد
تاریخ گرایش عمومی جهان
۱۳۹۴/۱۱/۲۹
تبریز
نمایش و نمایشنامه نویسی جدید در اثر آشنایی ایرانیان با تمدن و دستاوردهای فکری و فرهنگی اروپا به ایران راه یافت .قبل از این اتفاق، گونهای نمایش که رنگ مذهبی داشت مانند شبیه خوانی در فرهنگ ایرانی وجود داشت .آشنایی ایرانیان با نمایش و تئاتر جدید اروپایی از طریق ترجمه و سپس نگارش متنهای نمایشی و اجرای این نمایش نامهها و به صحنه بردن آنها صورت گرفت .میرزا فتحعلی آخوند زاده نخستین گامها را در آشنایی ایرانیان با این گونهی فرهنگی و هنری جدید اروپا برداشت و بعد افرادی مانند میرزا آقا تبریزی و اعتمادالسلطنه با ترجمه و نگارش متنهای نمایشی در آشنایی ایرانیان با این پدیده نقش ایفا نمودند .نمایش و نمایشنامه نویسی جدید پدیدهای نوین بود که به تدریج فرهنگ و هنر ایران را تحت تاثیر قرار داد و از طریق مضامین اجتماعی و سیاسی بر افکار و اندیشهها نیز تاثیر گذارد .این پایان نامه روند تاریخی ورود این پدیده مدرن به ایران و نیز تقابل آن با هنرهای نمایشی سنتی و تاثیر آن بر ادبیات و اجتماع ایران را بررسی میکند
play and new playwriting entered Iran when Iranian people got familiar with European civilization, cultural and intellectual achievements. One type of play which had religious theme (like Shabikhani) was common in Iranian culture, before the phenomenon. The familiarity of Iranian people with play and new European theater took place by translation, writing dramas, playing them and putting them to the scene. Mirza Fathali Akhundzadeh took the first steps in familiarizing Iranian people with such new European artistic and cultural type, then individuals such as Mirza Agha Tabrizi and Eetemad Alsaltanat played a key role in familiarizing Iranian people with such phenomenon through translating and writing plays. Play and new playwriting was a new phenomenon which influenced Iranian culture and art, gradually, affecting thoughts and notions by social and political genres. The aim of current thesis was to investigate historical process of entering the modern phenomenon to Iran and contrast it with Iranian traditional play arts and study its effects on Iranian literature and social condition