عنوان

رابطه بین شفقت به خود با تاب آوری و کیفیت رابطه مادر کودک در مادران دارای کودکان با کم توانی های ذهنی تحولی: نقش میانجی ظرفیت ذهنی سازی

پ۲۷۷۹۴

per

رابطه بین شفقت به خود با تاب آوری و کیفیت رابطه مادر کودک در مادران دارای کودکان با کم توانی های ذهنی تحولی: نقش میانجی ظرفیت ذهنی سازی

رامین حیدری ترکمانی

علوم تربیتی و روانشناسی

۱۴۰۱

۱۵۰ص.

سی دی

کارشناسی ارشد

روانشناسی گرایش تربیتی

۱۴۰۱/۰۶/۲۹

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی ظرفیت سازی ذهنی در رابطه بین شفقت به خود، تاب آوری ، و کیفیت والد کودک در مادران دارای کودکان با کم توانی های ذهنی تحولی انجام شد. پژوهش حاضر با توجه به هدف از نوع تحقیقات کاربردی و با توجه به گردآوری داده‌ها، توصیفی و از نوع همبستگی (معادلات ساختاری) بود. جامعه مورد مطالعه پژوهش حاضر تمامی مادران دارای فرزند نارسایی ذهنی و تحولی شهر تبریز نیمه اول سال 1400 بود که با استفاده از جدول مورگان تعداد 300 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شد. به‌منظور جمع‌آوری نظرات از چهار پرسشنامه رابطة والد-کودک پیانتا، مقیاس شفقت به خود نف، مقیاس عملکرد بازتابی (RFQ) و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون استفاده شد. به منظور بررسی فرضیه‌های پژوهش از آزمون همبستگی و تحلیل مسیر استفاده شده که نتایج نشان داد بین شفقت به خود با تاب آوری و کیفیت رابطه مادر کودک رابطه مستقیم دارد؛ همچنین نتایج آزمون تحلیل مسیر نشان داد که ظرفیت سازی ذهنی نیز می‌تواند در رابطه بین شفقت به خود با تاب آوری و کیفیت رابطه مادر کودک در مادران دارای کودکان با کم توانی های ذهنی تحولی نقش میانجی داشته باشد.

AbstractThe purpose of this study was to determine the antecedents and consequences of mental capacity building based on structural equation modeling. For this purpose, 85 mothers with children with developmental mental disabilities who were enrolled in primary schools in Tabriz (exceptional children) in the academic year 1399-1400, were selected by convenience sampling method and on the scale of self-compassion (2003). , Reflective performance (Funagi et al., 2016), Connor & Davidson (2003) resilience, and the Piantah (1994) Parent-Child Relationship Scale. Data were analyzed using structural equations. The assumed model was fitting in the research community. The results of the analysis showed that the mediating role of mental capacity building in the relationship between self-compassion and resilience and the quality of the mother-child relationship is positive and significant. Based on the findings of this study, it was found that the effect of self-compassion on resilience and mother-child interaction is more indirect than mental and through mental capacity building. As a result, mother-child resilience and interaction can be improved in mothers with children with developmental disabilities by increasing self-compassion.

The mediating role of mental capacity building in the relationship between self-compassion and resilience and the quality of the parent-child relationship in mothers with children with developmental disabilities

حیدری ترکمانی‏،

رامین ‏

تهیه کننده

نعمتی، ‏

بدری،

شهروز ‏

رحیم ‏

استاد راهنما

استاد مشاور

تبریز