تاریخ شفاهی در واقعثبت رخدادها و وقایع از زبان قشری از مردم است که در تاریخ مکتوب گذشته هیچ توجهی به آنها نشده است. می توان این نوع تاریخ نگاری را روشی برای درک صحیح گذشته و تشویق عموم مردم برای تاثیرگذاری در آینده دانست. تاریخ شفاهی یکی از گونههای مهم تاریخ نگاری است که به عنوان یک روش پژوهشی، بسیار مورد توجه پژوهشگران در حوزه های مختلف واقع شده است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، علی الخصوص در ثبت وقایع دفاع مقدس، به این شیوه تاریخنگاری توجه فراوانی شده است. این شیوه ضمن سهولت فراوان و توانایی حفظ و انتقال بدون کم و کاست واقعه، زمینه دخالت مورخ و تحریف واقعه یا سخنان راوی را تا حدود زیادی از بین می برد. اما این نوع تاریخنگاری را نباید بری از عیب و کم و کاست دانست بلکه این شیوه تاریخ نگاری نیز معایب و محاسن خاص خود برخوردار است. پژوهش حاضر بهطور اجمالی به بررسی تاریخ شفاهی و نکات قوت و ضعف این نوع تاریخنگاری می پردازد