دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر، دانشکده علوم انسانی
۱۳۹۵
ق، ۲۰۳ص.: مصور
000
کتابنامه: ص. ۱۰۲ - ۲۰۲
قامتگاههای بین راهی علاوه بر ارزش سکونتی و هنری، از دیدگاه مسائل اجتماعی و فرهنگی نیز حایز اهمیت می باشند. کاروانسراها در طول زمان بر حسب نیازهای محیطی وضرورت اجتماعی شان موقعیتی فراتر از یک توقفگاه یا منزلگاه یافته اند. در دوره صفویه احداث کاروانسر بیشتر رایج شد به طوری که شاه عباس صفوی به نقل از منابع آن دوره ۹۹۹ کاروانسرا را در مسیرهای خاص به وجود آورد. کاروانسرای ورزنه به عنوان یک کاروانسرای برون شهری کویری در منطقه اصفهان نمونه ای شاخص به حساب می آید. بدین منظور از روش های کتابخانه ای و مطالعات میدانی در جهت جمع آوری اطلاعات و تجزیه تحلیل کیفی آنها استفاده شد.با تکیته به نتایج به دست آمده می توان این نتایج را الگویی برای احیای بناهای مشابه و توجه بیشتر به کاروانسراهای برون شهری و به جریان انداختن زندگی مجدد در آنها و همچنین باعث رونق بیشتر کاربریهای مرتبط با گردشگری در مسیرهای ارتباطی داشت.