شیخ آذری قرآن کریم را به قرائات مختلفی می خوانده و همین انس و آشنایی وی با قرآن کریم موجب شده است تا شاعر بتواند به سهولت از مضامین قرآنی در اشعار خود بهره ببرد. بسیاری از ابیات و مصاریع او به ویژه در قصاید، با مضامین قرآنی شروع و ختم می شوند. به طور کلی استفاده از آیات قرآن کریم به منظور تشبیه، تعلیل، توصیف، تاکید و ... در اغلب ابیات دیده می شود. این شاعر از تلمیح و تضمین آیات در جهت بیان، صریح تر معانی بهره می جوید. تلمیح و تضمین، آرایههای ادبی هستند که با فشرده سازی یک ایماژ، دانستههای قرآنی را در خواننده تداعی می کنند. ایماژهای برگرفته از داستانهای قرآنی، در همهی ادوار، دستمایهی کار شاعران شهیر در خلق تلمیحهای بکر بوده است و آنان بدین شکل بر رونق سخن خود افزوده اند. در این مقاله تلمیح در اشعار شیخ آذری مورد بررسی قرار گرفته است، و یافته هایی پژوهش به شکل توصیفی و تحلیلی ارائه شده اند.