یکی از شاخههای اصیل و ممتاز ادبیات، موضوع بلاغت و شگردها و صناعات و فنون ادبی است که از دوران های نخستین شکل گیری زبان، در تمامی اقوام و ملل حضور داشته و به نوعی از ملزومات و عوامل تکامل و هنری شدن زبان و ادبیات در هر فرهنگ و سرزمینی بوده است. جاحظ از اثری با عوان کاروند در بیان و بلاغت ادبی آثار پیش از اسلام نام برده است. در قرون اولیه اسلامی به خاطر کتابت به زبان عربی و غلبه ی صرف و نحو عربی، بیش از آثار بلاغی مطابق اصول و چیدمان و فضای آثار ادبی عربی نگاشته شدهاند. به مرور زمان و با وسعت یافتن و گسترش دایرهی زیبایی های زبان فارسی در آثار منظون و منثور، کتابهای بلاغت بیشتر به زیبایی های آثار ادبی فارسی پرداخته اند. در قاله این کتاب را از منظر زبان، اصول، فصول و چگونگی طرح فنون ادبی تحلیل و بررسی می نماییم. روش تحقیق این مقاله با عنایت به توصیف هر یک از اصول ادبی به روش تحلیل کمی و کیفی می باشد که از این زاویه به ارزشها و جایگاه جواهر الاسرار در فضای بلاغت فارسی می پردازیم