۱۵۰۹۷پ
per
مقایسه ی اثر بخشی یک دوره تمرینات ایروبیک و آموزش کاهش استرس مبتنی بر بهوشیاری (MBSR) بر اضطراب بدنی-اجتماعی و اختلالات خوردن در دانشجویان دختر دانشگاه تبریز
/صبا رزاق زاده
: تربیت بدنی و علوم ورزشی
، ۱۳۹۵
چاپی
کارشناسی ارشد
تربیت بدنی گرایش روانشناسی ورزشی
۱۳۹۵/۰۶/۱۶
تبریز
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات ایروبیک و یک دوره کاهش استرس مبتنی بر بهوشیاری (MBSR) بر اضطراب بدنی- اجتماعی و اختلال خوردن در بین دختران دانشگاه تبریز می‌صباشد .به این منظور با روش نیمه تجربی و طرح سه گروهی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل از بین جامعه آماری دانشجویان دختر دانشگاه تبریز ۴۵ نفر به صورت در دسترس از افراد داوطلب انتخاب و به روش تصادفی به سه گروه مساوی و همگن تقسیم شدند .آزمودنی‌صها پرسشنامه‌صهای اضطراب بدنی-اجتماعی (SPAS)هارت و همکاران(۱۹۸۹) ، اختلالات خوردن۲۶) - (EATوارنر و گارفینگل (۱۹۷۹) را در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل نمودند .گروه آزمایشی اول مداخله‌صی هشت هفته تمرینات ایروبیک دریافت کرد، گروه آزمایشی دوم مداخله‌صی هشت جلسه تمرینات کاهش استرس مبتنی بر بهوشیاری را دریافت کرد و گروه سوم گروه کنترل بود که هیچ مداخله‌صای دریافت نکرد .پس از جمع‌صآوری اطلاعات، داده‌صها با به‌صکار گیری تجزیه و تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره) برای تعیین تفاوت میانگین‌صها (در سطح معناداری (۰۵/۰>P) و آزمون تعقیب بونفرونی و نرم افزار spss نسخه ۲۰ تحلیل شدند .نتایج نشان داد مداخله‌صی ایروبیک تأثیر معناداری بر اضطراب بدنی- اجتماعی و اختلالات خوردن نداشته ولی آموزش یک دوره کاهش استرس مبتنی بر بهوشیاری ( (MBSR تأثیرمعناداری بر اضطراب بدنی- اجتماعی داشته است .همچنین در مقایسه‌صی سه گروه با یکدیگر مداخله (MBSR) تأثیر بیشتری نسبت به ایروبیک بر متغیرهای وابسته مورد مطالعه داشته است
The aim of this study was to examine the effect of aerobic training and a period of Mindfulness-based stress reduction (MBSR) Social Physique Anxiety and eating disorders among female students in the University of Tabriz. To achieve the objectives of the study, using quasi-experimental research, we created three groups to fill-in Pretest-Posttest questioners and a control group 45 female students of Tabriz University were randomly selected from the volunteer population and were divided into three equal, homogeneous groups. We used The measurement of Social Physique Anxiety Scale (SPAS), Hart, et al. (1989), The Eating Attitudes Test (EAT-26) Garner & Garfinkel (1979), pretest and posttest was completed in two stages by the students. The first experimental group received the intervention of the eight week aerobic exercise, the second experimental group received eight sessions of mindfulness-based stress reduction intervention, and the third group was a control group and received no intervention. After collecting the information, with the use of univariate and multivariate analysis of covariance (to determine the difference between the average-S) the data were analyzed at a significance level (P < 0.05) with Bonferroni post hoc test, by IBM SPSS software version 20. The findings of the study showed that the intervention of aerobic exercises did not have significant impact on social physique anxiety and eating disorders but receiving a training course in Mindfulness-based stress reduction (MBSR) had a significant impact on social physique anxiety. Also after comparing the three groups, we found that the MBSR intervention was more effective than aerobic exercises on the dependent variables that have been studied
رزاق زاده، صبا
اقدسی، محمدتقی، استاد راهنما
حشمتی، رسول، استاد مشاور
سیاه و سفید
نمایه‌سازی قبلی
