۱۴۶۸۸پ
per
بررسی مقایسه ای اثرنانوکیتوزان و میکروذرات کیتوزان بر آلودگی تجربی به کریپتوسپوریدیوم پارووم در موش سوری
SF
/علی حقی
: کشاورزی
، ۱۳۹۴
، راشدی
چاپی
کارشناسی راشد
انگل شناسی دامپزشکی
۱۳۹۴/۱۱/۲۰
تبریز
کریپتوسپوریدیوم پارووم تک یاخته ای از شاخه آپی‌صکمپلکسا است که اپیتلیوم دستگاه گوارش رادر رنج وسیعی از حیوانات و انسان آلوده می کند .تا چندی پیش به عنوان یک انگل فرصت طلب غیر متداول مطرح بود، ولی امروزه بعنوان یک انتروپاتوژن مشترک بین انسان و دام بویژه در مبتلایان به نقص ایمنی مورد توجه قرار گرفته است .از آنجایی که این تک یاخته در مقابل درمان های دارویی مقاوم است بنابراین در این مطالعه اثر ممانعت‌صکنندگی کیتوزان و نانوکیتوزان از عفونت کریپتوسپوریدیایی بررسی شد .در این مطالعه تعداد ۳۶ سر موش سوری نژاد NMRI به ۶ گروه شامل گروه شاهد بدون آلودگی و بدون درمان، گروه شاهد آلوده بدون درمان، گروه آلوده و درمان با کیتوزان، گروه آلوده ودرمان با کیتوزان رقیق شده، گروه آلوده و درمان با ناصنو کیتوزان و گروه آلوده ودرمان با نانوکیتوزان رقیق شده تقسیم شدند .غیر از گروه یک بقیه گروهها میزان ۱۰۴ عدد اووسیست کریپتوسپوریدیوم پارووم و گروههای درمان نیز داروی خود را بصورت گوارشی دریافت کردند .هر شش گروه از نظر کاهش وزن، دفع اووسیست، سرولوژی وهیستوپاتولوژی روده بررسی شدند .جهت مقایسه آماری داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و روشONE WAY ANOVA استفاده شد .در مقایسه وزن گروه های کنترل ودرمان تفاوت معنی داری نداشت .دفع اووسیست در طول درمان در گروههای درمان کاهش چشمگیر داشته و با گروههای کنترل تفاوت معنی دار (p<۰.۰۵) داشت .علیرغم بیشتر بودن کاهش دفع اووسیست در مصرف نانوکیتوزان، تفاوت معنی داری در کاهش دفع اووسیست در مصرف نانوکیتوزان و میکرو ذرات کیتوزان دیده نشد .در تست HI نیز گروههای درمان و کنترل تفاوت معنی داری را نشان دادند .در بررسی هیستوپاتولوژیک روده تفاوتی بین گروههای مورد مطالعه دیده نشد .بنابراین مطالعه انجام گرفته نشان می دهد کیتوزان ونانوکیتوزان علیه آلودگی‌صتجربی‌صموش ها به کریپتوسپوریدیوم پارووم موثر بوده و با عث کاهش دفع اووسیست می شود و می توان از آنها برای درمان کریپتوسپوریدیوزیس استفاده کرد
Cryptosporidium parvum is a parasitic protozoan that infects epithelium of the gastrointestinal tract in a wide range of animals and humans. Until recently, there was an uncommon opportunistic parasite but nowadays, is considered as a common enteropathgen between humans and animals especially in immunodeficient patients. Since, this parasite is highly resistant to drug treatments; the aim of this study was to evaluate the prevention effect of nanochitosan and chitosan against cryptosporidium infection. In this study, 30 NMRI mice with 4-6 weeks old were randomly divided into six groups: G1: healthy controls, G2: infected/untreated controls, G3: infected/ treated with chitosan, G4: infected/ treated with diluted chitosan, G5: infected/ treated with nanochitosan and G6: infected/ treated with diluted nanochitosan. Except control 1 group, mice were experimentally-infected by oral administration of 104 C. parvum oocysts per animal. The presence of oocyst shedding, weight gain/loss, the histopathology of ileal sections and serology were examined. At the results, oocyst shedding was very significantly (p<0.05) reduced in treatment groups; in spite of more reduction in oocyst shedding in use of nanochitosan but no significant difference (p0.05) between the treatment with chitosan and nanochitosan. In the HI test was also significant difference (p0.05) between the treatment and control groups. There was no significant difference between The mean of weight gain/loss in control and treatment groups. Histopathological analysis of ileal sections further not supported the clinical and parasitological findings. According to the results, this study showed that nanochitosan and chitosan were effective against experimentally infection with Cryptosporidium parvum in mice and be caused to reduction of ooctyst shedding; therefore can be used as a treatment for cryptosporidiosis
SF
حقی، علی
شهبازی، پریسا، استاد راهنما
نعمت اللهی، احمد، استاد راهنما
نفوذی، کتایون، استاد مشاور
شهبازفر،امیر علی، استاد مشاور
سیاه و سفید
نمایه‌سازی قبلی
