امهنگاری از دیر باز یکی از ابزارهای ارتباط انسانها بوده است. نخستین شواهد موجود از نامهنگاری در ایران متعلق به دوره هخامنشیان است از این دوره حدود سیزده نامه کامل و چند قطعه آسیب دبده بر روی چرم در مصر به دست آمده و به (نامههای ارشام) مشهور است. پس از عصر هخامنشیان نیز نامهنگاری و سازمان پستی گسترش یافت چنانکه امروزه نامههای بسیاری به زبانهای ایرانی میانه باقی مانده است از دوره اشکانی، کتیبه اردوان سوم، آثار نسا و نامههای میترادس دوم موجود است. همچنین در آثار چون یادگار زربران و ویس و رامین میتوان الگو نامهنگاری دوره اشکانی را مشاهده نمود
بررسی آییننامهنگاری در زبانهای ایرانی میانه