بازطراحی خیابان شریعتی تبریز با رویکرد آرامسازی ترافیکی
فاطمه انصاری
عمران (پردیس)
۱۴۰۱
۱۷۸ص.
سی دی
کارشناسی ارشد
معماری
۱۴۰۱/۰۶/۳۰
شهر توسط انسان و برای انسان ساخته میشود. توجه به نیازهای انسانی در بطن برنامهریزی و طراحی شهری قرار دارد. اساساً طراحی و برنامهریزی شهری با کیفیتتر است که بیشتر در راستای نیازهای کاربران فضایش باشد. اما با غلبه تفکر مدرنیسم و ماشین محوری پس از فوردیسم توجه به نیازهای ساکنین خصوصا امنیت عابران پیاده به حاشیه رفت. تاجایی که اولویت انتقال و دسترسی سواره در بسیاری از طرحها بر جریانهای پیاده غالب شد. این چالش سبب ترافیک شدیدتر معابر، تصادفات جادهایی و جزیرهایی کردن جریانهای زندگی در محلات و شهرهای مختلف جهان شد. این مهم جهان را به سوی آرامسازی خیابانهای شهری سوق داد. خیابان اصلیترین عنصر یک فضای شهری است که علاوه بر تامین نیازهای مردم شهر معرف فرهنگ یک شهر میباشد. این مهم در ایران و درشهر تبریز باعنایت به عناصر باهویت تاریخی نمود بیشتری مییابد. خیابان شریعتی تبریز یکی از قدیمی ترین خیابانهای تبریز است که سابقه 70 ساله عمر سواره دارد. این پژوهش با بررسی این خیابان در پی بازطراحی آن با تاکید بر آرامسازی میباشد.که این مهم در شش بخش بررسی شد. در گام اول با بیان مسئله، ضرورت و اهداف پژوهش تبیین شد. در بخش دوم مبانی نظری و چارچوب نظری جمع آوری و درنهایت منجر به چارچوب پژوهش که شامل شاخصهای مورد بررسی بود شد. در فصل سوم با بررسی روشهای متداول نحوه بررسی شاخصها به صورت خلاصه تبیین شد.در بخش چهارم با سنجش وضعیت مفصل و متناسب با ابعاد رویهایی و ماهوی در سه سطح فراگیر، بلافصل و مداخله بررسی شد. در این بخش با تحلیل سوات بخشهای مختلف کالبدی، فضایی، بصری و فضاهای همگانی بررسی شد. در ادامه اهداف کلی، راهبردها و سیاستها تدقیق شد. در بند بعدی به کمک روش اورگون چشم انداز نهایی تدقیق شده و به تبیین چارچوب طراحی پرداخته شد. راهنمای طراحی شهری و در نهایت به کمک طرح جامع سه بعدی که شامل دید کلی از طراحی مسیر و رندرهای مصداقی از کانونهای مداخله است مدلسازی سه بعدی خاتمه یافت. در آخرین بخش این فصل با پیشنهاد برنامه زمان بندی واقدامات مورد نظر و جمع بندی و نتیجه گیری بخشهای مختلف پژوهش این مطالعه پایان مییابد. این مطالعه نمودهای طراحی و اهداف و راهبردهای مداخله آن جهت بازطراحی محور با نگاهی آرامتر و انسان مدارتر میباشد. بررسیهای توصیفی و تحلیل به شکل الگوهای طراحی درجهت مداخله بهتر و زمینه محورتر در محور شریعتی میباشد.
The city is built by humans and for humans. Paying attention to human needs is at the heart of urban planning and design. Basically, the design and planning of a higher-quality city are more in line with the needs of the users of its space. But with the predominance of modernism and machine-oriented thinking after Fordism, attention to the needs of residents, especially the safety of pedestrians, was marginalized. The rider prevailed over the pedestrian flow in many designs. This challenge caused more severe traffic, road accidents, and isolation of the life flow in different neighborhoods and cities of the world. The street is the main element of an urban space, which, in addition to meeting the needs of the city's people, represents the culture of a city. This importance is more evident in Iran and in the city of Tabriz due to the elements of historical identity. Shariati Street in Tabriz is one of the oldest streets in Tabriz. which has a history of 70 years. By examining this street, this research aims to redesign it with an emphasis on traffic calming. This important issue was investigated in six sections. In the first step, the necessity and objectives of the research were explained by stating the problem. In the second section, the theoretical foundations and theoretical framework were collected. And finally, it led to the research framework that included the examined indicators. In the third chapter, the method of examining the indicators was briefly explained by examining the common methods. comprehensive, immediate, and intervention was examined. In this section, various physical, spatial, visual, and public spaces were examined by SWOT analysis. In the following, the general goals, strategies, and policies were clarified. The design framework was clarified and explained. The urban design guide and finally the 3D modeling was completed with the help of a comprehensive 3D plan that includes an overview of the route design and exemplary renderings of intervention centers. In the last part of this chapter, The proposal of the schedule and the desired actions, and the summation and conclusion of the different parts of the research of this study and its intervention strategies are oriented toward redesign with a more logo and human-oriented perspective. Descriptive surveys and analysis in the form of design patterns are better and more context-oriented in Shariati's axis.
Redesign of Shariati Street in Tabriz with a traffic calming approach